درباره نوزادان نارس، بیشتر بدانید

جنین به طور طبیعی باید بین ۳۸ تا ۴۲ هفته در رحم بماند (به طور متوسط ۴۰ هفته یعنی ۲۸۰ روز). اگر نوزادی قبل از ۳۸ هفتگی متولد شود، او را نوزاد نارس می نامند. نوزاد نارس کوچک و لاغر است، زیرا بافت چربی زیر پوست جنین در هفته های آخر دوران داخل رحمی به وجود می آید، بنابراین اگر جنین زودتر زاده شود، بافت چربی زیر جلد ندارد و لاغر می باشد. رنگ پوست نوزاد نارس صورتی رنگ است، زیرا پوست او نازک است و عروق موئینه پوست بیشتر نمایان می باشد. نوزاد نارس معمولاً حالت شلی و سستی دارد، زیرا عضلات او رشد کافی نکرده است و برخلاف نوزاد با وزن طبیعی که پاهایش را جمع می کند، پاهای نوزاد نارس اغلب کشیده می باشد. کف دست ها و پاهای نوزاد نارس صاف است و شیار کمی دارد. لاله های گوش نوزاد نارس پهن است و برجستگی هایی که معمولاً در لاله های گوش نوزادان طبیعی دیده می شود، در آن ها نیست. کودکان نارس موهای جنینی در بدنشان دارند (موهای جنین در هفته های آخر دوران بارداری از بین می روند) و بالاخره دست و پاهای نوزاد نارس اندکی ورم دارد.

چون نوزادان نارس به مراقبت بیشتری نیاز دارند، بنابراین دستگاه های برای نگه داری آنان در بیمارستان ها وجود دارد که انکوباتور نامیده می شوند. اگر وزن نوزاد کمتر از ۱۸۰۰ گرم باشد یا ۵ تا ۶ هفته زودتر متولد شده باشد، او را در دستگاه قرار می دهند. همانطور که قبلا گفته شد، زیر پوست نوزادان نارس چربی کمی وجود دارد، به همین جهت در مقابل سرما حساس اند و به سرعت حرارت بدنشان پایین می افتد، از این رو نوزادان نارس را در دستگاه انکوباتور قرار می دهند تا هم درجه حرارت بدنشان ثابت بماند و هم از برخورد با محیط خارج محفوظ باشند. اگر نوزاد قبل از ۳۵ هفتگی متولد گردد ممکن است نتواند به پستان مادر مک بزند، بنابراین لوله ای از راه بینی به داخل معده او وارد می کنند و از این طریق به او شیر می دهند. نوزادان نارس در معرض خطرات متعددی می باشند مانند: اختلال در تنفس (در نتیجه نارس بودن ریه)، زردی (نارس بودن کبد که نمی تواند ماده زردی را تجزیه و دفع کند)، کم بودن قند خون. زمانی که نوزاد در انکوباتور است، مادر می تواند هر موقع که خواست او را ببیند و اگر شرایط نوزاد مساعد بود، چند دقیقه ای او را در بغل بگیرد.

زمانی که نوزاد آمادگی لازم برای شیر خوردن به دست آورد (وزن او به ۱۸۰۰ گرم رسید)، پزشک او را از انکوباتور خارج می کند و مادر می تواند به نوزاد خود شیر بدهد و از او مراقبت نماید.

تغذیه نوزاد نارس

مقدار پروتئین شیر مادرانی که نوزاد نارس به دنیا می آورند (نوزادان با وزن کمتر از ۲۵۰۰ گرم) زیادتر از مادرانی است که نوزاد با وزن طبیعی دارند، زیرا نوزاد نارس برای رشد خود حدود ۲۰ درصد پروتئین بیشتری نیاز دارد. این پدیده شگفت آور خلقت نشان می دهد که نوزادان نارس را باید حتما با شیر مادر تغذیه کرد.

آزمایش چشم نوزادان نارس

اگر وزن نوزاد نارس کمتر از ۱۵۰۰ گرم باشد یا مادر دوران حاملگی را کمتر از ۳۲ هفته طی کرده باشد، یا نوزاد مشکل کمبود اکسیژن داخل رحمی داشته یا دچار خونریزی مغزی یا اختلال تنفسی یا تشنج شده باشد، باید ته چشم او در خلال ۴ تا ۶ هفته بعد از تولد از نظر مشکلات شبکیه بررسی گردد تا اگر مشکلی در چشم وجود داشته باشد با لیزر درمان شود و از مشکلات دید و کوری پیشگیری گردد.

