اختلال افسردگی در کودکان، چگونه بروز می‌کند؟
تغییرات خلقی در کودکان و نوجوانان ممکن است به آن شکلی که در بالغین بروز می کند نشان داده نشود؛
تغییرات خلقی در کودکان و نوجوانان ممکن است به آن شکلی که در بالغین بروز می کند نشان داده نشود؛ در بالغین، فرد افسرده، افسردگی و غمگینی خودش را نشان می دهد اما در کودکان افسرده تظاهرش ممکن است به صورت عصبانیت تحریک پذیری و گاهی پرخاشگری باشد به همین دلیل گاهی شناسایی نمی شود یا با علایم دوره بلوغ اشتباه گرفته می شود، در کنار آن علایم دیگری از قبیل تغییر در ارتباطات اجتماعی کودک و نوجوان پیش می آید.
بدین معنا که نوجوان بیشتر گوشه گیر است و با افراد خانواده و دوستان ارتباطش کم می شود و یا این که دچار افت تحصیلی می شود، تغییرات در خواب از جمله مشکلات کودک یا نوجوان افسرده است؛ بدین معنا که در بزرگسالان مشکل کم خوابی و در کودکان و نوجوانان مشکل پرخوابی ایجاد می شود. کودکان افسرده به بیدار بودن رغبتی نشان نمی دهند و تا نیمه های روز در خواب هستند.
کودکان افسرده معمولاً زودرنج، تحریک‌پذیر و غمگین هستند و این حالت در آن‌ها (به ویژه کودکانی که هنوز به مدرسه نرفته‌اند) از طریق گریه و یک حس کلّی نومیدی نمود می‌یابد. آن ها ممکن است به فعالیت‌های تازه، علاقه‌مندی کمی نشان دهند و یا از فعالیت‌هایی که پیش از این برایشان خوشایند بوده دیگر لذت نبرند. کودکان افسرده معمولاً در مدرسه مشکل دارند و دارای الگوهای رفتاری پرخاش‌گرانه و ضداجتماعی هستند. تغییرات عمده در وزن و الگوی خواب از دیگر نشانههای افسردگی در کودکان است.
بسیاری از کودکان افسرده از ناراحتی و ملال دائمی و کمبود انرژی شکایت دارند. تعداد دوستان آن‌ها معدود است و دوستانی که قبلاً پیدا کرده‌اند را ترک می‌کنند. حتی ممکن است به صحبت کردن درباره مرگ یا عبارات مشابهی که نشانگر افکار مربوط به خودکشی باشد بپردازند. نشانههای افسردگی بر حسب سن کودکان ممکن است متفاوت باشد.
درمان اختلال افسردگی اساسی با استفاده از روش‌های دارویی و غیردارویی با نظر روان پزشک انجام می‌شود. بطور کلی درمان داروئی اختلال افسردگی اساسی کودکان و نوجوانان با استفاده از داروهای ضد افسردگی از دسته داروهای افزایش‌دهنده‌ی سروتونین در فضای بین سلول‌های مغزی نظیر فلوکستین انجام می‌شود. توجه به نکات زیر در شناسایی و درمان اختلال افسردگی از سوی والدین حائز اهمیت است.
در صورت مواجهه با نشانههای اختلال افسردگی قابل توجه و طولانی‌مدت برای ارزیابی اختلال به روان‌پزشک مراجعه نمایید.
در صورت بروز افت تحصیلی ناگهانی در کودک یا تغییرات رفتاری قابل توجه به روان‌پزشک مراجعه کنید.
در صورت تشخیص اختلال افسردگی درمان را با نظر روان‌پزشک شروع کنید.
چنانچه درمان دارویی در نظر گرفته شده‌است به‌خاطر داشته‌باشید که داروهای ضد‌افسردگی باعث اعتیاد دارویی و یا بروز عوارض خطرناک در کودک نمی‌شوند و در آینده نیز عوارض خطرناک برای کودک ندارند.
در صورت مواجهه با عوارض دارو، پزشک خود را مطلع کنید و بدون نظر پزشک درمان را متوقف نکنید.
درمان باید به‌مدت کافی و با دوز مناسب انجام شود.
بیمار باید حداقل ۶ هفته درمان با یک داروی ضد‌افسردگی را دریافت کند تا بتوان راجع‌به اثر بخشی دارو قضاوت نمود.
لازم است پس از فروکش نمودن علائم، درمان به‌مدت کافی برای جلوگیری از بازگشت علائم ادامه‌یابد.
چنانچه در طی درمان بیمار دچار عود علائم شد در مورد نحوه‌ی ادامه‌ی درمان با پزشک خود مشورت کنید.
در صورت بروز هرگونه علائم جدید در طی درمان پزشک خود را مطلع سازید.
در زمان تجویز داروهای ضد‌افسردگی در صورتی که بیمار قرار است داروهای دیگری دریافت کند، برای جلوگیری از تداخلات دارویی، پزشک را از مصرف داروی ضد‌افسردگی مطلع سازید.
