مهارتهای حرکتی در کودکان، چرا افت می کند؟
آمادگی حرکتی، پایه‌ای برای همۀ فعالیت‌های جسمانی اسـت و شامل تعادل، هماهنگی، چابکی و قدرت می‌باشد.
آمادگی حرکتی، پایه‌ای برای همۀ فعالیت‌های جسمانی اسـت. آمـادگی حـرکتی شامل تعادل، هماهنگی، چابکی و قدرت می‌باشد. مهارتهای آمادگی حرکتی پایه شـامل مـوارد زیر است:
-مهارتهای جابه‌جایی(حرکت بدن از یک مکان به مکان دیگر)، مانند دویدن، جهیدن، لی‌لی کردن، و پریـدن
-مـهارت‌های غـیر جابه‌جایی، مانند چرخیدن، وارو زدن، تاب خوردن و بالانس زدن
-آگاهی حرکتی، یا توانایی‌هایی که نـیاز بـه تـجسم‌سازی ذهنی دارند و پاسخی مؤثر به اطلاعات حسی برای انجام فعالیت حرکتی خاص ایجاد می‌کنند.
کودکانی که از سنین اولیۀ زندگی از نظر بدنی فعال اند و تـجربیات حـرکتی مـثبت، مفرح و موفقی در مراحل اولیه زندگی دارند، معمولا به این روند ادامه می‌دهند. فعالیت را بـر پایـه و اساس منظم دنبال می‌کنند.کودکانی که مهارتهای آمادگی حرکتی غیر کافی دارند، اغلب خودشان کـنار مـی‌روند، یـا توسط کودکان دیگر از تجارب بازی‌های سازماندهی و آزاد کنار گذاشته می‌شوند، و متعاقبا به زندگی بی‌تحرکشان ارجاع داده می‌شوند. فـعالیت بدنی هم‌چنین به جلوگیری از چاقی مفرط و دیگر مشکلات سلامتی مثل، دیابت و فشار خون بالا کمک می‌کند.
علل و عوامل افت حرکتی در کودکان
در این‌جا دلایل مـختلفی بـرای کـاهش آمادگی حرکتی بین کودکان وجود دارد. جاذبۀ تماشای تلویزیون و بازی‌های ویدئویی و جست‌وجوی اینترنتی، بـاعث شـده که تعداد زیادی از کودکان بی‌تحرک شوند. اکثر کودکان، فعالیت بدنی و تجربۀکافی ندارند. حتی کودکانی که در برخی از فـعالیت‌های بـدنی شرکت می‌کنند، ممکن است مهارتهای پایه را در همۀ حوزه‌های حرکتی، توسعه ندهند.
بسیاری از کودکان تمایل دارنـد کـه در یک فعالیت یا ورزش مورد علاقه متبحر شـوند. ایـن امـر، اغلب باعث می‌شود از پیشرفت در دیگر فعالیت‌ها وورزش‌ها غـافل شـوند. با این‌حال، مشارکت فعال در دامنۀ وسیعی از فعالیت‌های حرکتی، برای پیشرفت مضاعف کودکان ضروری است. اگـر تربیت بـدنی و تجارب ورزشی مناسب فراهم شـود، کـودکان می‌توانند مـهارت‌های آمـادگی حـرکتی پایه را یاد بگیرند.
اگر چه اکثر کـودکان در بـعضی مواقع تربیت بدنی را دریافت می‌کنند، اما تعداد کمی، از آن در برنامۀ روزانه خود استفاده می‌کنند. احـتمال شـرکت دانش‌آموزان مدارس ابتدایی و راهنمایی در برنامۀ تـربیت بدنی منظم، خیلی بـیشتر از دانـش‌آموزان دبیرستانی است؛ هرچند که تربیت بـدنی روزانـه در پایه‌های پایین‌تر نادر است. کودکانی که تربیت بدنی را فرا می‌گیرند، برای نمونه یک تا سـه روز در هـفته درگیر این آموزش‌ها هستند.
ایـن‌گونه بـیان شـده است که دو عـامل اسـاسی، نیازمندی‌های تربیت بدنی را کاهش داده اسـت. اول، زمـان کم برای کلاس های مدارس و دانشگاهی دلیل رایج برای کاهش زمان تربیت بدنی است. دوم، هنگامی که بـحران‌های مـالی وجود دارد، تربیت بدنی اغلب یکی دیگر از اولیـن مـواردی است کـه کـاهش داده یـا کنار گذاشته می‌شود.
عـلاوه بر این کاهش آمادگی حرکتی، با به کار نبردن آموزش ژیمناستیک پایه در اکثر برنامه‌های تربیت بـدنی شـدت یافته است. ورزش‌ها و بازی‌ها اجزای جدایی ناپذیر تربیت بدنی مدارس هستند، امـا نـبود حـرکات آکروباتیک پایه، ژیمناستیک و مهارتهای حرکتی، کودکان را بـرای اکـثر الگـوهای حـرکتی پیـچیده نـاآماده رها می‌کند و از مزایای آمادگی اساسی محروم می‌سازد. پایۀ قوی از آمادگی حرکتی می‌تواند با شرکت در فعالیت‌های پایۀ ژیمناستیک به دست آید.
منبع:
فرزند پرتال
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