همه چیز درباره اوتیسم، نکات فوق العاده

بیماری اوتیسم یک اختلال ذهنی جدی و پیچیده است که با مجموعه ای از علائم مشخص می‌شود. علت اصلی و بنیادی پیش زمینه‌ی این وضعیت، ناهنجاری‌هایی است که در مغز وجود دارد و به موارد سایکولوژی (روانشناختی) مرتبط می‌باشد. با وجود اینکه روش‌های درمانی متفاوتی برای ریکاوری و کم شدن شدت این وضعیت مطرح می‌شود، ولی هیچیک از این روش‌ها به تنهایی یا در ترکیب با سایر علل در تمام بیماران مبتلا به اوتیسم با موفقیت همراه نبوده اند. روش‌های درمانی را می‌بایست بر اساس شدت و عوارض بیماری اُتیسم پایه ریزی کرد. این امر ممکن است چندین سال زمان ببرد تا نتیجه مطلوبی را در پی داشته باشد و بیمار و والدین یا مراقبین وی می‌بایست برای برخورد و مقابله با این وضعیت به خوبی و به طور کامل تلاش کنند. اداره‌ی بیماران مبتلا به اوتیزم یک وظیفه است و می‌بایست به صورت عالی و مطلوبی کنترل و مدیریت شود.

بیمار در بخشی از این روند همسو سازی (synchronization) می‌بایست مطمئن باشد و روحیه ی شاد داشته باشد. برنامه‌های گوناگونی وجود دارد که به بیماران اوتیسمی‌ در درک وضعیت و تعدیل شخصیتی خودشان کمک می‌کند.

این برنامه‌ها شامل برنامه ی TEACCH (درمان و مداخله کودکان مبتلا به اوتیسم و اختلالات مرتبط با آن)، PECS (برقراری ارتباط با استفاده از تصویر) و SPELL می‌باشد. این برنامه‌ها می‌توانند قدرت تحمل را در بیماران اوتیسمی‌ایجاد کنند و می‌توانند سطح ارتباطی و قدرت تعامل را بالا ببرند.

البته کودک مبتلا به بیماری اُتیزم ممکن است استرس بیشتری را در والدین خود ایجاد کند. پس آن‌ها می‌بایست برای مقابله با این وضعیت به خوبی تلاش کنند. والدین می‌بایست بدانند که بیماری اوتیسم را می‌توان با روش‌های مختلف درمانی معالجه کرد. آن‌ها می‌بایست در مورد کلاس‌های مطالعاتی و مراکز اطلاعاتی که داده‌های راجع به روش‌های معالجه اوتیسم را مطرح می‌کنند، آگاه باشند. نبود اطمینان از طرف والدین باعث نا امیدی آن‌ها خواهد شد. اول از همه، این دسته از والدین بایستی بدانند که وضعیت کودک آن‌ها به علت اشتباه و خطای آن‌ها نیست. بهتر است آن‌ها در مورد تمام موارد و عوامل مرتبط با این وضعیت آموزش ببینند. علائم همراه بیماری اوتیسم می‌بایست بطور کامل آنالیز شود، پس روابط فردی و اجتماعی کودک را می‌توان در برخی زمینه‌ها مرور کرد. این امر به کاهش استرس کمک خواهد کرد و در موارد خاصی عصبانیت را کاهش خواهد داد. بنابراین آن‌ها می‌توانند انتظار موقعیت‌های استرس زا را داشته باشند و این استرس ها را کنترل کنند. مشاوره با یک فرد متخصص و کارشناس از نظر مدیریت و اداره ی استرس می‌تواند به والدین کمک کند و طرح‌ها و برنامه‌های مقابله با شرایط استرس زا را مورد بحث قرار دهد.

استرس علل گوناگون و متفاوتی دارد و والدین می‌بایست از این موقعیت‌ها و وضعیت‌ها آگاه باشند. رفتار تهاجمی‌ و علاقه کودک به انزوا و گوشه گیری و تنهایی می‌تواند علت استرس والدین باشد. آن‌ها ممکن است با مشکلات روبرو شوند تا بتوانند زمان استراحت معمول و عادی داشته باشند. ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار کودک، والدین را از توجه خانواده ای و عواقب اجتماعی دیگر محروم خواهد کرد. طرز برخورد و واکنش‌های بستگان و خویشاوندان و اجتماع می‌بایست برنامه ریزی شده باشد. آن‌ها ممکن است ناخواسته مجبور شوند، در حین گذراندن تعطیلات در یک مکان عمومی‌ به همراه کودک مبتلا به بیماری اوتیسم، با مشکلاتی مواجه شوند و ممکن است نتوانند با جامعه به صورت آزادانه و راحت ارتباط برقرار کنند.

بهتر است والدین بیمار مبتلا به اوتیسم زمان‌هایی را به خودشان اختصاص دهند. بدین علت که برخورد با وضعیت‌های استرس‌زای روزانه و اداره‌ی این وضعیت می‌تواند زندگی آن‌ها را ملال آور و خسته کننده کند، بحث در مورد مشکلات موجود با دیگران و با والدینی که از موقعیت مشابهی رنج می‌برند، در تحمل بهتر این وضعیت‌ها می‌تواند کمک کننده باشد. آن‌ها اوقاتی را صرف خودشان می‌کنند که می‌تواند تغییرات عمیقی در مابقی روز آن‌ها به همراه داشته باشد. این امر ممکن است سبب شود آن‌ها دوستان و خویشاوندانی را بیابند که از آن‌ها حمایت کنند، ولی بهتر است که منتظر آن نباشند. اعضای خانواده می‌بایست با تشویق یکدیگر برای کنترل استرس و تنش و اصلاحات زندگی از یکدیگر قدردانی کنند.