آموزش شناخت احساسات به کودکان، نقش والدین

زمانی که کودکان بسیار کوچک و آسیب پذیر هستند، بهترین روش به کمک بیان احساسات آن ها پاسخ به نشانه هایی است که کودک توسط آن سعی دارد شما را متوجه کند. بسیاری از والدین متعلق به نسل قدیم معتقدند چنین واکنشی می تواند کودک را بد عادت کند که البته باور غلطی می باشد. با شناسایی نشانه هایی که کودک برای ایجاد ارتباط با شما ابراز می کند و واکنش سریع به آن ها، در حقیقت کودک از سنین بسیار کوچک می آموزد شما به او گوش می کنید. نوزادانی که اغلب در هنگام گریه به حال خود رها می شوند و واکنش کمی از والدین دریافت می کنند، معمولاً در آینده به سختی می توانند با والدین ارتباط برقرار کنند.

با ملایمت حرف بزنید و یک نتیجه حقیقی را دنبال کنید. به خاطر داشته باشید همه چیز در صحبت کردن نیست و همه مشکلات رفتاری را نمی توان با گفت وگو حل کرد. کودکان باید محدودیت های رفتارشان را بدانند و معمولا فقط توضیح دادن به آن ها کافی نیست.

رویه خود را با سن و میزان بلوغ کودک متناسب کنید. اشتباه بزرگی که والدین مرتکب می شوند این است که در مورد مشکل زیاد صحبت می کنند و روش های ارتباطی خود را زودتر از موعد (نسبت به سن کودک) به کار می بندند و از کلماتی استفاده می کنند که کودک معنی آن ها را نمی فهمد.

کودکان و نوجوانان به روش های تدبیری بهتر پاسخ می دهند تا جملات سنگین و بی انتها. سعی کنید با بالغ شدن فرزند خود بر عمق ارتباطات بیفزایید و از واکنش های منفی بکاهید. والدینی که همیشه سعی کرده اند در تربیت فرزند خردسالشان از توضیح و دلیل استفاده کنند اغلب به این نتیجه می رسند که با بزرگ تر شدن کودک نه تنها مشکل حل نمی شود، بلکه بدتر هم می شود.

زیرا وقتی کودک به مرحله ای از رشد عقلی می رسد که بتواند همچون یک فرد بالغ عمل کند والدین می کوشند تا واکنش های قوی به او آموزش دهند اما یک کودک بالغ که فقط به توضیح و دلیل عادت کرده است در برابر محدودیت های جدید حتی بیشتر از یک نوجوان عادی طغیان می کند. در نتیجه بهتر است در مورد کودکان کم سن و سال بیشتر از مدیریت و در مورد کودکان بزرگتر از ارتباط استفاده شود.

شما می توانید با خواستن از کودک تان که صورت های شاد و صورت های غمگین بکشد به او کمک کنید تا با احساس های خود ارتباط برقرار کند و احساس های دیگران را بشناسد. عکس های افراد مختلفی را که می شناسد به او نشان دهید و از او بخواهید احساس افراد داخل عکس را بیان کند. این کار به کودک شما کمک می کند تا نه تنها احساس های مختلف را بشناسد، بلکه با دیگران همدلی کند و ارتباط نزدیک تری با آن ها برقرار سازد. بعدا می توانید او را با روزنامه ها مختلف آشنا کنید. بعضی از بچه ها حتی در بین هجده ماهگی به تماشای مجله های رنگی علاقه دارند و نام اشیایی را در آن ها می گویند و به چیزهایی که نام آن ها گفته می شود اشاره می کنند.

در سنین بالاتر می توان چهره ها را به آن ها نشان داد و سوال هایی مانند فکر می کنی آن شخص چه احساسی دارد؟ یا چهره او چه احساسی را نشان می دهد؟ از آن ها پرسید. آن گاه می توان درباره اینکه چطور می توان با آن ها همدردی کرد و یا آن ها را آرام کرد، صحبت کرد. وقتی کودک تان کمی بزرگ تر شد می توانید آدمک هایی بکشید و از او بپرسید وضعیت های مختلف آن ها از نظر احساسی چه مفهومی دارد. بعدا از کودک خود بخواهید آدمک هایی بکشد و احساس های مختلف آن ها را نشان دهد. از نقاشی برای گسترش دید کودک خود از جهان نیز می توانید استفاده کنید.