روش تربیت کودک مودب، رازهای شگفت انگیز

تربیت کودک مؤدب و خودمحور با القای انضباط هوشمند، کار ساده ای است؛ به کودک خود چگونگی کنترل خود و رفتار صحیح را آموزش دهید تا خودتان مجبور به انجام آن نباشید.

راهکار های تربیت کودک مؤدب و خودمحور

بچه ها می توانند خودشان را اداره کنند

حتماً خیلی از والدین را دیده اید که صاحب فرزندانی مودب و خوش رفتار هستند. هنگام در خواست والدین، آنها اسباب بازی خود را کنار می گذارند، بدون اذیت می خوابند و حتی اختلافات خود را خودشان حل می کنند. حتی وقتی کودک دیگری اسباب بازی را از دستشان می قاپد، با خوشرویی درخواست می کنند که آن را به او پس بدهد.

هر چند این کودکان هنوز در عالم کودکیشان هستند، اما به نظر می رسد چالش های انضباطی زیادی ندارند. اما راز تربیت کودک مؤدب در چیست؟ از یکی از والدین این بچه ها سوال شد که در قبال یک رفتار ناپسند چه عملی انجام می دهید؟ تهدید به مجازات؟ اعمال زمان وقفه؟ پیشنهاد پاداش برای انجام عمل صحیح؟ او پاسخ داد: " اینگونه نیست. اگر من کار درستی انجام داده ام، این را از طریق دریافت کردن آنچه که من از آنها انتظار دارم، مشخص کرده ام. اکنون همه چیزی که باید انجام دهم این است که آنها را نگاه می کنم و آنها خودشان می دانند که باید چه کنند".

هر چند خیلی ایده آل به نظر می رسد اگر اینگونه باشد، اما متخصصان معتقدند که والد فوق ایده درستی در مورد تربیت کودک مؤدب برای رفتارشان دارد. دکتر شارون کول هال، نویسنده "رشد کودکان در قرن ۲۱"، می گوید: "هنگامی که شما انتظارات خود را از بچه های نوپای خود روشن کرده اید، آنها این انتظارات را درونی می کنند و از خودشان انتظار دارند در آن راستا حرکت کنند". به عبارت دیگر، از آنجا که بچه ها به طور طبیعی مایل به جلب رضایت والدین خود هستند، آنها سعی خواهند کرد که به نحوی که به آنها آموخته اید، رفتار کنند. در حقیقت، کارشناسان می گویند که بچه هایی که به سن ۱۸ ماهگی می رسند، احساسات و واکنشی نسبت به انتظارات والدین خود دارند.

حتی خبر بهتر اینکه تربیت کودک مؤدب و آموزش خود محور بودن برای یک کودک آنقدر هم که به نظر می رسد دلهره آور نیست. دکتر رابرت بروکس، کمک نویسنده " تربیت فرزند خودمحور" می گوید: "اگر شما روی ضرورت های آموزشی که در حدود سن ۲ سال شروع می شود تمرکز کنید، فرزند شما سریع تر یاد می گیرد، کمتر مقاومت می کند و در نهایت بهتر عمل می کند". چهار مورد زیر نیز به شما کمک می کند بچه ای را تربیت کنید که می تواند رفتار خود را کنترل کند.

تنظیم قوانین مشارکت و انتظار احترام

بچه هایی که معتقدند می توانند هر کاری را که دوست دارند انجام دهند و هرچه را که می خواهند به دست بیاورند، معمولاً کسانی هستند که در صورت عدم ارضای خواسته هایشان ناله و کج خلقی می کنند. هال روکنل، درمانگر مسائل خانواده و نویسنده " والد بدون پرخاش" می گوید: "کودکانی که متوجه می شوند که مرزهای تعریف شده مشخص و مناسبی دارند، چگونگی خودمحور بودن و احترام به مرزها را یاد می گیرند".

- به آنها بگویید چرا. شما لازم نیست که به فرزندان خود توضیح دهید که چرا رفتارهای خاصی از آنها انتظار دارید. اما اگر فرزند شما متوجه شود که دلایل ساده ای برای مقررات شما وجود دارد، متوجه خواهد شد که آنها خودسرانه نیستند و احتمال بیشتری برای پایبندی به آنها وجود دارد. به عنوان مثال، به او بگویید، "شما باید ساعت ۸ شب به رختخواب بروید زیرا بدن شما نیاز به خواب کافی دارد تا قوی و سالم بماند" یا "شما باید اسباب بازی های خود را سر جایش بگذارید، بنابراین ما می دانیم که آنها را دفعه بعد که می خواهید بازی کنید کجا پیدا کنیم".

