تولد نوزادان نارس، پدر هم نگرانه؟

جامعه اکنون ما بیش از هر زمان دیگری پدران خانه نشین دارد. پسران، امروزه یاد می گیرند گریه کردن اشکالی ندارد و حتی در کار های خانه کمک می کنند. زنان به عنوان نان آور اصلی در خیلی از خانواده ها کار می کنند. نقش والدین در خانواده های آمریکایی پنجاه پنجاه در نظر گرفته می شود. به هر حال با همه این اتفاقات، مردان تحت فشار این استرس های قدیمی و کلیشه ای، همانند زنها، رنج می کشند. پدران معمولاً می خواهند که قوی باشند و ترس هایشان را درباره پدر بودن نشان ندهند. در حالی که مادران حمایت و آموزش های بیشتری از طرف دکتر ها و پرستارها دریافت می کنند. هیچ کس به اندازه پدر نوزاد نارس ، بار سنگین داشتن یک فرزند نارس را تحمل نمی کند.

داشتن یک فرزند نارس خیلی شوکه کننده است. یک مسیر غیر قابل پیش بینی برای والدین که در این مسیر بسیار دست تنها می شوند. از همه بدتر دیدن نوزاد کوچکشان در داخل دستگاه است که به زندگی چسبیده و دور از دسترس آنها است و این خیلی ناراحت کننده است. عشقی که در وجود مادر است می تواند باعث بهتر شدن خودش و احساس بدش شود. همانند شخصی که شکست خورده است مادران نیاز دارند که استراحت کنند تا حالشان بهتر شود. مادران نیاز به تغذیه برای قوی شدن و داشتن شیر مادر دارند. اما زمانی که همه گرد مادر جمع شده اند.

یک تحقیق جدید در مجله پیش از تولد و مراقبت از نوزادان بررسی کرده است که اگرچه استرس داشتن یک فرزند نارس برای هر دوی والدین سخت است اما این پدران هستند که بیشتر رنج می برند. نویسنده این تحقیق، دکتر گریک گافیلد استاد یار دانشگاه نیوسترن و مدرسه پزشکی، بررسی ای را روی ۸۶ پدر و مادر دارای فرزند نارس انجام داد. شرکت کننده ها تصور می کردند که استرس آنها قابل تخمین است، اما دگتر گافیلد میزان کورتیزول موجود در بزاق دهانشان را سه مرتبه در روز های اول، پنجم و چهاردهم پس از رفتن نوزاد به منزل اندازه گرفت. کورتیزول هورمونی است که هنگام استرس ترشح می شود و نتیجه این بود که سطح این هورمون در پدر نوزاد نارس بیش از مادران بود.

در حالی که پدران بطور بالقوه استرس خود را پنهان می کردند. دکتر گارفیلد می گوید پدران استرس بیشتری از آنچه خود اذعان می کردند داشتند.

زاگ گیل پدر یک فرزند نارس می گوید: من اصلا آمادگی نداشتم چون اصلا فکرش را هم نمی کردم همچنین اتفاقی ممکن باشد بیفتد. او می گوید سخت ترین قسمت، این واقعیت بود که همسرم در بیمارستان تحت شرایط بدی بود، باید همچنان سرکار می رفتم، مطمئن می شدم که از دخترم مراقبت می شود و هر روز به بیمارستان سر می زدم و خیلی کارهای دیگر.

اتفاقات ناراحت کننده ی زیادی برای پدر پیش می آید. درعین حال که باید از سلامت همسرم مطمئن می شدم دخترم نیز اهمیت داشت و ما نمی توانستیم او را فراموش کنیم. همانند زاگ خیلی از پدران با نوزاد نارس هر روز در حال دویدن هستند، برای رفتن به سرکار تمرکز بر روی کارشان، اطمینان از این که حقوقشان برای پرداخت صورت حساب های نجومی درمان پرداخت شود. سپس بعد از یک روز طولانی پر از نگرانی، آن ها باید این فشار را تحمل کنند که در خانه همانند یک کوه مستحکم باشند و احساساتشان را پنهان کنند.

کریس مورفی پدر یک نوزاد نارس دیگر می گوید: آن اتفاق بدترین اضطراب و تشویق در زندگی ام بود، که در واقع هزینه ی زیادی برام داشت. نمی توانستم بخوابم، شروع به نوشیدن الکل کردم، مراقب سلامتی ام نبودم و وزن زیاد کردم.

واقعیت این است که پدرانی مثل زاگ و کریس ممکن است نیاز داشته باشند که شکست را بپذیرند. لازم است اعتراف کنند که ترسیده اند و نمی دانند چه باید بکنند. پدران نیز ممکن است همانند مادران کلافه شوند و به استراحت نیاز دارند.

دکتر گارفیلد می گوید: نتیجه تحقیقاتش باید باعث شود کمی مکث کنیم و درباره اینکه چگونه باید از پدران مراقب کنیم و در مورد یک فرزند نارس آماده شان کنیم را دوباره بازبینی کنیم. پدران هم همانند مادران نیاز به حمایت دارند. حتی شاید حمایت بیشتری با توجه به شرایط داشته باشند.

در نهایت اینکه یک نوزاد نارس برای سالم بودن و خوب بودن به همه اعضای خانواده اش نیاز دارد تا به او کمک کند تا دوباره حالش بهتر شود. پدران عزیز مراقب خودتان باشید. با شخصی درد و دل کنید. کمی استراحت کنید. فرزندتان به وجود شما نیاز دارد تا حالش بهتر شود.