اختلال اوتیسم در کودکان، علل ابتلا چیست؟

اوتیسم یا درخودماندگی یکی از بیماری های اختلال رشدی است که در دوران کودکی بروز می کند. با توجه به اینکه تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم درحال رشد است و درمان کاملی برای درمان اوتیسم وجود ندارد، اما درمان جدی و به موقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به بیماری ایجاد می‌کند.
طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال ۱۹۷۵ از هر پنج هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال ۲۰۰۴ این میزان به یک در ۱۶۶ نفر رسیده و در سال ۲۰۱۴ از هر ۴۲ کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده است.
افسانه کرباسی، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در مورد اختلال اوتیسم اظهار کرد: اوتیسم، اختلال درخودماندگی در توانایی کودک برای برقراری ارتباط با دیگران است و این درخودماندگی معمولا تا سن سه سالگی مشخص میشود. در واقع اوتیسم اختلال در برقراری ارتباط، تعاملات اجتماعی، بازیهای تخیلی و رفتارهای کلیشهای، علائق و فعالیتها قبل از سه سالگی کودک است که بروز میکند.
وی تصریح کرد: کودکان اوتیسم در حواس پنج گانه دو حالت دارند که یا بیش از اندازه حساسیت نشان می دهند یا حساسیتشان از حالت عادی کمتر است. این کودکان به صداهای غیر از اشخاص واکنش نشان میدهند، اما صدای افراد را نمیشنوند و این امر به دلیل مشکلات در برقراری ارتباط اجتماعی این کودکان است.
این روانپزشک توضیح داد: ممکن است کودک اوتیسم از نظر لمسی حساسیت بالایی داشته و به درد واکنش نشان دهد و یا حساسیت او پایین بوده و عکسالعملی نشان ندهد. این موارد نشانه هایی از اختلال اوتیسم در کودکان است که این گروه از کودکان رفتارهای قالبی و تکراری نشان میدهند.
وی اضافه کرد: رفتارهای قالبی و تکراری در اندام ها و صورت است و الگوی قالبی و تکراری می تواند در بازی های کودکان و توجه بیش از اندازه به جزئیات بروز کند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با بیان اینکه توجه به مشکل ارتباطی و مشکل کلامی کودکان اوتیسم ضروری است، اظهار کرد: این کودکان رفتارهای قالبی و تکراری نشان میدهند و سن تشخیص بیماری این کودکان هم بسیار مهم است.
علل اختلال اوتیسم کودکان
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با تاکید به این نکته که اوتیسم علت مشخص و ثابت شده ندارد، گفت: در واقع باید چندین علت جمع شود تا بیماری اوتیسم در کودکان بروز پیدا کند. عوامل ژنتیک و بیولوژیک در مغز این کودکان موثر است که این کودکان تفاوتهایی با کودک عادی دارند.
وی توضیح داد: در زمینه مسایل قبل از تولد کودک، بهتر است بدانیم که مسایل روانشناختی و استرسهای مادر که میتواند علت اوتیسم کودکان شود، هنوز ثابت نشده است، اما مشکلات حول و حوش زایمان میتواند در بروز این اختلال کودکان دخیل باشد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: مشکلات جسمی و مشکلات مدیکال دوران بارداری که معمولا به اواخر بارداری بر میگردد، ثابت شده است، اما استرسها و مشکلات روانی مادر قبل از تولد جنین در بروز این بیماری هنوز ثابت نشده است.
کرباسی با اشاره به اینکه بی توجهی کردن به کودک می تواند علایمی شبیه اوتیسم ایجاد کند، اذعان کرد: باید بدانیم که این علایم شبه اوتیسم است و با آموزش به خانواده ها، انجام تغییرات، غنی کردن توانمندی ها و بازی های محیط این علایم رفع خواهد شد و این موارد جزو طیف اوتیسم و اختلال اوتیسم به حساب نمی آید.
این استاد دانشگاه یادآور شد: اختلال اوتیسم کودکان ربطی به تربیت آنها نداشته و در واقع محیط نقشی در بروز این بیماری ندارد. با توجه به اینکه این اختلال شدید و فراگیر بوده و در طول عمر همراه کودک است، ضروری است که والدین این گروه از کودکان که با شرایط سختی روبه رو هستند، صبوری کنند.