درمان های غیر دارویی در موارد خفیف یا متوسط اختلال، به تنهائی و یا همراه با درمان دارویی بکار گرفته می‌شوند. مهمترین درمان‌های غیردارویی عبارتند از درمان شناختی‌رفتاری و روان‌درمانی بین‌فردی. برای انجام این‌گونه درمان‌ها صرف هزینه و وقت بیشتری لازم است و باید توسط افراد آموزش‌دیده در زمینه‌ی روان‌درمانی کودکان انجام شود.
بدین معنا که نوجوان بیشتر گوشه گیر است و با افراد خانواده و دوستان ارتباطش کم می شود و یا این که دچار افت تحصیلی می شود، تغییرات در خواب از جمله مشکلات کودک یا نوجوان افسرده است؛ بدین معنا که در بزرگسالان مشکل کم خوابی و در کودکان و نوجوانان مشکل پرخوابی ایجاد می شود. کودکان افسرده به بیدار بودن رغبتی نشان نمی دهند و تا نیمه های روز در خواب هستند.
کودکان افسرده معمولاً زودرنج، تحریک‌پذیر و غمگین هستند و این حالت در آن‌ها (به ویژه کودکانی که هنوز به مدرسه نرفته‌اند) از طریق گریه و یک حس کلّی نومیدی نمود می‌یابد. آن ها ممکن است به فعالیت‌های تازه، علاقه‌مندی کمی نشان دهند و یا از فعالیت‌هایی که پیش از این برایشان خوشایند بوده دیگر لذت نبرند. کودکان افسرده معمولاً در مدرسه مشکل دارند و دارای الگوهای رفتاری پرخاش‌گرانه و ضداجتماعی هستند. تغییرات عمده در وزن و الگوی خواب از دیگر نشانههای افسردگی در کودکان است.
بسیاری از کودکان افسرده از ناراحتی و ملال دائمی و کمبود انرژی شکایت دارند. تعداد دوستان آن‌ها معدود است و دوستانی که قبلاً پیدا کرده‌اند را ترک می‌کنند. حتی ممکن است به صحبت کردن درباره مرگ یا عبارات مشابهی که نشانگر افکار مربوط به خودکشی باشد بپردازند. نشانههای افسردگی بر حسب سن کودکان ممکن است متفاوت باشد.
درمان اختلال افسردگی اساسی با استفاده از روش‌های دارویی و غیردارویی با نظر روان پزشک انجام می‌شود. بطور کلی درمان داروئی اختلال افسردگی اساسی کودکان و نوجوانان با استفاده از داروهای ضد افسردگی از دسته داروهای افزایش‌دهنده‌ی سروتونین در فضای بین سلول‌های مغزی نظیر فلوکستین انجام می‌شود. توجه به نکات زیر در شناسایی و درمان اختلال افسردگی از سوی والدین حائز اهمیت است.
در صورت مواجهه با نشانههای اختلال افسردگی قابل توجه و طولانی‌مدت برای ارزیابی اختلال به روان‌پزشک مراجعه نمایید.
در صورت بروز افت تحصیلی ناگهانی در کودک یا تغییرات رفتاری قابل توجه به روان‌پزشک مراجعه کنید.
در صورت تشخیص اختلال افسردگی درمان را با نظر روان‌پزشک شروع کنید.
چنانچه درمان دارویی در نظر گرفته شده‌است به‌خاطر داشته‌باشید که داروهای ضد‌افسردگی باعث اعتیاد دارویی و یا بروز عوارض خطرناک در کودک نمی‌شوند و در آینده نیز عوارض خطرناک برای کودک ندارند.
در صورت مواجهه با عوارض دارو، پزشک خود را مطلع کنید و بدون نظر پزشک درمان را متوقف نکنید.
درمان باید به‌مدت کافی و با دوز مناسب انجام شود.
بیمار باید حداقل ۶ هفته درمان با یک داروی ضد‌افسردگی را دریافت کند تا بتوان راجع‌به اثر بخشی دارو قضاوت نمود.
لازم است پس از فروکش نمودن علائم، درمان به‌مدت کافی برای جلوگیری از بازگشت علائم ادامه‌یابد.
چنانچه در طی درمان بیمار دچار عود علائم شد در مورد نحوه‌ی ادامه‌ی درمان با پزشک خود مشورت کنید.
در صورت بروز هرگونه علائم جدید در طی درمان پزشک خود را مطلع سازید.
در زمان تجویز داروهای ضد‌افسردگی در صورتی که بیمار قرار است داروهای دیگری دریافت کند، برای جلوگیری از تداخلات دارویی، پزشک را از مصرف داروی ضد‌افسردگی مطلع سازید.
درمان های غیر دارویی در موارد خفیف یا متوسط اختلال، به تنهائی و یا همراه با درمان دارویی بکار گرفته می‌شوند. مهمترین درمان‌های غیردارویی عبارتند از درمان شناختی‌رفتاری و روان‌درمانی بین‌فردی. برای انجام این‌گونه درمان‌ها صرف هزینه و وقت بیشتری لازم است و باید توسط افراد آموزش‌دیده در زمینه‌ی روان‌درمانی کودکان انجام شود.
منبع:
فرزند پرتال
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