آرامش روحی در بارداری، راهکار

مادر در دوران بارداری دچار نوسانات روحی و خُلقی می شود، بطوریکه حساس و تحریک پذیر شده و دچار خُلق و خوی دوگانه ای می گردد که همسرش را نیز متعجب می سازد.آرامش روحی و معنوی مادر در طی دوران بارداری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا جنین تحت تأثیر محیط اطرافش می باشد و بی شک، نزدیکترین محیط به او مادر است.

وضع روحی پدر و مادر، سلامت روانی و وضعیت زندگی در دوران حاملگی و بخصوص تغذیه روحی و چگونگی محیط در این دوران در روحیه نوزاد اثر بسزایی دارد، یعنی مادری که در این دوران گرفتار ناراحتی های روانی و عوارض عصبی بوده، نوزادش با مادری که حالت عادی داشته، از حیث هوش و استعداد تفاوت خواهد داشت. اگر زن بی نشاط شد، بچه ای که در دل او پرورش می یابد بی نشاط می شود. همیشه به یاد داشته باشید که غم و غصه نمی تواند گره باز کند. آنچه گره گشا باشد، صدقه، دعا و راز و نیاز با خداست و اینها در سرنوشت انسان اثر دارد.

اما چون به افکار و هیجانات در بدن و دستگاه گوارش مادر تأثیر دارند و غذای جنین نیز به وسیله مادر تأمین می شود و از طرفی تغذیه در بروز حالت روانی و شخصیت آینده کودک مؤثر است، بدین جهت می توان بطور قطع مدعی شد که عواطف و افکار و حالت روانی مادر در جان و روان کودک مؤثر است.

بیشتر کودکان مبتال به امراض روحی، بیماری خود را از مادرشان به ارث برده اند، پس، از آنجا که تمام خصوصیات مادر در فرزند اثر خوب و بد خود را می گذارد و خوشبختی یا بدبختی کودک را در رحم پی ریزی می کند؛ لذا ضرورت دارد مادران بیشتر مراقب رفتار و کردار خود باشند تا بتوانند فرزندانی صالح و نیکو داشته باشند. در این زمینه از پیامبر اکرم ص نیز نقل شده است که فرموده اند سعادت و شقاوت انسان در شکم مادر پی ریزی می شود.

آداب معنوی بارداری و تربیت فرزند

» الشقی من شقی فی بطن امه و السعید من سعد فی بطن امه«

هیجانات شدید، فکر و خیال بسیار، اندوه و اوقات تلخی، افکار تیره، تأسف از آبستن شدن و واکنش شوهر نسبت به حاملگی، نگرانی از این که ممکن است نوزاد دختر باشد یا رشد کافی نداشته باشد، ترس، غم، شادی، خشم، بدبینی، بدخواهی، جنایت ها، اضطراب ها همه در جنین مؤثر است. مادر نباید به قبرستان یا جاهای تاریک برود. نباید صداهای تند بشنود. بهتر است هنگام ترس، مادر بالفاصله آب هندوانه شیرین، خربزه و میوه شیرین میل نماید.( مادر باید به تماشای مناظر زیبا بپردازد. شاد باشد و به افق چشم بدوزد و نظاره گر سبزه و گل باشد، حتی اتاقی که در آن زندگی می کند باید فرحبخش باشد.از برخوردهای تند و تنش زا باید خودداری شود. اضطراب و هیجانات، مادر را به هیجان می آورد و اگر مغزِ در حال رشد جنین به طور دائم در معرض هورمونهایی قرار گیرد که با اضطراب مادر افزایش می یابد، بر اثر خستگی سیستم عصبی اش، در آینده کودکی تند مزاج و تحریک پذیر خواهد شد.

مهمترین فردی که حمایت عاطفی مادر را به عهده دارد شوهر اوست. در این مدت شوهر باید با همسر خویش بیشتر ارتباط داشته باشد. از آینده کودک و پذیرش وی و از احساس غرور به خاطر داشتن فرزند با وی سخن بگوید. باید نشان دهد که از دگرگونی جسمی زن ناراحتی ندارد و بیشتر در کنار او باشد. پناه و دلگرمی و آرامش دهنده او باشد که این آرامش و اطمینان از حمایت همسر، تحمل زن را در مقابل ناگواری های دوران حمل زیاد کرده و درد زایمان را برای او قابل تحمل تر خواهد نمود.

اگر مادر خسته است همسرش اصرار نکند که از فامیل و دوستان پذیرایی نماید، زیرا خانم باردار به آرامش و استراحت و تفریح کافی نیاز دارد.