آموزش مهربانی به کودکان، خیلی جالبه

پسرمن دو ساله بود که من اولین گزارش روزانه را از مدرسه دریافت کردم. در آن گزارش گفته شده بود که میان پسرمن و پسربچه ی دیگری دعوایی رخ داده است. دعوایی که در آن منجر به خراشیدن و زخمی کردن صورت های یکدیگر شده بود. درآن لحظه من به فکر فرو رفتم که آیا پسرمن قلدر و زورگو است و اگر باشد چه؟ من به او الفبا، رنگ ها و شستن دست ها قبل هر وعده ی غذایی را یاد داده ام . اما آیا یاد دادن چیزهایی مثل مهربانی و شفقت به او ممکن است؟ آیا من می توانم مهارت های این چنینی و تعادل احساسات را در فرزندم پرورش دهم؟ و چقدر آموزش این مهارت مهم است؟

در مرکز سلامت ذهن در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون محققان سوالات مشابه این را از طریق زوایای علمی بررسی می کنند. درحالیکه برنامه های چند گانه دیگری برای آموزش افکار کودکان وجود دارد ، تعداد کمی از افراد به این مطالعات علمی سخت مراجعه می کنند. بنابراین تیم فارغ التحصیل از دانشگاه مدیسون -دستیار محقق سیمون گلدبرگ، متخصص برتر لورا پینگر، مدیر بنیان گذار ریچارد دیوید سون، ویلیام جیمزو ویلاس استاد روان شناسی و طب روحی تصمیم گرفتن تا خودشان به جواب این سوالات برسند.

این تیم یک برنامه آموزشی برای کمک به کودکان ۴ تا ۶ سال فراهم کرد تا کودکان یاد بگیرند که چگونه در مورد احساسات شان فکر کنند، به دیگران توجه کنند و قدردان باشند. آن ها این را abcs می نامند که شامل توجه، تنفس و جسم و تمرین های مراقبتی است. برای اطلاعات بیشتر مقاله های روان شناسی پیشرفته را مطالعه کنید.

محققان متوجه شدند که رواج رفتارهای مهربانی و دلسوزی از طریق تمرین های ذهنی، به کودکان کمک می کند که بهتر تمرکز کنند ، در برنامه های مربوط به هم سن و سال هایشان بیشتر شرکت کنند ، در مدرسه بهتر عمل کنند و حتی خودشان احساساتشان را متعادل کنند. این ها همه شامل پسر من هم می شد که کاملا تغییر کرد و اصلا بچه ی زورگو و قلدری نبود. او خیلی محکم دوستش را بغل کرد و آن دعوایی که باعث خراشیده شدن صورت شان شده بود کاملا به اتمام رسید. پس زمانیکه برای ماندگاری این احساسات، عشق و یکدلی نسبت به یکدیگر تلاش شود، ما می توانیم از راهنمایی های برای به تعادل رسیدن احساساتمان استفاده کنیم. در اینجا تعدادی از ایده های مرکز سلامت ذهنی وجود دارد.

یک محیط آرام برای خود ایجاد کنید

زندگی معمولا شلوغ و پرهرج و مرج است. زندگی تان را با یک زمان مشخص شده و یک مکان آرام به تعادل برسانید. یک نقطه در اتاق خواب خود در نظر بگیرید، یک صندلی در خانه یا یک نیمکت در یک پارک، محلی که خود و فرزندتان بتوانید برای زمانی حتی کوتاه در آنجا باشید و آرامش داشته باشید.

توجه هدف داری داشته باشید

به جای اینکه به کودکان تان بگویید، توجه کنید بدون اینکه به او توضیح دهید که منظورتان چیست، به آن ها تمرین های ذهنی را آموزش دهید. بر طبق نظر مرکز ذهن های سلامت: با تفکر، ما توجه مان را به هر چیزی که در زمان حال در محیط (مثل صداها یا نشانه ها) و در درون خودمان (همانند احساس یا عواطف) رخ می دهد، می دهیم.

مکث و توجه به تنفس

کودکتان را به پشت بخوابانید و به حرکت قفسه سینه یا شکم او هنگام دم و بازدم توجه کنید. (من شخصا دوست دارم یک حیوان اسباب بازی برروی شکمش قراردهم و ببینم که او می تواند میمون اسباب بازی را با حرکات تنفس بالا و پایین ببرد).

پیشنهادات مراقبتی دهید

عبارات ساده ای مثل ممکن است ما شاد باشیم ، ممکن است ما ایمن باشیم ، ممکن است ما پر از عشق باشیم را بیشتر استفاده کنیم . این آرزو کردن ها می تواند به آرام کردن احساسات مان کمک کند و حس ارتباط بین خانواده و جامعه و دنیا را مستحکم کند.

قدردان بودن را تمرین کنید

شما مجبور نیستید که نقش تان را کامل ایفا کنید، اما در مورد هر چیزی که برای شما اثبات شده است که باعث حمایت از حس خوب بودنتان می شود قدر شناس باشید . انجامش راحت است . در پایان هر روز چند دقیقه ای را به بازتاب اتفاقات خوبی که برایتان پیش آمده بگذرانید.