آینده نوزادان نارس

بیشتر مادران مایلند بدانند آیا نوزاد نارس در آینده دچار مشکلاتی خواهد شد یا نه؟ اگر نوزاد نارس در هنگام تولد یا بعد از آن دچار مشکل نگردد و بعد از تولد از او مراقبت صحیح و دقیق به عمل آید و درست تغذیه شود، از نظر جسمی و ذهنی در آینده مانند نوزادان با دوران داخل رحمی طبیعی خواهد بود. از نظر رشد و نمو، پدر و مادر باید هفته هایی را که نوزاد نارس زودتر متولد شده است از سن او کم کنند و به همان میزان از او انتظار داشته باشند، ولی موقعی که نوزاد نارس به سن دوتا ۲ و نیم سالگی رسید، نوزاد نارس و نوزاد طبیعی متولد شده یکسان خواهند بود.

نوزادان نارس و رشد و نمو آن ها

رفتار، اعمال و ظاهر نوزادان نارس بستگی به نسبت نارس بودن آن ها، یعنی مدت زمانی که زودتر متولد شده اند دارد.

اگر وزن نوزاد در هنگام تولد ۵۰۰ تا ۹۹۹ گرم باشد، نوزاد را کاملا نارس می نامند.

اگر وزن نوزاد در هنگام تولد ۱۰۰۰ تا ۲۴۹۹ گرم باشد، نوزاد را نارس می نامند.

اگر وزن نوزاد در هنگام تولد ۲۵۰۰ گرم یا بیشتر باشد، نوزاد رسیده و رشد کرده است.

نوزادان که در موقع تولد بین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گرم وزن دارند: سر این نوزادان نسبت به تنه آن ها نسبتاً بزرگ می باشد، پوست بدنشان نازک و گریه آن ها ضعیف است و فقط مختصری به پاهای خود حرکت می دهند. واکنش گرفتن و واکنش مورو در این نوزادان ضعیف است. در مقابل گرسنگی علائمی از خود نشان نمی دهند و نمی توان گفت چه موقع بیدار و چه موقع خوابند.

نوزادانی که در موقع تولد بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ گرم وزن دارند: چربی زیر پوست در این نوزادان زیادتر است و سر آن ها نسبت به تنه، زیاد بزرگ نیست. قوام و قدرت عضلانی این نوزادان زیاد می باشد. واکنش گرفتن و واکنش مورو وجود دارد و قادرند به اشیاء خیره شوند. این نوزادان مشکل تغذیه ای ندارند و می توان آن ها را با شیر مادر تغذیه کرد.

نوزادانی که در موقع تولد بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ گرم وزن دارند: این نوزادان ظاهر خوبی دارند، قدرت عضلات آن ها نیز خوب است و برای برآورده شدن احتیاجات خود گریه می کنند.

نوزادان نارس پس از گذشت زمان و رسیدن به زمانی که می بایست متولد گردند، به نظر هوشیارتر از نوزادانی هستند که به موقع تولد متولد شده اند. رشد و نمو نوزادان نارس در سن یک سالگی کمتر از نوزادانی است که به موقع متولد شده اند، ولی در انتهای دو سالگی این تاخیر رشد را جبران خواهند کرد. پدر و مادر نوزادان نارس نباید انتظار داشته باشند آنچه را که کودکان دیگر به موقع متولد شده اند انجام می دهند، نوزادان آن ها هم انجام ‌دهند. مثلاً شیرخواران معمولا در ۶ هفتگی لبخند می زنند، اگر کودک چهار هفته زودتر متولد شده باشد، از او باید انتظار داشت که در سن ده هفتگی تبسم کند.

میزان هوش کودکان نارس کمتر و اختلالات حرکتی آن ها بیشتر از کودکانی است که به موقع متولد شده اند. باید توجه داشت که نوزاد نارس به پرستاری و عطوفت بیشتری نیاز دارد.