عیدی دادن به کودکان، آداب داره؟
به دوران گذشته انسان‌ها که رجوع می کنیم، می بینیم بعضی افراد از خاطرات خوش گذشته مثل عیدی گرفتن...
به دوران گذشته انسان‌ها که رجوع می کنیم، می بینیم بعضی افراد از خاطرات خوش گذشته مثل عیدی گرفتن و خاطرات آن صحبت می کنند و به شرح داستان‌هایی می پردازند که تصاویر بسیار خوب و جالبی را در ذهن آنها به وجود آورده است؛ و هر زمان آن تصاویر را به خاطر می آورند احساس مطلوب و خوبی به آنان دست می دهد. یادآوری خاطرات بد گذشته و این که صحنه‌های نامطلوبی در ذهن متبادر می شود نیز احساسی نامطبوع و آزار دهنده در شخص به وجود می آورد.
حافظه دراز مدت انسان وقایع معنادار را در خود نگهداری می کند و حتی قادر است تا پایان عمر آن وقایع و اطلاعات را ثبت و هر زمان که اراده کند دستیابی به آنها را مهیا سازد. برای یادآوری خاطرات گذشته کافی است که ما در محیط، شاهد یک سرنخ یا یادآورهایی باشیم. این یادآوری ها می توانند اشخاص، زمان، مکان یا هر چیز دیگر را که خاطرات ثبت شده در ذهن را یادآور می شوند، زنده سازند.
عکس‌ها، شنیده‌ها، داستان‌ها، دیدن مناظر خاص و… همگی از جمله یادآورهایی هستند که می توانند خاطرات شیرین و لذت بخش یا ناراحت کننده ی گذشته را در ذهن انسان بیدار کنند. به لحاظ روان شناسی و بهداشت روانی بسیار مهم است که تصاویر ذهنی ما چه هستند؛ و آیا بار مثبت دارند یا منفی؟ چنانچه انسان ها از تصاویر ذهنی خوشایند یاد کنند، نشانه آن است که کودکی آنها - که دورانی بسیار مهم از لحاظ رشد شخصیت و پایه‌های اولیه رشد عاطفی و اجتماعی است - بسیار مثبت و تأثیرگذار بوده است.
با فرا رسیدن ایام نوروز بسیاری از خاطرات برای افراد زنده می شود. کودکان نیز از این قاعده مستثنا نیستند. آنها با دیدن تکاپوی بزرگترها در خرید شب عید و یا خانه تکانی‌ها، همین طور با دیدن سبزه، ماهی‌های قرمز و… ، تمام مراسم نوروز را مجسم می کنند. تا می توانیم بایستی خاطراتی لذت بخش برای کودکان بسازیم. توجه به این نکته بسیار مهم است که داشتن خاطرات خوب، نظر افراد را نسبت به خودشان مثبت تر می سازد. این که کودکان احساس کنند موجوداتی دوست داشتنی هستند و دیگران برای آنها ارزش و اعتبار قائلند، در شکل گیری اعتماد به نفس و شخصیتی قوی در آنان بسیار مؤثر است.
یکی از خاطرات بسیار جالب افراد، عیدی گرفتن است. به ویژه بچه‌ها عیدی گرفتن را بسیار دوست دارند و از آن لذت می برند. به علاوه، این کار حکم ابراز علاقه و احترام گذاشتن را دارد و برای هر فردی مهم است. وقتی افراد به یکدیگر کارت تبریک می دهند به این معناست که برای هم ارزش و احترام قائل هستند. در عید نوروز ما ایرانیان به بچه‌ها گفته می شود که عمو نوروز برای آنها عیدی می آورد و آن را زیر بالش آنان قرار می دهد. مسیحیان نیز می گویند که شب کریسمس بابانوئل هدیه هایی به درخت کریسمس آویزان می کند ؛ و آنان نیز همچون ما در سال جدید به یکدیگر هدیه می دهند و به ویژه به بچه‌ها.
