مراقبت از کودک در منزل، خطر پرده کرکره دار

برخی از والدین و پرستاران ممکن است اصلا ندانند که طناب‌های پرده کرکره برای کودکان کوچک، خطرناک است.

چندین دهه بعد از آنکه خطر پرده کرکره‌ها برای اولین بار به رسمیت شناخته شد، کودکان کوچک همچنان توسط نخ و طناب‌های پرده کرکره‌ها آسیب می‌بینند یا حتی کشته می‌شوند.

محققان دریافتند که حدود ۱۷ هزار کودک زیر ۶ سال بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۵ به‌خاطر آسیب‌های ناشی از پرده کرکره به اورژانس منتقل شدند؛ البته اغلب آسیب‌دیدگی‌ها جدی نبودند.

با این حال به‌طور متوسط در هر ماه، یک کودک به این علت فوت کرد - معمولا به‌خاطر خفگی توسط طناب‌های پرده کرکره.

دکتر گری اسمیت، محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: «ما بیش از ۷۰ سال است که از این خطر آگاهیم اما همچنان شاهد خفه شدن کودکان توسط این محصولات هستیم. این غیرقابل‌قبول است.»

به گفته‌ی اسمیت، پرده کرکره‌های بدون طناب نیز وجود دارند و می‌توانند با قیمت پایین‌تری تولید و عرضه شوند. این کار باعث می‌شود که تولیدکنندگان بتوانند به‌راحتی پرده‌های کرکره‌ی طناب‌دار را با جایگزین‌های مطمئن‌تر تعویض کنند.

این صنعت در طول سال‌ها، برخی استاندارهای امینی را به‌صورت داوطلبانه ارائه داده است تا احتمال کمتری داشته باشد که کودکان در طناب‌های پرده کرکره گیر کنند. آن تلاش‌ها شامل حذف حلقه‌ها در طناب‌های پرده کرکره بودند که کودکان می‌توانند سرشان را درون آنها ببرند.

اما اسمیت می‌گوید که آن اقدامات کافی نبودند.

او در سال ۲۰۱۴ در کمیسیون ایمنی محصول مصرفی، قانونی را پیشنهاد کرد که مستلزم آن بود که پرده کرکره‌ها بدون طناب باشند یا طناب‌هایی داشته باشند که برای کودکان غیرقابل دسترسی باشد.

اما این پیشنهاد تا به حال عملی نشده است.

اسمیت می‌گوید که او فکر می‌کند زمان آن رسیده که قانون‌گزاران در این مورد دست بکار شوند.

دکتر باربارا پنا، مدیر تحقیقات بخش اورژانس بیمارستان کودکان می‌گوید: «بسیاری از مردم احتمالا فکر می‌کنند که این موضوع مربوط به گذشته است اما هنوز هم اتفاق می‌افتد.»

او می‌گوید برخی از والدین و پرستاران ممکن است اصلا ندانند که طناب‌های پرده کرکره برای کودکان کوچک، خطرناک است.

پنا می‌گوید بنابراین تا زمانی که این محصولات همچنان در دسترس عموم هستند، آگاهی، اولین گام ضروری است.

اسمیت موافق است که عدم آگاهی کافی می‌تواند مشکل‌ساز شود. او می‌گوید گاهی اوقات خانواده‌ها فکر می‌کنند طنابی که با آن پرده کرکره را باز و بسته می‌کنند، تنها عامل خطر است و دور نگه داشتن آن از دسترس کودکان کافی است.

او می‌افزاید: «اما طنابی که در قسمت داخلی پرده کرکره وجود دارد نیز یک خطر برای کودکان است.»

اسمیت می‌گوید بهترین کاری که والدین می‌توانند انجام دهند، جایگزین کردن هرگونه پرده کرکره‌ی طناب‌دار با پرده کرکره‌های بدون طناب است.

البته او تصدیق می‌کند که انجام این کار برای خانواده‌های کم‌درآمد، آسان نیست. اما آنها می‌توانند حداقل پرده‌های کرکره را در اتاق‌هایی که کودک‌شان بیشتر اوقات در آن است، عوض کنند - مانند اتاق خواب کودک و اتاق نشیمن.

پنا می‌گوید که اگر یک خانه دارای پرده کرکره‌های طناب‌دار است، مهم است که هرگونه مبلمان دور از پنجره‌ها قرار بگیرد تا کودکان نتوانند از آنها بالا بروند و دست‌شان به طناب‌های پرده برسد.

طبق گفته‌ی اسمیت، کودکان ۱ تا ۴ ساله که کنجکاو هستند و جنب‌وجوش بیشتری دارند، بیشتر از سایر کودکان در معرض خطر قرار دارند.

یافته‌های این مطالعه از تجزیه‌وتحلیل دو پایگاه داده‌ی نگهداری شده توسط CPSC بدست آمد. آنها دریافتند که از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵، هر روز به‌طور متوسط دو کودک به‌خاطر آسیب‌دیدگی‌های ناشی از پرده‌های کرکره تحت درمان قرار گرفتند.

حدود نیمی از آسیب‌دیدگی‌ها به‌خاطر برخورد کودکان با پرده کرکره بود. اما در حدود ۱۲ درصد از موارد، یک کودک در طناب‌های پرده کرکره گیر کرده بود.

این یافته‌ها به‌صورت آنلاین در ۱۱ دسامبر در مجله‌ی طب اطفال منتشر شد.

گیر کردن بچه‌ها در طناب های پرده کرکره معمولا در خانه اتفاق می‌افتد اما اسمیت می گوید والدین باید بدانند که آیا در سایر مکان‌هایی که کودک‌شان در آن وقت می‌گذراند - مانند خانه‌ی اقوام یا مهد کودک - پرده‌های کرکره‌دار و خطرات مرتبط با آنها وجود دارد یا نه.

منبع: راستینه