مشکلات شایع نوزادان، راه‌های درمان

سوختگی پوست، یکی از ناراحتی هایی است که اکثر کودکان دچار آن شده و در برابرش واکنش نشان میدهند. شدت و یا حدت این ناراحتی بستگی به نوع پوست کودک دارد. زیرا پوست ضخیم و تیره تر تقریبا کمتر از پوست سفید و نازک به چنین ناراحتی دچار می شود. از طرفی عدم رعایت بهداشت و نظافت نیز بر بروز چنین ناراحتی تاثیر میگذارد. بنابراین شایسته است نوزاد پس از هر نوبت ادرار کردن با پارچه یا پنبهای آغشته به آب ولرم، پاها و سایر قسمتهای آلوده اش شسته و تمیز شود و در صورت آلوده کردن خودش و کهنهای که به او بسته شده، آن زمان کهنه اش بیرون انداخته و از کمر به پایین کاملا و تمیز شسته شود. باز در اینجا ذکر نکتهای مفید خواهد بود. اینکه مادران سعی داشته باشند از پوشکهای حاضری استفاده نمایند تا لزومی در شستن کهنه های کثیف و خشکاندن و سپس مصرف مجدد پیش نیاید. زیرا با شستن کهنه ها، تا حدودی مواد اسیدی صابون یا پودر بر روی آن مانده و کهنه را کمی ضخیم و خشک و زبر می سازد و لذا برای پوست کودک سازگار نبوده و آلرژی زا میباشد..
علت سوزش و سوختگی سطحی پوست کودک وجود مادهای بنام آمونیاک در ادرار کودک است. این ماده که در اثر میکروارگانیزمهای خاصی پدید می آید اگر در صورت ادرار بیش از اندازه با پوست تماس حاصل کند، منجر به سوختگی میشود.
برای درمان سوختگی نوزادان میتوان از چند طریق استفاده کرد. (الف) اینکه پس از هر ادرار کردن و گریه نمودن کودک که ناشی از شکایت وی است، کهنه اش عوض شود. ب) برای مدتی پاهای کودک باز بماند تا در تماس با هوا تا حدودی التیام یابد. (ج) از پودرهای مرطوب زا استفاده شود و پس از هر تعویض کردن کهنه، محل سوختگیها با روغن زیتون و یا وازلین آغشته و نرم شود. (د) از کهنه های یک بار مصرف استفاده شود و به هیچوجه با کهنه هایی که با پودر رختشویی و یا صابون های تند و عطر دار و اسیدی شسته شده اند، محل سوختگی بسته نشود.

گوشت بینی یا غدۂ دماغی:
در اصطلاح پزشکی به چنین ناراحتی و آدنوید هیپرتروفی» یا بزرگ شدن غده لقب داده اند که در بین عامه مردم به گوشت بینی و یا گوشت اضافی دماغی نیز موسوم است. علت چنین عارضه ای، بزرگ شدن بافت لنفاوی است. در بسیاری مواقع به شکل بادام کوچکی در آمده و با بزرگ شدن مسیر تنفسی از راه بینی را میگیرد. این شده که در میان گوش وسطی و روزنه هوا و حلقوم قرار گرفته، با بزرگ شدنش راه عبور و تنظیم تنفس را مسدود ساخته و در اصطلاح لوله استاش را میگیرد.
تنفس از راه دهان، ترشح از بینی و حرف زدنهای تودماغی از علایم بارز این ناراحتی است. با بروز چنین ناراحتی در کودکان حالاتی شبیه به بی اشتهایی، خستگی، بیحالی، خرناس کشیدن و ناراحتیهایی ناشی از بیخوابی ظاهر میشود. چنین عارضهای خود زمینه را برای برخی دیگر از ناراحتیها فراهم می آورد. زیرا وقتی کودکی از راه دهان تنفس میکند به خشکی نای منجر شده و سرفههای خشک را پدید می آورد و چنین تنفسی از راه دهان به پوسیدگی دندانها نیز سبب میشود. اگر دریچه یا لوله استاش نیز به مدت زیادی مسدود باشد به التهاب و عفونی شدن گوش میانی منجر میشود.
اگر در سنین ۲-۱ سالگی کودکان چنین عارضهای مشاهده شود، باید موضوع با پزشک متخصص کودکان در میان گذاشته شده و راه درمان و یا مشاوره با متخصص گوش و حلق و بینی از جانب وی اخذ شود. گاهی این ناراحتی منجر به عمل جراحی شده و تنها بدین گونه می توان درمان کرد.

