بیماری های مقاربتی در مردان، روش معاینه توسط پزشک

در این مطلب به معرفی روش های بررسی و معاینه بیماری های مقاربتی در مردان توسط پزشک متخصص، می پردازیم.

معاینه بدنی

در بسیاری از موارد، اولین آزمایش که پزشک برای بررسی بیماری های مقاربتی جنسی انجام می دهد، یک معاینه فیزیکی است. پزشک ابتدا در مورد تاریخچه و شیوه های ارتباط جنسی بیمار، از جمله اینکه که بیمار رابطه جنسی با مردان، زنان یا هر دو را داشته باشد، و همچنین اینکه چه نوع فعالیت جنسی داشته است و اینکه آیا در رابطه از کاندوم استفاده کرده است را می پرسد.

پزشک همچنین ممکن است بپرسد که آیا بیمار علائمی را در ناحیه تناسلی یا دهان تجربه کرده است یا خیر. در نهایت پزشک ممکن است بخواهد ناحیه تناسلی مرد، حفره دهان و رکتوم را بررسی کند. هدف این بخش از معاینه این است که خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی در بیمار و احتمال ابتلا به آنها را در صورتی که بالا باشد، ارزیابی کند. این معاینه همچنین به پزشک اجازه می دهد تا بیمار را در زمینه بیماری های جنسی آموزش دهد.

سواپ های تناسلی

اگر پزشک هر گونه ناهنجاری در ناحیه تانسلی پیدا کند؛ ممکن است لازم باشد تست بیشتری انجام شود. برخی از بیماری های منتقله از راه جنسی باعث آلرژی به ترشح غیر طبیعی می شود. سایر بیماری ها مرتبط، باعث ایجاد زخم یا ضایعات روی اندام تناسلی یا دهان می شوند. در این موارد، پزشک می خواهد نمونه ای از بافت و مایع را از این ضایعات برداشت کند و آنها را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه ارسال کند. در آزمایشگاه میکروارگانیسم هایی را که این نمونه ها (از جمله باکتری ها و ویروس ها) ایجاد می کند؛ تشخیص می دهند. پزشک همچنین می تواند از یک سوپاپ پنبه ای برای جمع آوری میکروارگانیسم هایی که در مجرای ادراری زندگی می کنند، قرار دهد.

آزمایش خون و ادرار

سایر بیماری های منتقله جنسی از طریق معاینه تناسلی قابل تشخیص نیستند. در این موارد ممکن است آزمایش های خون و ادرار انجام شود. این آزمایش ها مخصوصا در تشخیص ویروس هایی که می توانند اثرات سیستمیک مانند اچ آی وی یا هپاتیت ایجاد کنند، مورد نیاز است. برای آزمایش سیفلیس، ممکن است نمونه ادرار نیز مورد نیاز باشد. این آزمایش ها ممکن است به عنوان بخشی از آزمون استاندارد معاینه بیماری های مراقبتی در مردان انجام نشود؛ مگر آنکه بیمار آن را زا پزشک بخواهد. چراکه به طور معمول گران تر است.