۱۷۰۳۳۱ ۱۳۹۶/۱۲/۰۸ ۱۵:۰۵:۱۴

۹۷۵

همه چیز درباره اوتیسم، حتما بخوانید

اختلال طیف اوتیسم یک ناتوانایی رشدی است که می تواند منجر به مشکلات چشم گیر اجتماعی، ارتباطی و رفتاری شود.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانایی رشدی است که می تواند منجر به مشکلات چشم گیر اجتماعی، ارتباطی و رفتاری شود. اغلب درباره اینکه چه چیزی نگاه افراد مبتلا به ASD را از دیگران متمایز می کند یافته هایی وجود ندارد، اما افراد مبتلا به ASD ممکن است در ارتباطات، تعاملات ،رفتارها و یادگیری از دیگری افراد متفاوت باشند.

نقص در یادگیری تفکر و مهارت های حل مساله افراد مبتلا به ASD می‌تواند در طیفی از مشکلات خفیف تا شدید قرار بگیرد. برخی از افراد مبتلا به ASD به کمک زیادی درزندگی روزمره شان نیاز دارند و برخی نیاز کمتر به کمک دارند.

یک تشخیصASDدرحال حاضر شامل چندین شرایطی است که به منظور تشخیص جداگانه استفاده می شود:اختلال اوتیستیک، اختلال رشد فراگیر که به شکل دیگری طبقه بندی نشده است (PDD-NOS)،و سندرم آسپرگر.در حال حاضر این شرایط به طور کلی اختلالات طیف اوتیسم نامیده می شوند.

علایم و نشانه ها

افراد مبتلا بهASD اغلب در مهارت های اجتماعی،هیجانی و ارتباطی مشکل دارند. آن ها ممکن است رفتارهای خاصی را تکرار کنند و امکان ندارد که بخواهند فعالیت های روزمره شان را تغییر دهند.بسیاری از افراد مبتلا به ASDهمچنین روش های متفاوت یادگیری،توجه کردن،یا عکس العمل به چیزها را نشان می دهند.علایمASDدر ابتدای کودکی شروع می شود.

کودکان یا بزرگسالان مبتلا بهASDممکن است علائم زیر را داشته باشند:

-به اشیا توجه نمی کنند و علاقه ای نشان نمی دهند (برای مثال،به هواپیمای در حال پرواز توجهی نمی کنند).

-در ارتباط با دیگران مشکل دارند یا درکل به دیگران علاقه ای ندارند.

-از تماس چشمی دوری می کنند و می خواهند تنها باشند.

-در فهم احساسات دیگران یا صحبت درمورد احساسات خود مشکل دارند.

-نوازش شدن را دوست ندارند، یا ممکن است تنها نوازش خاصی را دوست داشته باشند.

-به نظر می رسد وقتی دیگران با آن ها صحبت می کنند پاسخی نداشته باشند،اما با صداهای دیگری پاسخ می دهند.

-ممکن است دیگران به آن ها علاقه مند باشند اما ندانند که چطور با آن ها حرف بزنند بازی کنند یا با آن ها ارتباط برقرار کنند.

-لغات و جملاتی که به ان ها گفته می شود را تکرار می کنند،یا جملات و لغات زبان معمولی را تکرار می کنند.

-در بیان نیازهایشان با استفاده از صحبت کردن یا حرکات زبان مشکل دارند.

-بازی های"تظاهر کردن" انجام نمی دهند(برای مثال،تظاهر نمی کنند که به عروسک غذا می دهند).

-اعمال را بارها و بارها تکرار می کنند.

-وقتی یک تغییر معمولی اتفاق می افتد مشکل سازگاری پیدا می کنند.

-روش های بوییدن،چشیدن،نگاه کردن،احساس کردن یا صداداهای غیرمعمولی دارند.

-مهارت هایی که قبلا داشته اند را از دست می دهند(برای مثال،بیان لغاتی که قبلا از آن استفاده می کردند را متوقف می کنند).

تشخیص:

تشخیص ASDمی تواند مشکل باشد زیرا تست های پزشکی مانند فشارخون برای تشخیص این اختلال ها وجود ندارد.دکترها برای تشخیص به رفتارها و فرآیند رشدی بچه ها نگاه می کنند.

ASDمی تواند گاهی اوقات از۱۸ ماهگی یا حتی زودتر شروع شود.در سن ۲ سالگی،تشخیص توسط یک شخص حرفه ای با تجربه را می توان بسیار قابل اعتماد در نظر گرفت.با این وجود،بسیاری از بچه ها تا سن بزرگ تر تشخیص نهایی را دریافت نمی کنند.این تاخیر بدان معناست که بچه های مبتلا به ASDممکن است کمک های اولیه که نیاز دارند را دریافت نکنند.

درمان:

درحال حاظر درمانی برایASD وجود ندارد.با این وجود،محققان نشان می دهند که خدمات درمانی و مداخلات اولیه می تواند رشد کودک را بهبود بخشد.خدمات مداخله ای اولیه به بچه ها از تولد تا ۳ سالگی(۳۶ ماهگی) کمک میکند تا مهارت های مهم را یاد بگیرند.خدمات می تواند شاملرواندرمانی یا کمک به بچه ها برای صحبت کردنفراه رفتن یا برقراری ارتباط با دیگران باشد.بنابراین،این مهم است که در اولین فرصت ممکن با دکتر کودکتان صحبت کنید اگر فکر می کنید که کودکتان مبتلا بهASDیا دیگر مشکلات رشدی است.