- زیاد تمجید کنید. دکتر لری جی کونیگ، نویسنده "خودمحوری هوشمند"، می گوید: "مرتب کردن تختخواب، کمک به چیدن میز و یا راهنمایی دادن به خواهر خود درباره چگونگی بازی با بلوک ها و هر چیز دیگر را طوری برنامه دهید که بچه ها سربلند از آن بیرون بیایند". سپس بگویید: " این فوق العاده است که شما خودت تخت خوابت را مرتب می کنی. من خیلی افتخار می کنم که شما مثل یک پسر بزرگ رفتار می کنید" یا "هنگامی که از من این مداد رنگی را خواستی، خیلی مودبانه بود که گفتی لطفاً. کار خوبی بود".

- خودتان هم به قوانین پایبند باشید. جودی آرنول، نویسنده "برنامه ریزی و نظم بدون دردسر" می گوید: "هنگامی که به خانه برمی گردید، کت خود را در گنجه قرار دهید، ظروف کثیف خود را در سینک قرار دهید، وقتی ناراحتید، فریاد نزنید. انجام این کارها به کودکان نشان می دهد که آنها هم باید از قوانین پیروی کنند. هنگامی که بچه ها رفتار قانونمند شما را ببینند، می خواهند همان کار را انجام دهند".

- وجدان را بیدار پرورش دهید. اگر یک کودک احساس بدی دارد که قاعده ای را نقض کرده است، بلافاصله سعی نکنید ناراحتی او را کم کنید. کمی احساس گناه، بخش مهمی از یادگیری برای تشخیص درست اشتباه است. دکتر هال پیشنهاد می دهد از آن به عنوان یک فرصت آموزشی استفاده کنید. بگویید: "من می دانم که احساس بدی دارید، ما همه مرتکب اشتباه می شویم، اما سعی می کنیم یاد بگیریم که بعداً چگونه عمل کنیم".

ساخت مهارت های حل مسئله برای تربیت کودک مؤدب و خودمحور

دکتر بروکس می گوید : "یکی از مهمترین دلایل اینکه بچه ها بد رفتار می کنند این است که احساس ناامیدی و ناتوانی می کنند. هنگامی که شما ابزارهای مورد نیاز را برای اینکه خودشان بتوانند تشخیص دهند به کودکان بدهید، بهتر رفتار خواهند کرد، زیرا در مراقبت از خود مجهزترند و هر زمانی که با چالش مواجه می شوند، خطاب به شما فریاد نمی زنند".

- اجازه دهید بچه ها تصمیم بگیرند. به محض اینکه به سن درک رسیدند، به آنها فرصت بدهید تا انتخاب کنند. بپرسید: "امشب کدام لباست را می خواهی بپوشی؟ کدام میان وعده را می خواهی به مدرسه ببری، سیب یا اسنک؟" هنگامی که بچه ها می توانند این تصمیمات کوچک را مدیریت کنند، این را به آنها محول کنید. دکتر بروکس می گوید: " اگر فرزندتان با خواهرش مبارزه می کند، به جای اینکه فریاد بزنید این کار را نکن! می توانید از روش متفاوتی استفاده کنید و به او بگویید آیا می توانی مساله را به شیوه دیگری حل کنی؟ فرزند شما در این حین ممکن است با راه حلهای خود حتی شما را شگفت زده کند.

- نگرش سعی و باز هم سعی مجدد را در او تشویق کنید. مطمئناً، خیلی سریعتر است که همه چیز را خودتان برای آنها انجام دهید، اما مهم است که اجازه دهید پیش دبستانی ها بدون مداخله شما کار کنند و موفق شوند، حتی در این حد که کفش های خود را بپوشند، اسباب بازی ها را بردارند یا لباس های شسته شده را مرتب کنند.

- برای آنها چالش فکری ایجاد کنید. مهارت های شناختی کودک خود را با به چالش کشیدن او برای پیدا کردن پاسخ برای خود، تحریک کنید. به عنوان مثال، هنگامی که فرزند شما یک سوال در مورد چگونگی انجام کاری بپرسد، با یک سوال پاسخ دهید: "شما فکر می کنید که چه باید انجام دهید؟" چنین پاسخی در نهایت به توانایی او برای کشف چیزها، اطمینان میدهد.

به بچه ها تمرین صبر را یاد دهید

هیچ کس دوست ندارد منتظر بماند، مخصوصاً بچه ها. برای مغز و اعصاب در حال رشد آنها، این امر مشکل است. زیرا کودکان بقای خود را در اجابت فوری نیازهایشان احساس می کنند. به همین دلیل است که عملکرد والدین برای ایجاد صبر و حوصله در کودک نوپا بسیار مهم است. شما باید فرزندان خود را برای تحمل احساس بی قراری، که اغلب ناخوشایند است، آماده کنید تا زمانی که با این احساس در آینده مواجه می شوند، رویکرد شکست نداشته باشند.

