مصرف ویتامین ب در بارداری، مهم است؟

ویتامین B۲ یا همان ریبوفلاوین یکی از هشت ویتامین Bای است که برای سلامت انسان‌ها ضروری است. می‌توان این ویتامین را در غلات، گیاهان و محصولات لبنی پیدا کرد. ویتامین B۲ برای تجزیه اجزای تشکیل‌دهنده مواد غذایی، جذب سایر مواد مغذی و نگهداری بافت‌ها ضروری است.
همان‌طور که می‌دانید ویتامین B۲ یک ویتامین محلول در آب است و به همین خاطر در آب حل می‌شود. همه ویتامین‌ها محلول در آب یا محلول در چربی هستند. ویتامین‌های محلول در آب از طریق جریان خون حمل می‌شوند. افراد باید هر روز ویتامین B۲ را مصرف کنند؛ زیرا بدن تنها مقادیر کوچکی از آن را ذخیره می‌کند و این منابع خیلی زود به پایان می‌رسد. ریبوفلاوین به‌طور طبیعی در برخی از غذاها یافت می‌شود. البته این ویتامین ممکن است به مواد اضافه شود یا از طریق مکمل وارد بدن شود. بیشترین قسمت ویتامین B۲ در روده کوچک جذب می‌شود.

چرا ویتامین B۲ مهم است؟
این ویتامین به تجزیه پروتئین‌ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها کمک می‌کند. ویتامین B۲ نقش مهمی در نگه داشتن منبع انرژی بدن دارد. ریبوفلاوین می‌تواند در تبدیل کربوهیدرات به ATP کمک کند. بدن انسان ATP را از مواد غذایی تولید می‌کند و ATP نیز انرژی مورد نیاز را برای بدن تأمین می‌کند. ترکیب ATP برای ذخیره‌سازی انرژی در عضلات بسیار حیاتی است.
ویتامین B به همراه ویتامین A برای موارد زیر ضروری است:
- حفظ و نگهداری غشای مخاطی در سیستم گوارشی
- حفظ و نگهداری کبد
- تبدیل تریپتوفان به نیاسین
- سالم نگه داشتن چشم، اعصاب، عضلات و پوست
- جذب و فعال‌سازی آهن، اسید فولیک، ویتامین B۱، B۳ و B۶
- تولید هورمون به وسیله غده آدرنال
- پیشگیری از توسعه آب مروارید
- توسعه جنین به‌ویژه در مناطقی که کمبود ویتامین در آن‌ها رایج است.
برخی از محققان بر این باورند که ویتامین B۲ می‌تواند به پیشگیری از آب مروارید و سردردهای میگرنی کمک کند، اما برای تأیید چنین موضوعی به مطالعات بیشتری نیاز است. سایر مطالعات نشان داده‌اند که در کودکان مبتلا به اوتیسم مصرف مکمل‌های حاوی ویتامین B۲، B۶ و منیزیم می‌تواند سطح غیرطبیعی اسیدهای ارگانیک در ادرار را کاهش دهد.

منابع ویتامین B۲
ویتامین B۲ در مواد غذایی موجود است. این منابع عبارتند از:
- ماهی، گوشت قرمز، بوقلمون، مرغ، گوشت گاو، جگر و قلوه
- تخم‌مرغ
- محصولات لبنی
- مارچوبه
- کنگرفرنگی
- آووکادو
- فلفل Cayenne
- مویز
- غلات صبحانه غنی‌شده
- کتانجک
- نخود، لوبیای لیما
- ملاس
- قارچ
- آجیل‌ها
- جعفری
- کدوتنبل
- سیب‌زمینی شیرین
- مریم گلی
- سبزیجاتی همچون کلم بروکلی، کلم بروکسل، اسفناج، آب تره، برگ قاصدک
-نان تهیه‌شده با غلات سبوس‌دار، نان غنی‌شده و سبوس گندم
- عصاره مخمر
ویتامین B۲ محلول در آب است؛ بنابراین پختن غذاها می‌تواند آن را نابود سازد.

