حرف زشت زدن کودکان، چگونه کنترلش کنید؟
فحش دادن نوعی پرخاشگری کلامی است و در بسیاری از موارد جنبه یادگیری دارد.
فحش دادن نوعی پرخاشگری کلامی است و در بسیاری از موارد جنبه یادگیری دارد. کودک از والدین یا در مهد و حتی از فیلم ها و برنامه های کودک الفاظ زشت را می آموزد و برای جلب توجه اطرافیان و ابراز خود یا تحریک احساسات دیگران و به خشم آوردنشان و حتی برای لجبازی و شکستن محدودیت ها، از آن استفاده می کند.
این که کودکان اقدام به فحاشی میکنند، چند علت میتواند داشته باشد؛ یکی از علتهایش این است که ما الگوی بچهها هستیم؛ یعنی کودک در محیطی قرار میگیرد که اطرافیانش به این شکل صحبت میکنند. در نتیجه، این قضیه برای کودک عادی میشود زیرا در این محیط رشد و پرورش مییابد. در چنین مواردی ما درمانهایمان را به سمتی پیش میبریم که بتوانیم محیط را تغییر دهیم.
علت دیگر فحاشی کودکان میتواند این باشد که آنها نمیتوانند خشم خود را کنترل کنند و فحش دادن در حقیقت، یک نوع ابراز خشم و پرخاشگری کلامی است؛ مانند مواردی که کودکان در حالت خشم کتک کاری میکنند یا چیزی از این قبیل. در واقع این حالت یک نوع برخورد ناشی از عدم کنترل خشم است.
در چنین مواردی، علاوه بر اینکه باید از روشهای کنترل خشم استفاده کنیم، باید زمینه این رفتارها را نیز بررسی و ارزیابی کنیم. گاهی اوقات ممکن است کودکان در حالت افسردگی، پرخاشگر شده و ناسزا بگویند. گاهی بعضی بیماریهای جسمانی سبب ایجاد اضطراب در کودکان میشود و همین باعث پرخاشگری و در نهایت فحاشی میشود.
دستهای از کودکان کم سن و سال در خانه رفتارهای بدی دارند و به سایر فرزندان خانه القاب نامناسبی نسبت میدهند یا رفتارهای ناشایستی دارند. در این صورت شاید به این فکر کنید که چطور باید این کودک را کنترل کنید تا حرفهای نامناسبی به زبان نیاورد. در این مواقع این روشها را دنبال کنید:
۱- به رفتارهای زشت و مسخره کودک نخندید و مراقب باشید کسی این کار را انجام ندهد. خندیدن کودک را تشویق میکند تا این رفتار را منبع شوخی و سرگرمی بداند.
۲- به جای تنبیه و فریاد، آموزش دهید. او را سرزنش نکنید. از او بخواهید به دلیل رفتار نامناسب عذرخواهی کند. به طور مثال بگویید: «پرخاشگری کار خوبی نیست و اگر چنین کاری انجام دادی، باید بگویی ببخشید.»
۳- در صورتیکه کودک تلاش میکند شما را عصبانی کند، بهترین توصیه این است که بیتفاوت باشید و به او توجهی نکنید سپس در فرصتی مناسب درباره این موضوع با کودکتان حرف بزنید.
۴- به چشمانش نگاه کنید، سپس به او بگویید: «هر وقت رفتارت خوب باشه، مامان خوشحال میشه.» وقتی هم که کار خوبی انجام داد، او را تحسین کنید.
۵- الگوی رفتاری خوبی باشید. زمانی که نمیتوانید با همسرتان بالغانه صحبت کنید انتظار نداشته باشید که کودک هم با ادب باشد.
منبع:
فرزند پرتال
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