تربیت درست فرزندان، بچه ها باید کودکی کنند

تمام والدین خواستار بهترینها برای فرزندانشان هستند. اما آنها این کار را در حد اطلاعات و تواناییهای خود انجام می دهند.

تمام والدین خواستار بهترینها برای فرزندانشان هستند. اما آنها این کار را در حد اطلاعات و تواناییهای خود انجام می دهند. در هر مورد بهترین کاری که به نظرشان درست است انجام می دهند اما گاهی دچار اشتباهاتی می شوند که عواقب نامطلوبی به همراه دارد.

به منظور جلوگیری از اشتباهات والدین رایج ترین آنها را برایتان معرفی می کنیم تا با آگاهی بیشتری با فرزندان رفتار کرده و نتیجه بهتری از زحمات خود بگیرید:

بیش از حد محبت نکنید

شکی نیست که شما فرزندتان را با تمام وجود دوست دارید و می خواهید هر آنچه او می خواهد و شما نداشته اید نثارش کنید تا هرگز احساس کمبود نکند. اما هر چیزی بهایی دارد.

اگر بخواهید بدون محدودیت تمام خواسته های فرزندتان را برآورده کنید دیگر نیازی برایش باقی نمی ماند و در این وضع جایی برای خوشحالی و امیدواری او نیز نخواهد ماند.

وقتی او در انتظار هیچ چیز نیست از داشتن چیزی نیز خوشحال نخواهد شد و این برای زندگی آینده او تهدیدی بزرگ محسوب می شود.

پس بهتر است گاهی اوقات مدتی برای داشتن چیزی منتظر بماند و گاهی نیز بداند که خواسته مهم ترش را می گیرد و رسیدن به تمام چیزهای مورد نظرش برایش با هم میسر نیست.

نظم غیرضروری و قیود اضافه را کنار بگذارید

گاهی اوقات امر و نهی های غیرضروری والدین از آنها در ذهن فرزندان یک موجود عصبانی و خشمگین می سازد که هیچ احساس محبت و صمیمیتی در آن وجود ندارد.

شما می خواهید وقتی فرزندتان در حضور دیگران است به شدت مبادی اداب باشد اما این سخت گیری زیاد او را به شدت کینه توز و مترصد فرصت برای ویران کردن همه چیز خواهد کرد.

در ضمن گاهی اوقات این رفتار شما به دیگران نیز این اجازه را می دهد که نسبت به او بی تفاوت باشند و به او بی احترامی کنند و این امر به اعتماد به نفس فرزندتان صدمه می زند.

از مدرسه اش غافل نشوید

مدرسه تنها جایی غیر از منزل است که فرزندتان بیشترین زمان را در آنجا می گذراند. به همین دلیل نقش قابل ملاحظه ای در شکل گیری رفتار و شخصیت او دارد.

اگر می خواهید بدانید چه اتفاقی در مدرسه اش می افتد و آیا رفتار او در مدرسه فرقی با آنچه در منزل است دارد یا خیر باید مرتب به مدرسه اش سر بزنید.

این مسئولیت شماست و باید شما با همسرتان این کار را انجام دهید.

در ضمن وقتی به مدرسه می روید فقط با ناظم و کارکنان مدرسه صحبت نکنید بلکه حتماً با معلم فرزندتان در مورد او و رفتار و درسش صحبت کنید. زیرا او تنها کسی است که بیشترین زمان را با فرزندتان می گذراند.

تعادل را رعایت کنید

تشویق و اهمیت دادن به فرزندان به منظور تقویت عزت نفس آنها خوب است اما نباید در این امر زیاده روی کنید. زیرا بدین ترتیب انتظارات آنها را از خود افزایش می دهید و وقتی آنها نتوانند به این انتظارات بیش از حد جامه عمل بپوشانند دچار احساس شکست و یأس و افسردگی می شوند. به تدریج شادابی خود را از دست خواهند داد و امیدشان برای رسیدن به دستاوردهای جدید در زندگی کاهش می یابد.

پس از آنچه کسب می کنند خوشحال شوید و آنها را در جهت رسیدن به خواسته هایشان تشویق نمایید اما بیش از حد فراتر از واقعیات نروید.

به فرزندتان مسئولیت بدهید

گاهی اوقات والدین تصور می کنند محبت در این است که همه کارها و مسئولیتهای زندگی را به تنهایی به دوش بکشند تا جایی که فرزندشان برای شستن جورابهایش یا تمیزکردن اتاقش از آنها پول تو جیبی بیشتری می خواهد.