- آنها را مجبور به صبر کنید. به محض اینکه فرزند شما چیزی بخواهد، مهیا نکنید. دکتر اوزیت می گوید: "اجازه دهید فرزند شما احساس ناخوشایند صبر و معطل بودن را احساس کند، زیرا منشا تغییر شخصیتی بزرگی است". به عنوان مثال، اگر بلافاصله برایش آبمیوه نخرید، به او کمک می کنید تا ناتوانی اش را مدیریت کند.

- به آنها بگویید که چه احساسی دارند. کودکان نوپا قادر به ابراز ناراحتی خود در مورد نیاز به صبر برای چیزها نیستند، اما شما می توانید با نشاندار کردن احساسات آنها و تمجیدشان در زمانی که صبر می کنند، به آنها کمک کنید. اگر کودک پیش دبستانی شما صبر کند، می توانید بگویید: "من می دانم که سخت است که فقط اینجا بایستی، اما شما کار فوق العاده ای انجام می دهید، شما صبور هستی و این عالی است". دکتر بروکس می گوید: "هنگامی که مبارزات درونی فرزندتان را با چیزی تایید می کنید، بیشتر احتمال دارد که او سخت تر تلاش کند".

- در فعالیت هایی که صبر و شکیبایی را تحریک می کنند، مشارکتشان دهید. فرزندتان را تشویق کنید تا کاری انجام دهند که نتایج فوری ندارد مانند ساختن بلوک و پازل، یا کاشت بذر گل و تماشای آن در طول زمان. اطمینان داشته باشید که اینها فقط برای او یک بازی ساده نیستند.

تاکید بر همدلی

چند بار مجبور شدید بنا به دلایلی مانند این که یکی از بچه ها به زور اسباب بازی دیگری را گرفته و یا حاضر نیست آن را به دیگری بدهد، بین آنها قضاوت کنید؟ دکتر کورتیس، نویسنده "درک پازل رفتاری کودک" می گوید: "کودکانی که متولد می شوند معتقدند که جهان گرد آنها و به کام آنها می چرخد. بنابراین، هر چه زودتر به آنها کمک کنید تا درک کنند که همه دارای احساسات و تمایلات هستند، بیشتر احتمال دارد آنها رفتارهایی را که به دیگران آسیب برساند را انجام ندهند".

- عملکرد مهربانانه فرزندتان را ستایش کنید. لیزا آرون، روانپزشک کودک در وایت پلینگز نیویورک می گوید: "به طور کلی، بهتر است که فرصت های طبیعی را برای آموزش همدلی پیدا کنیم. هر وقت فرزند شما اعتباری برای دیگران در نظر می گیرد، شما باید با یک شرح ساده تمایل او را تقویت کنید. به عنوان مثال، اگر فرزند پیش دبستانی شما عروسک خود را میپوشاند، بگویید: "این از مهربانی شماست که عروسک الان گرم شده و حسی دلپذیر دارد. او خیلی سردش بود".

- بپرسید، نه این که بگویید. شما نمی توانید همدلی را به کودک نوپا توضیح دهید، اما می توانید شروع به برانگیختن تفکر او در مورد احساسات دیگران کنید. دکتر کورتیس می گوید: "بچه های این سن سخنان شما را درک نخواهند کرد، اما اگر شما از آنها سوالاتی بپرسید، می توانید سطح آگاهی آنها را بالا ببرید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما اجازه نمی دهد که دوستش با عروسک های او بازی کند، بپرسید: "وقتی تو اجازه بازی با وسایلت را به او نمی دهی، فکر می کنی او چه حال و احساسی دارد؟"

- به آنها کمک کنید زبان بدن را بفهمند. توانایی تفسیر حرکات و عبارات چهره یکی از روشهای اصلی ایجاد همدلی است. با نوک انگشتان خود بگویید: "دیدی که خاله وقتی که شما شیرینی خود را به او دادی چگونه بود؟ متوجه لبخند او شدی؟ تو باعث خوشحالی او شدی. کودک شما ممکن است از ابتدا به طور کامل درک نکند، اما جلب توجه او به واکنش افراد دیگر، کلید ایجاد جرقه های درک است و بهتر متوجه می شود که چگونه اعمال و رفتارش می تواند بر دیگران تاثیر بگذارد.

در نهایت، شما قرار نیست قادر به آموزش فرزندان خود آن هم به تنهایی و یک شبه باشید. مستقل از سطح تلاش شما، بدون شک برای هر کودکی مصادیق و زمانهایی از سوءرفتار نیز وجود خواهد داشت. به هر حال آنها هنوز بچه هستند. اما اگر به نکاتی که ذکر شد توجه کنید، دیر یا زود درس های خود را می آموزند و همانطور که آنها خودمحور می شوند، شما کمتر و کمتر مجبور به مداخله می شوید.