بخشی از اختلالات اوتیسم علت های شناخته شده کاملی دارند
کرباسی خطاب به والدین کودکان مبتلا به اوتیسم گفت: باید والدین این کودکان احساس گناه های بی جا یا مقصر دانستن همدیگر را از ذهنشان پاک کنند تا در شرایط سخت با انرژی و روحیه بهتری به فرزند شان کمک کنند. بخشی از اختلالات اوتیسم علت های شناخته شده کاملی دارند و یا یک ارزیابی اولیه میتوان این علت های شناخته شده را بررسی کرد. اما تشخیص قطعی از طریق بالینی، شرح حالی است که از اطرافیان کودک گرفته می شود و مطابق ارزیابی هایی است که از کودک گرفته می شود.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان درباره آموزش به کودکان اوتیسم بیان کرد: آموزش به کودکان اوتیسم باید بر اساس علایق کودک انجام شود و برنامه آموزشی و درمانی دو کودک اوتیسم ممکن است هیچ شباهتی به همدیگر نداشته باشند، به همین دلیل باید علایم و همکاری های کودک در این زمینه را در نظر بگیریم و بدانیم که در این آموزش ها باید حداقل ارتباطات غیر انسانی وجود داشته باشد.
کرباسی ضمن تاکید به این نکته که اختلال اوتیسم اختلال در خودماندگی بوده و توجه به صداهای اشیا بیشتر از صداهای افراد است و والدین و پزشکان تلاش می کنند که این کودکان را وارد اجتماع کنند و توانایی های اجتماعی و بین فردی آن را قویتر کنند، استفاده از نرم افزار و فیلم هایی که جنبه تکراری دارند موجب افزایش حالت های اوتیسمی می شوند و متاسفانه درمان این بیماری را هزینه بر و وقت گیر می کند.
لزوم آموزش های مدوام و مربی متخصص
روانپزشک کودک و نوجوان یادآور شد: البته باید آموزش توسط اشخاص صورت گیرد، آموزش به کودک نیازمند وجود یک مربی است که در این زمینه تخصص های لازم را داشته باشد و لجبازی ها و عدم همکاری های کودک را کنترل کند.
وی اظهار داشت: با توجه به اینکه این گروه از کودکان رفتارهای قالبی و تکراری دارند مانع رفتارهای تکراری آنها شویم و آموزش ها باید تعطیل ناپذیر بوده و ساعات های طولانی باید این آموزش ها صورت گیرد. با توجه به اینکه درمان سخت و وقت گیر بوده و شاید این اختلال مادام العمر همراه کودک باشد چنانچه کودکان اوتیسم این آموزش ها را نبیند، ممکن است که توانایی هایی را هم که دارد به آرامی از دست بدهد و باید والدین به این نکته توجه کنند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در توصیه به والدین تاکید کرد: به طور یقین این کودکان پیشرفت دارند و شاید به سرعت کودکان عادی نباشند اما با ارایه آموزش های مدوام به مرور پیشرفت میکنند. باید این کودکان از جامعه عادی جدا نشوند و توانایی های آنان به حدی برسد که همگام با سایر کودکان عادی فعالیت کنند.
وی یادآور شد: علاوه بر خانواده خواهر و برادرهای این کودکان هم نباید از آنها غافل شوند و این کودکان نیازمند حمایت و کمک اطرافیان هستند تا کمتر دچار افسردگی و اضطراب شوند و نیازمند درمان و توجه خاص هستند.
به گزارش ایمنا، امروز اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد. کودک مبتلا به اوتیسم دچار اختلال تکلم است و تکرار جمله های اطرافیان، عدم تفکر انتزاعی نداشتن یکپارچگی حسی از ویژگی اوست و تفاوت هایی با کودکان عادی هستند.
از سوی دیگر متاسفانه برخی از والدین کودکان دچار اوتیسم ، این واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع برای آنها سخت است، در واقع این گروه از والدین کودک شان را از دوران مهم درمان محروم می کنند؛ باید دانست آموزش های لازم، به موقع به کودک باید در سنین کودکی انجام شود و در این هنگام احتمال طبیعی تر شدن رفتارها این گروه از کودکان وجود دارد.