فرزندان باید بیاموزند که خانواده یک واحد است و همه باید به نوعی در رسیدگی به آن و پیشبرد اهداف مشترک شریک باشند و هرکس به نوبه خود کارهایش را انجام دهد و کمکی به دیگری بکند.

در غیر این صورت فرزندتان در انجام کارها و مشاغل محوله اش در آینده دچار مشکل خواهد شد و در ضمن تبدیل به فردی خودخواه می شود که همواره از دیگران توقع دارد و تشکر و قدردانی را هرگز نمی آموزد زیرا همواره طلب کار است.

با احترام به همسرتان ارزش خانواده را به فرزندتان بیاموزید

لازم به یادآوری است که فرزندان ما از رفتارمان به مراتب بیشتر از گفتارمان می آموزند. اگر به آنها چیزی را کلامی بیاموزید اما خودتان طور دیگری رفتار کنید او رفتارتان را الگو قرار می دهد.

در خانواده ای که والدین به یکدیگر احترام نمی گذارند و یا دیگری را قبول ندارند و مرتب در پی ایراد از هم هستند فرزندان یاد می گیرند که با دیگران و در اجتماع نیز با اطرافیان همین گونه برخورد کنند.

اما اگر شما و همسرتان با علاقه و احترام با یکدیگر رفتار کنید فرزندتان می آموزد که خانواده جایگاه خاصی دارد و مکان امنی است که در هنگام دلتنگی از هر جای دیگری می توان به این مکان امن پناه برد.

از فرزندتان به اندازه سنش توقع داشته باشید

هرگز انتظار نداشته باشید که وقتی با فرزند دوساله تان به مهمانی می روید قبلا از او بخواهید که آرام روی صندلی بنشیند و او نیز چنین کند.

گاهی اوقات توقعات بیش از حد والدین و امر و نهی ها و ایرادهای مکرر آنها موجب می شود فرزند مرتباً در اینکه کارش درست است یا خیر دچار مشکل شود و نتواند خودش هیچ تصمیمی در آینده بگیرد.

در ضمن در چنین محیطی شادی و نشاط به تدریج از چهره فرزندتان رخت برمی بندد.

تمام مشکلات فرزندتان را شما حل نکنید

بسیاری از والدین تصور می کنند اگر فرزندشان با مشکلی مواجه شود و آنها آن را حل نکنند روحیه فرزندشان آسیب می بیند. اما آنها با این کار دقیقاً فرزندی ضعیف تحویل اجتماع می دهند.

فرزندان باید بدانند که کارها و مشکلاتشان را خودشان حل کنند تا مسئولیت امور خود را به عهده بگیرند. باید بدانند اینکه کارهایشان را به خودشان محول کنید به این معنی نیست که آنها را دوست ندارید.

بچه ها باید کودکی کنند

تصور نکنید اگر فزرندتان از کودکی مانند بزرگترها رفتار کند نشانه خوبی است. بچه ها باید در هر مرحله از زندگی در همان سن زندگی کنند و اگر در دوران کودکی نتوانند به شیطنت و خرابکاری و کودکی بپردازند در دوره بزرگسالی به دنبال کودکی گمشده خود می گردند.

قاطع باشید

گاهی اوقات والدین محدودیتهایی را برای فرزندان درنظر می گیرند و به آنها می گویند که کاری نباید انجام شود و اگر بشود فرزندشان از تماشای برنامه کودک آن روز یا رفتن به پارک محروم است. اما وقتی ناراحتی و یا گریه فرزندشان را می بینند از تصمیم خود صرفنظر می کنند.

این اتفاق نباید بیفتد. اگر با فرزندتان قراری گذاشته اید در هر شرایطی باید به وعده خود عمل کنید. اگر قرار است امروز کارتون نبیند حتی اگر خود را زد و یک کاسه گریه کرد نباید اجازه دیدن برنامه را به او بدهید. این کار اصلاً بی انصافی نیست. البته ممکن است در اول مشکل باشد اما پس از مدتی موجب می شود به شما و رفتارهایتان اعتماد کند و هرچه بزرگتر می شود اقتدار کلام و عمل شما را بیشتر دریابد. البته منظور اصلاً بی محبتی نیست اما او باید عواقب کارهایش را بپذیرد نه ا ینکه از زیر آنها در برود.

امیدواریم با رعایت نکات فوق در امر تربیت فرزندان موفق تر از قبل عمل کنید.