زدن کودک توسط والدین، بچه را ادب می کند؟

کتک زدن معمولاً سوء رفتار کودک را متوقف می کند. وقتی سوء رفتار کودک متوقف می شود والدین احساس موفقیت می کنند.

کتک زدن یک راه حل برای مشکلات است. کتک اهانت است و باعث ایجاد ترس شدید در کودک می‌شود. چون در اکثر مواقع والدین با احساس خشم زیاد و در حالت عصبانیت کنترل نشده دست به چنین رفتاری می‌زنند، بعد احساس گناه می‌کنند.

حدوداً ۱۰ درصد از والدین، کودکان را به طریق کتک زدن تنبیه می کنند و عیبی بر آن متصور نیستند. حدود ۲۰ درصد والدین هم چنین کاری را هرگز انجام نمیدهند. حدود ۷۰ درصد از والدین، به کودکان خود، سیلی می زنند و آرزو می کنند که ای کاش چنین نکرده بودند. این جمله، معنای بسیاری دارد. بسیاری از والدین در صدد یافتن راه بهتری برای تنبیه و تربیت کودکان خود هستند. والدین می خواهند بدون عصبانی شدن و کتک زدن بچه ها، رفتار بد آن ها را درست کنند.

کتک زدن معمولاً سوء رفتار کودک را متوقف می کند. وقتی سوء رفتار کودک متوقف می شود والدین احساس موفقیت می کنند و میفهمند که کتک زدنشان، کارساز بوده است. کتک زدن می تواند به رفتار خوب منجر شود درست مثل دادن یک تخته شکلات به بچه که آرامش و صلح را در سوپرمارکت به ارمغان می آورد! استفاده از شکلات برای متوقف ساختن قشقرق کودک یک راه حل موقتی است چون برای ساکت کردن بچه در آینده به شکلات دادن های زیادی نیاز خواهید داشت. به همین نحو، کتک زدن هم یک راه حلی موقتی است.

کودکی که کتک می خورد معمولاً آرام می گیرد و سعی می کند تا رفتار خوبی داشته باشد اما بعد از مدتی، دوباره شروع می کند. دوباره پدر یا مادر او را کتک می زند چرا که این کار در وهله اول کارساز بوده است. باز هم برای مدت کوتاهی، کودک، آرام می گیرد و بعد، دوباره به سوء رفتار خود ادامه میدهد. دوباره، پدر یا مادر به کتک زدن ادامه می دهد و دوباره، کودک برای مدتی آرام می گیرد دوباره به بد رفتاری خود ادامه می دهد و این الگو، بسیاری از والدین را فریب می دهد.

الگوی مزبور به این دلیل رخ می دهد که کتک زدن صرفا نوعی کنترل بیرونی است و در اتخاذ تصمیم مسئولانه و یا تقویت تصمیم گیری درونی، کودک را تشویق نمی کند. کتک زدن صرفا به کودک یاد می دهد که یا باید رفتارش را عوض کند یا کتک بخورد. کودکانی که به طور مرتب کتک می خورند خویشتن داری را یاد نمی گیرند. در این صورت کودکان تا دلشان می خواهد بدرفتاری می کنند چون مادرشان آن ها را کتک میزند.

کتک زدن ، تنبیه خوبی نیست چون ظرف یکی دو ثانیه روی می دهد و تمام می شود. بسیاری از کودکان ترجیح می دهند کتک بخورند تا این که به مدت چند روز از امتیاز اصلی محروم شوند. کتک زدن به سرعت تمام می شود و آن ها می توانند برای شروع یک ماجراجویی دیگر آماده شوند. بسیاری از کودکان بر این باورند که وقتی کتک خوردند دیگر همه چیز روبه راه است چون به عقیده آن ها دیگر حسابشان صاف شده است. کتک خوردن است می شود که بسیاری از کودکان به جای تمرکز بر تصمیم نادرست و اصلاح آن، توجه خود را بر تنبیه متمرکز کنند.

مشکلات در خانواده هایی رخ می دهد که در آن ها یکی از والدین کودک خود را کتک می زند و دیگری کتک نمیزند. این رفتار باعث می شود تا کودکان از پدر یا مادری که کتک می زند روی گردان باشند که این امر به نوبه خود بر رشد و نمو طبیعی کودک و اثر نامطلوبی میگذارد.

کودکان، پدر یا مادری را که آن ها را کمک نمی زند فرد ناتوان می یابند نشر حضور او به بدرفتاری خواهند پرداخت. کودکان از پدر یا مادری که آن ها را کتک می زند، اجتناب می کند و پدر یا مادری را که کتک نمی زند ناتوان فرض می کنند و این به معنای بازندگی والدین است.

کتک زدن، عوارض جانبی دارد. کتک زدن باعث شرمساری کودک می شود و شرمساری باعث میشود که کودکان عصبانی شوند یا به فکر تلافی بیفتند. کتک زدن به ندرت به کودکان می آموزد تا رفتار و تفکر درستی داشته باشند. کتک زدن بر نگرش کودک نیز اثر می گذارد. کودکانی که مرتب کتک میخورند احساس ناامنی می کنند و اعتماد به نفس خود را از دست می دهند. آن ها به خود می گویند: اگر کار نادرستی بکنم، کتک خواهم خورد. بسیاری از کودکانی که از دست والدین خود کتک می خورند عزت نفس ضعیفی دارند. بعضی از آنها هم گوشه گیر هستند و بعضی دیگر، بیش فعال و پرخاشگر و تحریک پذیر.

منبع: فرزند پرتال