چگونه با کودک نافرمان رفتار کنیم؟
کودک نافرمان از نظر هیجانی انعطاف‌ناپذیر هستند. با این حال، عدم همکاری آنها اغلب به‌این خاطر است که آنها توجه...
کودک نافرمان از نظر هیجانی انعطاف‌ناپذیر هستند. با این حال، عدم همکاری آنها اغلب به‌این خاطر است که آنها توجه مستمر والدین را می‌خواهند. یک والد که از راهبردها به‌صورت مناسب بهره می‌گیرد، سعی می‌کند که برای کودک توجه مستمر کافی فراهم کند تا کودک مجبور نباشد برای گرفتن توجه از والد، اقدام به‌بدرفتاری کند.
اگر والد به‌طور منظم برای کودک توجه مستمر فراهم کند، ممکن‌است نافرمانی کودک کاهش یابد. در همین رابطه، والدین باید همگام با کودک حرکت کنند. در تکنیک زمان مخصوص کودک، والد همزمان با کودک حرکت می‌کند.
وقتی کودک ساندویچ درست می‌کند، پنج دقیقه او را نگاه کنید یا زمانی که برای پیاده‌روی بیرون رفته‌اید، صبر کنید تا او صحنه‌ای را که دوست دارد تماشا کند.
زمان کودک محور، تکنیک ارزشمندی است که بین والد و کودک ارتباط مثبتی به‌وجود می‌آورد. این تکنیک مستلزم این است که والد وارد دنیای کودک شود؛ جایی که کودک مرکز توجه است و والد یک همبازی حمایت‌گر است.
ویژگی خاص این فعالیت این است که والد آنچه را که اتفاق می‌افتد، مثل گزارشگر برنامۀ ورزشی، توصیف می‌کند. این کار ممکن‌است که بعضی از بچه‌ها را ناراحت کند، که در چنین مواقعی باید توصیف فعالیت‌های کودک ساده‌تر و کمتر شود، اما بیشتر بچه‌ها این فرآیند را دوست دارند.
منطق این کار این است که برای کودک یک انعکاس کلامی فراهم می‌کند. شما به‌او می‌گویید که چه می‌بیند و این فرآیند به‌او کمک می‌کند که خودش را ببیند. این کار باعث می‌شود کودک تمرکز بیشتری پیدا کند.
در هنگام تعامل با کودک، به‌خاطر داشته باشید که آنها با بزرگسالان فرق دارند. پیاده‌روی برای آنها با آنچه ما پیاده‌روی می‌دانیم، فرق دارد. ممکن‌است که کودک خردسال یک هزارپا ببیند و پنج دقیقه بایستد و آن را تماشا کند.
یک کودک بزرگتر ممکن‌است بخواهد بداند که چرا برگ‌ها زرد می‌شوند. خیلی مهم است که والدین سرعت‌شان را با کودک تنظیم کنند و به‌کودک زمان دهند تا اطرافش را مشاهده کند و فکر کند. اغلب ما کودکان را وادار می‌کنیم تا با برنامه‌های ما سازگار شوند. عجیب نیست که آنها هم ناکام و خشمگین می‌گردند.
• به‌کودک یاد دهید که خودش را آرام کند
کودکان نافرمان به‌طور مکرر دچار بیقراری می‌شوند. حتی از وقتی که این کودکان شیرخوار هستند می‌توانیم به‌آنها یاد دهیم که خودشان را تسکین دهند. در مورد خواب، برای اینکه به‌نوزادان کمک کنیم بدون کمک والدین، خودشان را آرام کنند و به‌خواب بروند چندین راهبرد را توضیح دادیم.
راهبرد اول این بود که کودک را به‌شیوه‌ای بی‌خطر و مطمئن در یک پتوی گرم و نرم بپیچیم تا او احساس راحتی کند و بتواند خودش را آرام کند.
نوپایان به‌لجبازی مشهورند و هرچیزی را که بخواهند همان موقع باید به‌دست بیاورند. اغلب ما کوشش می‌نماییم با پرت کردن حواس‌شان یا بغل کردنشان، آنها را آرام کنیم.
با این‌حال، به‌عنوان یک والد، باید به‌کودک کمک کنید که برای آرام کردن خودش، روشی پیدا کند. بعضی نوپایان با مکیدن انگشت یا بغل کردن یک پتو خودشان را آرام می‌کنند. عروسک پارچه‌ای مورد علاقۀ کودک هم خیلی آرامش بخش است. بچه‌های دیگر با فعالیت‌های جالب دیگر مانند تماشا کردن عکس‌های کتاب مورد علاقۀ خود، گوش دادن به‌یک موسیقی و نقاشی کشیدن، خودشان را آرام می‌کنند.
در حالیکه به‌کودک کمک می‌کنید که برای آرام کردن خودش روش مناسبی پیدا کند، باید خودتان هم آرام باشید. شما باید با متانت و به‌آرامی صحبت کنید. اگر خودتان احساس بیقراری می‌کنید (که البته با داشتن یک کودک نافرمان چنین احساسی را اگر نه هر ساعت، دست کم هر روز تجربه می‌کنید)، سعی کنید نفس عمیق بکشید.
هیچ چیز مانند نفس عمیق نمی‌تواند به‌سرعت انسان را آرام کند. سه‌بار نفس عمیق بکشید و هر بار با سه‌شماره هوا را به‌درون بکشید، سه ثانیه صبر کنید و با سه شماره هوا را به‌آرامی بیرون دهید.
شما با طرز رفتار خود برای کودکتان الگوسازی می‌کنید و به‌او نشان می‌دهید که فرد میتواند خودش را آرام کند و به‌شیوۀ منطقی رفتار کند. با کودکتان تکنیک ذهن آگاهی را تمرین کنید تا کودک آرام کردن ذهن و بدن را باهم یاد بگیرد و احساس آرامش کند.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