رفع لجبازی کودکان، سیزده راهکار عملی
گرایش به استقلال لازمه رشد کودک است . یعنی اگر این حس در کودک سرکوب شود ، به رشد او صدمه وارد می شود.
چرا کودک بعد از سه سالگی این قدر اصرار دارد برای انجام بعضی کارهای خود، اصراری در حد لجبازی؟ چرا گاهی فکر می کنید هر کاری به او می گویید برعکس عمل می کند؟ در یک کلمه چرا بعضی کودکان اینقدر نافرمانند و دنبال آزادی و آیا چقدرباید به کودک ازادی داد؟
از زمان از شیرگرفته شدن ، کودک بتدریج به « خود » توجه و آگاهی پیدا می کند و در سن سه سالگی این آگاهی آشکارتر می شود . با رشد این آگاهی ، کودک در بدست آوردن آزادی و استقلال تلاش می کند . از نمودهای این پدیده ، مخالفت هایی است که از کودک سر می زند به طوری که گاه کودک برعکس کارهایی را که به او گفته می شود، انجام می دهد . این قبیل نافرمانی ها معمولا موقتی است و در صورتی که حالت شدید و بیمارگونه نداشته باشد ، عادی و طبیعی است .
نافرمانی یا استقلال؟
در حدود سنی سه تا هفت سالگی حالت نافرمانی در کودکان شدید است. زمانی که کودک اصرار می ورزد که خود قاشق را به دست گیرد و غذا بخورد یا برخی کارهای خود را انجام دهد، در واقع به دنبال به دست آوردن استقلال است .
گرایش به استقلال لازمه رشد کودک است . یعنی اگر این حس در کودک سرکوب شود ، به رشد او صدمه وارد می شود . پدر و مادر باید زمینه را برای برای رشد متعادل این میل فراهم آورند و آزادی های لازم را به او بدهند و آزادی او را محترم بشمارند . اما در این مورد نباید زیاده روی کرد ، زیرا آزادی های بیش از حد سبب می شود که کودک به موجودی هوسباز و بی بند و بار تبدیل شود. پس والدین باید تا جایی که ممکن است کودک را از کارهایی که انجام می دهد، منع نکنند اما در جاهایی هم حتما باید قاطع باشند و در تصمیم خود پافشاری کنند و تسلیم اصرار و گریه قهر او نشوند .
راه هایی برای نشان دادن استقلال
کودک دوست دارد مستقل باشد و استقلال خود را به دیگران نشان دهد ؛ بنابراین گاه برای اظهار و تثبیت استقلال خود لجبازی می کند .
برای برطرف ساختن این گونه لجبازی ، باید زمینه های نشان دادن استقلال کودک را فراهم آورد :
-از همان شش ماهگی ، که کودک دوست دارد خود شیشه شیر یا آب را بگیرد ، کم کم اجازه بدهید این کار را به صورت مستقل انجام دهد .
-حتی در سنین قبل از دو سال ، برخی از کارها را به او بدهید تا انجام دهد و شادمانی خود را از این کار به او نشان دهید .
-در مهمانی ها اجازه دهید کمک کند و برخی از کارها را در حد توانش به او بسپارید ؛ چنانچه اگر از انجام آن ناتوان شد ، چشم پوشی کنید .
-گاه نظر او را جویا شوید حتی اگر پرسشی را می پرسد ،گاه ابتدا نظر و پاسخ خود او را جویا شوید . چنانچه نظری مناسب داشت ، همان را تایید نمایید و اگر نظرش مطابق واقع نبود، با زیرکی پاسخ درست را به او بگویید اما نظر او را مستقیم رد نکنید .
-در جمع ، او را شرمنده نسازید . هرگز نگویید « این کار به تو ربطی ندارد » ، « برو با بچه ها بازی کن » ، « وقتی بزرگ ترها حرف می زنند دخالت نکن ، تو چی کاره هستی » و…
-در نزدیک به سن هفت سال اجازه بدهید برخی از گزینه ها را برای خودش خودش انتخاب کند ؛ از چند نوع لباس یا کفش اجازه بدهید ، یکی را که او می خواهد انتخاب نماید .
-وقتی کسی چیزی را از او می پرسد ، بگذارید خود کودک پاسخ دهد ، شما به جای او پاسخ ندهید.
-اجازه بدهید آنچه را در پارک ، مهمانی ، بازی با همسالان و … دیده ، تعریف کند و شما به سخنان او گوش دهید .
-اجازه بدهید با دستان خود پول به فروشنده بدهد یا آن را در صندوق صدقات بیندازد .
-اجازه دهید بستن یقه لباس و دگمه پیراهن و صاف کردن لباس را در خودش انجام دهد .
-از مراقبت های خیلی شدید و نازپرورده پرهیز نمایید .
-در ناسازگاری او با برادر یا خواهرش دخالت نکنید .
-بگذارید خود کودک برخی لباس هایش را بپوشد .
انجام این نکته های ظریف و به ظاهر کوچک ، استقلال کودک را تامین می کند و حس مستقل بودن وی را ارضا می نماید .
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