حتی اگر کودک شما مبتلا بهASDتشخیص داده نشود، او ممکن است واجد شرایط برای خدمات درمانی و مداخله ای زودهنگام باشد.قانون اموزش و پرورش افراد ناتوان(IDEA)می گوید که بچه ها درسن زیر ۳ سالگی که در معرض خطر تاخیرات رشدی هستند ممکن است واجد شرایط دریافت این خدمات باشند. این خدمات از طریق سیستم مداخلات زودهنگام توسط مراکز درمانی ارائه می شوند. از طریق این خدمات شما می توانید ارزیابی هایی که می خواهید را انجام دهید.

علاوه بر این، درمان برای نشانه های خاص، مثل گفتاردرمانی برای تاخیرات زبانی، اغلب نیاز به منتظر ماندن برای کامل شدن تشخیصASD ندارد.

علل و عوامل خطرساز:

ما تمامی عللASD را نمی دانیم.با این وجود، ما می دانیم که دلایل احتمالی بسیاری برای انواع چندگانه ASD وجود دارد. ممکن است علل متفاوتی باشد که احتمالا یک کودک را به سمت ASD می کشاند، شامل محیط، عوامل زیستی و عوامل ژنتیکی.

-بیشتر دانشمندان موافقند که ژن ها به احتمال زیاد یکی از عوامل خطرسازی هستند که می توانند یک شخص را به سمت اختلالASDبکشانند.

-بچه هایی که خواهر و برادرهای مبتلا به ASD دارند به احتمال بیشتری به این بیماری مبتلا می شوند.

-ASD بیشتر درکسانی رخ می دهد که شرایط ژنتیکی و کروموزومی خاصی دارند،مثل سندرمX شکننده یا توبروس اسکلروز.

-در هنگام بارداری، مصرف داروهای والپروئیک اسید و تالیدومید با احتمال بیشتر ابتلا به ASDهمراه است.

-شواهدی وجود دارد که بیان می کند برای رشدASDدوره های خاصی قبل،درحین و بلافاصله بعد از تولد وجود دارد.

-بچه هایی که از والدین پیرتری متولد می شوند به احتمال بیشتری مبتلا به ASDمی شوند.

ASDهمچنان به عنوان یک نگرانی مهم بهداشت عمومی تبدیل شده است.مانند بسیاری از خانواده هایی که با افراد مبتلا به ASDزندگی می‌کنند، CDC (مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها) نیز در پی یافتن علل این اختلال است. پی بردن به عواملی که ممکن است یک شخص را مستعد ابتلا به ASD کند به ما کمک می کند که بیشتر به علل ان پی ببریم. ما اخیرا در حال کار بر روی یکی از بزرگترین مطالعه های ایالت متحده امریکا تا به امروز که "مطالعه به منظور کشف رشد اولیه (SEED)" نامیده می شود هستیم.

SEED به دنبال جست و جوی بسیاری از عوامل خطرساز احتمالی برای ASD، شامل ژنتیک،محیط،بارداری و عوامل رفتاریست.

چه کسی تحت تاثیر است:

ASD درتمام گروه های نژادی،قومی و اقتصادی رخ می دهد اما حدودا ۴.۵برابر بیشتر در میان پسرها نسبت به دخترها رایج است. بیش از یک دهه، شبکه ناتوانی های رشدی و اوتیسم (ADDM) شمار بچه هایی که در ایالت متحده آمریکا مبتلا به اوتیسم هستند را تخمین زده است.ما از این طریق درمورد اینکه چه تعدادی از بچه های ایالت متحده آمریکا مبتلا به اوتیسم هستند چیزهای زیادی می فهمیم. این امر اهمیت دارد که استفاده از روش های مشابه برای بدست آوردن شمار افراد مبتلا به ASD در طول زمان به منظور بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد آن ها درحال تغییر است.

اگر شما نگران هستید:

اگر شما فکر می کنید که ممکن است بچه شما مبتلا به ASD باشد یا فکر میکنید که در نحوه بازی کردن،یادگیری،صحبت کردن،یا فعالیت هایشش مشکلی به وجود آمده است،این نگرانی را با دکتر کودک خود درمیان بگذارید.

اگر شما یا دکتر هنوز نگران هستید،از دکتر بخواهید که شما را به متخصصی ارجاع دهد که به صورت عمیق تر و تخصصی تر می تواند کودک شما را ارزیابی کند.ازجمله متخصصانی که می تواند ارزیابی عمیق تر و تشخیص بهتری داشته باشند:

-متخصص رشد اطفال(پزشکی که پیرامون رشد بچه ها و کودکان دارای نیازهای خاص اموزش های ویژه دیده است).

-متخصص اعصاب کودکان(پزشکی که بر روی مغز،ستون فقرات و اعصاب کار می کند)

-روانشناس یا روانپزشک کودک(پزشکانی که در مورد ذهن انسان میدانند)

تحقیقات نشان می دهند که خدمات مداخله ای اولیه می تواند رشد دوران کودکی را به مقدار زیادی بهبود بخشد،به منظور اینکه مطمئن ش.وید کودک شما به تمام پتانسیلی که دارد رسیده سات،این خیلی اهمیت دارد که در اولین زمان ممکن برای ارزیابیASDدر جست و جوی کمک باشید.

منبع: کودک و نوجوان