چه مقدار ویتامین B۲ برای بدن نیاز است؟
بر اساس تحقیقات دانشگاه دولتی Oregon، مقدار ویتامین B۲ مجاز روزانه برای مردان ۱۹ سال و بالاتر حدود ۱.۳ میلی‌گرم در روز و برای زنان حدود ۱.۱ میلی‌گرم در روز است. زنان در طول دوران بارداری باید ۱.۴ میلی‌گرم در روز و در زمان شیردهی ۱.۶ میلی‌گرم در روز ویتامین B۲ مصرف کنند.
کمبود ویتامین B۲
زمانی که رژیم غذایی خوبی وجود نداشته باشد خطر کمبود ویتامین B۲ بسیار بالا خواهد بود؛ زیرا بدن این ویتامین را به‌طور دائم مورد استفاده قرار می‌دهد. فردی که کمبود ویتامین B۲ داشته باشد به‌طور طبیعی کمبود سایر ویتامین‌ها را نیز خواهد داشت. دو نوع کمبود ریبوفلاوین وجود دارد:
- کمبود ریبوفلاوین اولیه زمانی رخ می‌دهد که رژیم غذایی فرد ویتامین B۲ کمی داشته باشد.
- کمبود ریبوفلاوین ثانویه نیز ممکن است به‌خاطر جذب نشدن درست ویتامین در روده ایجاد شود. همچنین اگر بدن نتواند از ویتامین به‌درستی استفاده کند دچار کمبود خواهد شد.
نشانه‌ها و علائم کمبود ویتامین B۲ عبارت است از
- انگولار چیلیتیس (angular cheilitis) یا ترک اطراف دهان
- لب‌های ترک‌خورده
- پوست خشک
- التهاب پوشش زبان
- زخم در دهان
- قرمز شدن لب‌ها
- گلودرد
- درماتیت اسکروتال
- مایع در غشای مخاطی
- کم‌خونی ناشی از فقر آهن
- چشم‌ها ممکن است به نور روشن حساس باشند، خارش داشته باشند.
افرادی که مقادیر زیادی الکل می‌نوشند در معرض خطر کمبود ویتامین B قرار خواهند داشت.

نگرانی‌ها و خطرات مرتبط با ایمنی درباره ویتامین B۲:
معمولاً ویتامین B۲ برای افراد امن و بی‌ضرر است. اوردوز این ویتامین نامحتمل است؛ زیرا بدن می‌تواند بیش از ۲۷ میلی‌گرم از ریبوفلاوین را جذب کند و مقادیر اضافی را از طریق ادرار دفع کند. با این حال قبل از مصرف هر نوع مکملی باید با پزشک متخصص مشورت شود. برخی از مکمل‌ها ممکن است با داروهای مصرفی شما تداخل داشته باشند. مکمل‌های ویتامین B۲ ممکن است روی مؤثر بودن برخی از داروها اثر بگذارد. برخی از اوقات، پزشک مکمل را برای افراد توصیه می‌کند. داروهایی که ممکن است با ریبوفلاوین تداخل داشته باشد در برگیرنده موارد زیر است:
- داروهای ضدافسردگی سه ماهه همچون ایمی پرامین یا Tofranil
- برخی از داروهای ضددرد همچون کلرپرومازین یا تورازین
- متوترکسات که برای سرطان و بیماری‌های خود ایمنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- فینیتوئین یا دیالانتین که برای کنترل تشنج استفاده می‌شود.
- داروی Probenecid برای نقرس
- ادرارآورهای تیازید
دوکسوروبیسین، دارویی که در درمان سرطان استفاده می‌شود، ممکن است سطوح ریبوفلاوین را کاهش دهد و ریبوفلاوین روی عملکرد دوکروسوبایسین تأثیر می‌گذارد.

مرکز پزشکی دانشگاه مریلند (UMM) خاطرنشان می‌کند مقدار بسیار بالای ویتامین B۲ ممکن است به خارش، بی‌حسی، سوزش یا لرزیدن، ادرار زرد یا نارنجی و حساسیت به نور منجر شود. برای جلوگیری از عدم تعادل ویتامین B، آن‌ها توصیه می‌کنند در صورت نیاز به مکمل از ویتامین B کمپلکس استفاده شود.