رابطه بین دو فرزند، نقش والدین چیست؟

پدر و مادر دوست دارند که رابطه ای دوستانه بین فرزندانشان برقرار شود. اگر بین فرزندان ناراحتی یا کدورتی وجود داشته باشد والدین متاثر می شوند. بیشتر کودکان نسبت به نوزاد احساس حسادت دارند و این موضوع پدر و مادر را ناراحت و عصبانی می کند. آنها نمی دانند که این واکنش منفی و عصبانیت تاثیر نامطلوبی بر رفتار کودک دارد و حسادت او را تشدید می نماید.
کودک به طور طبیعی در برابر هر تغییری که روند زندگی عادی او را مختل سازد واکنش نشان می دهد به ویژه وقتی کودک احساس کند که با تولد نوزاد مقداری از توجه و عشق والدین را از دست داده است.
اگر کودک به خاطر این احساس از خود تندی و درشتی نشان می دهد والدین باید در برابر این رفتار با مهربانی و نرمی برخورد کنند. برخورد تند و سرزنش کردن کودک در این شرایط واکنش منفی کودک را از بین نمی برد بلکه از ترس این که عشق و توجه والدین را از دست بدهد احساس خود را پنهان می کند و در فرصت مناسب عصبانیت خود را بر سر نوزاد خالی میکند.
در این شرایط باید احساس منفی کودک را بپذیرید تا بتواند خود را آرام کند. بهتر است والدین کودک را تشویق کنند تا احساس خود را به زبان آورد و بیان نماید حتی اگر از کلماتی استفاده کند که شنیدن آنها خوشایند نباشد.
اگر او نمیخواهد که نوزاد را در اتومبیل سوار کنید یا دوست ندارد که نوزاد در خانه بماند و این احساسات را به روشنی بیان می کند باید با متانت و خونسردی به حرف او توجه کنید. در برابر این رفتار با لحن آرام و مهربان با او راه بیایید و ضمن دلداری به او بگویید که نوزاد برای شما نیز زحمت زیادی درست کرده و باعث شده است که نتوانید وقت زیادی را با هم بگذرانید.
به او اطمینان دهید که او را دوست دارید. لازم نیست برای تولد نوزاد ابراز تاسف و پشیمانی کنید تا واکنش های کودک را تعدیل نمایید. اگر به راحتی احساسات او را بپذیرید و به او اطمینان دهید که همیشه او را دوست دارید از جانب شما احساس امنیت می کند و واکنش منفی کمتری نسبت به نوزاد نشان خواهد داد.
گاهی والدین با گفتن خاطرات ساختگی درباره حسادت که به نظرشان خنده دار می آید باعث بروز احساسات منفی در کودک می شوند. این داستان ها که حاکی از حسادت و بدرفتاری کودک با نوزاد است تاثیر بدی برجا می گذارد و افکاری در او به وجود می آورد که اگر با داستان ها و حرف های خوب درباره خوش رفتاری با نوزاد جبران نشود اثرات نامطلوبی خواهد داشت.
بچه ها دوست دارند درباره خواهران و برادران کوچک خود که مثل جوجه دست آموز آنها را دنبال می کنند سخن از مهربانی و علاقه گفته شود همچنین علاقه دارند تا درباره اینکه خواهر بزرگشان در روزهای نوزادی چطور برای خواب کردن آنها قصه و لالایی میخوانده است برایشان حرف بزنند.
به کارهای خوبی که کودک برای نوزاد انجام می دهد دقت کنید و او را به خاطر مواظبت و رعایت سکوت هنگام خواب نوزاد تشویق نمایید. از این که هنگام دویدن در اتاق دقت می کند تا صدمه ای به نوزاد نرسد او را تحسین کنید.
این تشویق و تحسین به کودک اعتماد به نفس و دلگرمی می دهد و او را ترغیب می کند تا بیشتر مواظب خواهر یا برادر کوچک تر خود باشد و اسباب بازی هایش را در اختیار او بگذارد. کارهای خوب او را هر روز یادآوری کنید و به خاطر آنها ابراز رضایت نمایید.
با این شیوه کودک به شما اعتماد پیدا خواهد کرد و اگر روزی به خاطر کار اشتباهی از او انتقاد کنید اشتباه خود را خواهد پذیرفت.

کودکان را با هم مقایسه نکنید
یکی از نکات مهم در پرورش اطفال رعایت این نکته می باشد. از زمان آوردن نوزاد به خانه میتوانید با کودک درباره تفاوت هایی که همه بچه ها با هم دارند با او صحبت کنید. به او بگویید که این تفاوت ها به معنی اختلاف نیست. هرگز یک بچه را (( شیطان)) و دیگری را (( آرام)) اسم نگذارید و بر یکی برچسب (( شلوغ)) و بر دیگری برچسب (( ساکت)) نزنید.
اگر این فکر را در کودک به وجود آورید که یک ارزش یا اخلاق در یک فرزند با اخلاق فرزند دیگر مخالف است پایه حسادت را بنا خواهید گذاشت.
یکی از مشکلات بزرگ در خانواده های بزرگ وقتی پیش می آید که مساله مساوات یا عدالت مطرح می شود. این موضوع از مسایل مهم تربیتی است و والدین خود نیز ایامی را به یاد می آورند که پدر یا مادرشان یکی را بر دیگری ترجیح داده است.
پدر و مادر وقتی به این خاطرات می اندیشند شاید بخواهند با فرزندان خود طوری با عدالت رفتار کنند که آنها را از حسادت حفظ نمایند. رعایت مساوات یا عدالت در مورد فرزندان امری تقریبا غیر ممکن است زیرا بچه ها با سنین و خواسته های متفاوت دارای نیازهای یکسان نیستند و گاهی رعایت مساوات در مورد آنها به شکلی مضحک در می آید.
اگر والدین در حدی که عملی است با فرزندانشان با عدالت رفتار کنند و ارزش و اهمیت عدالت را با رفتار خود به آنها نشان دهند فرزندان نیز به ارزش آن پی خواهند برد. البته باید تاکید کنید که رعایت عدالت یا مساوات کار بسیار دشواری است و با این که هر دو نفرشان را دوست دارید نمیتوانید همیشه در مورد آنها عدالت را رعایت نمایید.
این نکته را باید دانست که زندگی همیشه با انسان عادلانه برخورد نمی کند و درست نیست که فرزندان خود را به جامعه ای غیرعادلانه بفرستید و به آنها بگویید که همه چیز عادلانه است.
نکته دیگری که باید به کودکان آموخت فرق عدالت و مساوات است. وقتی به او چیزی می دهید که کمتر از دیگری است و شکایت می کند باید به او گفت که این اختلاف به خاطر تفاوتی است که با برادر یا خواهر خود دارد.
فراموش نکنید که حسادت برادران و خواهران و مشاجره آنها در خانواده های بزرگ بخشی از زندگی طبیعی بچه هاست. وظیفه والدین آن است که با تعدیل احساسات منفی به آنها بیاموزند که با مسالمت با هم رفتار کنند و اختلافات خود را حل کنند.
والدین باید اخلاق و رفتار خوب فرزندان و جنبه های مثبت اخلاقی آنها را در برخورد با یکدیگر یادآوری کنند و آنها را تحسین و تشویق نمایند. این رفتار حسادت بین آنها را به کمترین اندازه می رساند.