نوزاد تازه متولد شده، روش‌های معاینه

ماما او را در فواصل منظم وزن خواهد کرد و هر روز او را از نظر هرگونه عارضه یا علائم عفونت معاینه خواهد نمود، هم‌چنین در حدود شش روزگی کودک، یک آزمون دیگر نیز انجام خواهد داد.
به علاوه، یک پزشک حداقل یک بار در چند روز نخست، معاینه کاملی از کودک به عمل خواهد آورد. در زمان این معاینه می‌توان هرگونه نگرانی خود را با پزشک مطرح کرد.

معاینه عمومی
پزشک کودک را از فرق سر تا نوک پا معاینه می‌کند تا مطمئن شود که هیچ چیز غیر طبیعی در مورد او وجود ندارد.
۱- پزشک احتمالاً اندازه سر را می‌گیرد و هرگونه ناهنجاری را جست‌وجو می‌نماید. او فونتانل (ملاج) کودک را معاینه می‌کند و به سقف دهان کودک دست می‌کشد تا مطمئن شود که کامل است.
۲- پزشک به صدای قلب و ریه‌های کودک گوش می‌کند تا ببیند طبیعی هست یا خیر. زمزمه (سوفل) قلبی بین نوزادان شایع است و معمولاً نشانه اشکال نیست.
۳- پزشک با گذاشتن دستش روی شکم کودک، کنترل می‌کند که اندازه جوارح شکمی او درست هست یا خیر. هم‌چنین نبض او را با دست گذاشتن روی کشاله رانش بررسی می‌کند.
۴- اعضای تناسلی کودک از نظر ناهنجاری‌های احتمالی بررسی می‌شود. اگر نوزاد پسر باشد، پزشک معاینه می‌کند که هر دو بیضه او پایین آمده است یا خیر.
۵- پزشک دست‌ها و پاهای کودک را با ملایمت به عقب و جلو حرکت می‌دهد و بررسی می‌کند که ساق و پنجه پاها در امتداد هم باشد، طول پاها درست باشد، و کودک دچار عارضه پاچماقی نباشد.
۶- پزشک با خم کردن پاهای کودک به بالا و چرخاندن ملایم آن‌ها، مفاصل ران کودک را از نظر دررفتگی معاینه می‌کند.
۷- پزشک شَست خود را به پشت کودک می‌کشد تا مطمئن شود که همه مهره‌ها در امتداد ستون فقرات در سر جای خود هستند.

آزمون گوتری
این آزمون معمولاً شش یا هفت روز پس از تولد توسط ماما انجام می‌شود. با زدن یک نشتر کوچک به پاشنه پای کودک، نمونه خون گرفته می‌شود و از نظر PKU (از عوامل نادر عقب‌ماندگی ذهنی)، نارسایی تیروئید، و دیگر اختلالات خونی بررسی می‌شود.