ارتباطات اجتماعی کودکان، نقش والدین

تمام کودکان تحت تاثیر جمع قرار می گیرند. آنها میخواهند صرفا به کارهایی بپردازند که (( همه آن را انجام می دهند )). بی تردید شما نیز میتوانید به یاد بیاورید که زمانی چنین بوده اید. هیچگاه قدرت گروه های همسالان را دست کم نگیرید.
آسان نیست که متفاوت عمل کنیم و یا اینکه در مقابل اکثریت باشیم . بعضی از کودکان بیش از دیگران تحت تاثیر قرار می گیرندو تمام کودکان خود انگاره شان را از ارتباطشان با دیگران و مقایسه خودشان با دیگران به دست می آورند.
کودکی که احساس مطمئن و روشنی از توانایی های تحصیلی خود ، نقش جنبی و موفقیتش در ارتباط با دیگران دارد نیاز کمتری دارد تا برای احساس خوب داشتن به دیگران تکیه کند ولی کودکی که اعتماد به نفس ندارد زمان مشکل تری را صرف ساختن یک تصویر پایدار از خودش می کند و بنابراین بیشتر متکی به واکنش ها و عقاید دیگران است. احتمال بیشتری وجود دارد که چنین کودکی خودش را با تصویری که همسالان دیگر از او ساخته اند منطبق کند.
به عنوان والدین کودک نمیتوانید او را از تاثیر همسالانش ایمن کنید و یا برای انتخاب دوستان او مصاحبه ترتیب دهید. با این حال میتوانید یک ارتباط قوی با کودک برقرار کنید و بکوشید از بدترین جنبه های این مسأله شایع پیشگیری کنید.

موثرترین دفاعی که در مقابل قدرت تاثیر همسالان در اختیار دارید ارتباط نزدیک خانوادگی است. محدود کردن و یا محکوم کردن کودکی را که به احساس یا رفتار شما اهمیت نمی دهد کنترل نخواهد کرد.
به یاد بسپارید که ارتباط شما باید متقابل باشد. با کودک سخن بگویید و به سخنان او گوش دهید. وقت بگذارید تا دریابید که کودکتان به چه کاری مشغول است و چه احساسی دارد. با تجربه های آغازین مدرسه کودک شروع کنید و شخصی باشید که کودک میتواند به او اعتماد و تکیه کند.
شما همیشه با او موافقت نخواهید کرد ولی همیشه به او گوش خواهید کرد همواره به یاد داشته باشید که میزان و چگونگی زمانی که صرف شکل دادن ارتباطتان با کودکتان می کنید مهم هستند و بازتاب این تلاش در تمام زندگی به شما باز خواهد گشت.
زمینه ای از تجربه ها و علایق مشترک ایجاد کنید. والدینی که با کودکانشان علایق و فعالیت های مشترکی را در جریان کودکی و بلوغ ایجاد میکنند فرصت بسیار بهتری برای مقابله با تاثیر همسالان کودک دارند. این کار را زود شروع کنید.
سرگرمی ها و مهارت های مشترکی را بیابید. فعالیت های مشترکی مانند : پیاده روی ، قایق سواری و یا پیک نیک که در آنها اعتماد و همبستگی به وجود می آید ترتیب دهید. صرف وقت با یکدیگر فرصتی در اختیارتان می گذارد که بتوانید به عنوان دو انسان همدیگر را بشناسید.

باورهای شما نسبت به کودک باورهای او در مورد خودش خواهد بود. سرزنش و انتقاد ، احساست مثبت کودک نسبت به خودش را از بین می برد و از سوی دیگر تحسین کردن باعث پیدایش باورهای مثبت می شود. هر چقدر ارتباط شما با کودک قوی تر باشد عقاید و اظهار نظرهای شما مهمتر خواهند شد.

هر چقدر کودک شما بزرگتر می شود نفوذ شما بر روی ملاقات ها و انتخاب هایش کمتر می شود. زمانی که او کوچک است با تشویق و دعوت از کودکان هم شأن او ارتباطات سالمی را ایجاد کنید. هدف به دست آوردن عنوان بسیار اجتماعی نیست ولی هر کودکی نیازمند داشتن تعدادی دوست خوب است.
بکوشید دوستان کودکتان را بشناسید. داوطلب کمک در باز های مدرسه ، رانندگی سفرهای پیک نیکی و... شوید و خانه تان را به عنوان محلی که کودکان میتوانند همدیگر را در آنجا ملاقات کنند پیشنهاد دهید. خانه تان را تبدیل به مکانی کنید که کودکتان و دوستانش در آن گرد هم آیند. زمانی را صرف صحبت با دوستان کودکتان و آشنا شدن با آنها بکنید.
کودک را تشویق کنید که گروه های زیادی از دوستان داشته باشد. بکوشید کودکتان را درگیر فعالیت های مختلف کنید زیرا او با کودکان زیادی ملاقات خواهد کرد که علایق و ایده های مختلفی دارند. این امر باعث تشویق تمامیت فردی و عدم وابستگی او به گروه خاصی می شود.

اگر تا دوازده سالگی به کودکتان ارزش های عمیقی را آموخته باشید باید به قضاوت هایش اعتماد کنید ولی همچنین باید به او بیاموزید که چطور از ذهن خودش پیروی کند. بعضی از کودکان به طور طبیعی قاطع هستند و میتوانند با اطمینان نه بگویند ولی آنهایی که بیشتر مستعد تسلیم نظر همسالان شدن هستند باید بیاموزند که چطور نه بگویند و چطور به آن پایبند باشند.

زمانی که کودک خودش را مطرح می کند و یا عقیده ای مخالف عقیده ی جمع و یا دست کم غیر معمول در میان جمع را ابراز می کند او را تحسین کنید. بگذارید او بداند وقتی فهمیدید همه ی کودکان میخواستند در استخر شنا کنند ولی او گفته که نمیتوانند به این کار بپردازند چون بزرگتری برای نظارت وجود ندارد چقدر برای شما مسرت بخش بوده است.
با این حال به پلیسی برای دیگر کودکان تبدیل نشوید.در صورت لزوم رفتار آنها را تصحیح کنید ولی واقعه را به پدر و مادرشان گزارش نکنید مگر اینکه احساس کنید که آنها باید آن ماجرا را بدانند و حتی در چنین صورتی آن را به طور خصوصی با آنها مطرح کنید و از آنها قول بگیرید که منبع خبر را به کودکان نگویند.