یکی از سنت‌های زیبای ایرانیان این بوده است که بزرگترها به کوچکترها عیدی می دهند؛ و سنت این بوده که از پول نو استفاده کنند؛ چه به صورت سکه و چه پول کاغذی؛ سعی می شده که نو و براق باشد؛ به این معنا که سال نو، پول نو و زندگی نو.
البته بعضی افراد به عنوان عیدی به کودکان کادو می دهند که این هم رسم بدی نیست؛ به هر حال نباید هدیه بسیار گرانقیمت یا مبلغ عیدی بسیار زیاد باشد. زیرا در این صورت همه از عهده چنین کاری برنمی آیند (ضمن این که اصلاً درست هم نیست)؛ و امکان دارد همین مسئله رقابت به وجود آورد و تا حدی باعث قطع ارتباط بعضی خانواده‌ها با یکدیگر شود. توصیه می کنیم مقدار کمی پول با توجه به سن و سال بچه‌ها برای عیدی در نظر گرفته شود؛ برای بچه‌های کوچکتر کمتر و برای بچه‌های بزرگتر بیشتر؛ در این شرایط کودکان می توانند حق انتخاب داشته باشند و خودشان با آن پول از مغازه چیزی را انتخاب کنند.
شاید هم دوست داشته باشند که پول هایشان را جمع کنند و چیز مهمی بخرند. کودکان از این که حق انتخاب داشته باشند لذت می برند. در ادامه به نکاتی اشاره می شود که لازم است بزرگترها و به ویژه پدر و مادرها در زمینه عیدی گرفتن کودک در نظر داشته باشند.
عیدی کودکان را از آنها نگیرید : بعضی از والدین پول‌های عیدی کودکان را از آنها می گیرند - حال یا به بهانه این که می‌خواهند برایشان نگه دارند و یا به بهانه‌های دیگر - به هر حال آنها را از لذت عیدی داشتن و خرید کردن محروم می کنند؛ و این کار درستی نیست. بایستی عیدی بچه‌ها را به خود آنها بدهیم؛ و اگر سن آنها کم است و هنوز نمی دانند که با آن پول‌ها چه کنند، بهتر است پدر و مادر آنها را به مغازه ببرند و ضمن توضیحی که برایشان می دهند از آنها بخواهند که اسباب‌بازی یا چیز دیگری را انتخاب کنند.
پول یا هدیه‌ای که دیگران به کودک می‌دهند مورد تمسخر قرار ندهید : از دیگر وظایف والدین این است که به کودکانشان آموزش دهند انسان‌هایی قدردان باشند. چنانچه ما عیدی کودک را مورد انتقاد قرار ندهیم و درباره کم یا زیاد بودن ارزش مادی آن صحبت نکنیم و نیز شخص عیدی دهنده را قضاوت نکنیم، بلکه به فرزندمان فرهنگ تشکر کردن را بیاموزیم، این مهم انجام می‌پذیرد.
احترام گذاشتن به بزرگترها، و تشکر کردن را به کودکان بیاموزید : به کودکان آموزش دهیم که در ایام نوروز حتماً به دیدن بزرگترها بروند، عید را به آنها تبریک بگویند و در صورت عیدی گرفتن تشکر کنند.
به رقابت و چشم و هم چشمی میدان ندهیم : بایستی به کودکان بیاموزیم که دادن عیدی از طرف بزرگترها جزو واجبات نیست؛ و اگر بزرگتری عیدی می دهد لطف می کند. از طرفی، عیدی دادن نبایستی جنبه رقابت به خود بگیرد و هر کس بخواهد پول یا کادویی که به دیگران می دهد، ارزش بیشتری داشته باشد، و به بیانی بخواهد توان خود را به رخ دیگران بکشد. بلکه همان میزان کم از ارزش معنوی برخوردار است و لذت را برای کودکان به ارمغان می‌آورد.
منبع:
سرسره
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