سینوزیت:
این بیماری نوعی التهاب حاد و مزمن سینوسها یا حفرههای استخوانی است که به بینی راه دارد. به خاطر اینکه کودکان تازه تولد یافته هنوز از حیث تکامل سینوسها به رشد کامل خود نرسیده اند، لذا این بیماری در کودکان بیشتر شایع میشود. البته تکامل سینوس ها خود نیز به مرحله ای اندک و زمانی کوتاه محدود نمیشود، چه بسا کودکان دبستانی نیز هنوز تکامل کانی را در این زمینه نیافته و همیشه در معرض ابتلاء به ناراحتی و التهاب هستند.
مهمترین علایم سینوزیت، درد صورت در قسمت بالا و پایین چشم ها (هنگامی که به آهستگی بر روی استخوانها میزنید یا هنگامی که شخص خم میشود، درد در اطراف چشم و کناره بینی بیشتر میشود و همچنین موکوس یا چرک غلیظی که در بینی ایجاد می شود و بد بو نیز می باشد غالبأ راه بینی را گرفته و ترشحات چسبناکی از بینی بیرون می ریزد. تب نیز گاهی اوقات دیده میشود… . راه درمان این ناراحتی استفاده از آنتی بیوتیک است.

ذات الریه یا پنومونی:
این بیماری در حقیقت عفونت شدید و حاد ریه هاست. ابتلاء به ذات الریه معمولا پس از سایر بیماریهای تنفسی نظیر سرخک، سیاه سرفه، آنفلونزا، برونشیت، آسم یا هر بیماری بسیار شدید پیش می آید.
ذات الریه به طور معمول با عفونی شدن قسمت فوقانی مجرای تنفسی شروع میشود که نشانههای اولیه آن آنژین، التهاب لوزتین و گریپ میباشند. بلافاصله تب بالا میرود و سرفهها نیز افزایش می یابند و حالت طبیعی بدن به طور کلی به هم خورده میشود. تنفس سریع، سطحی و گاهی همراه با خس خس نیز از علایم شدت گرفتن این بیماری است. سرفه که غالبا با موکوس زرد، سبز یا کمی خونین همراه است، نشانهای از التهاب و عفونت ریههاست. گاهی اوقات زخمهای سرماخوردگی بر روی لبها یا صورت ظاهر میشود و درد سینه نیز گاهگاهی شخص بیمار را آزار میدهد.
در چنین شرایطی باید کودک کریعا به پزشک رسانده شود و تحت درمان قرار گرفته و با شیوههای درمانی به وسیله آنتی بیوتیک، بیمار بهبودیئل را باز یابلا خوشبختانه امروزه مراقبت و درمان خانگی این بیماری نیز مقدور است و نیازی به بستری کودک در بیمارستان نیست. مگر اینکه در خانه مراقبت کامل از کودکی به عمل نیاید.

دردهای شکم در کودکان (دل درد):
کودکان تازه تولد یافته که در حدود ۱۵ او ۹ روز از سن آنها می گذرد، غالبا به دل درد و یا دردهای شکم مبتلا هستند. این دادگاهی اتفاق می افتد که ساعتها کودک را می آزارد و خواب و استراحت را از او سلب کرده و یا ایندرت به طور کتاب شروع شده و یا کاهش می یابد. اگر کودک پس از خوردن شیر لحظهای سراپا گرفته شود ابر الفت او به آرامی با کن دست زده شود تا کودک بتواند گاز حاصل از نوشیدن شیر و بلعیدن هوا را بیرون بدهد، دیگر چنین ناراحتی در او پیدا نشده و یا به حداقل میرسد. پس از اینکه درد شکم و یا ایل را بر طرف شد، کودک حالت عادی می یابد و به خواب میرود. پس از سه ماهگی یا نهایتا چهار ماهگلی چنین ناراحتی در کودکان دیده نمی شود..
لذا هیچ مادری نباید از بروز چنین موضوعی احساس ناراحتی نگرانی کند. کارشناسان و پزشکان معتقدند که این ناراحتی از عدم قابلیت و قدرت جهاز هاضمه کودک ناشی میشود. زیرا کودک هنگام شیر خوردن مقداری هوا نیز همراه شیر می بلعد و معده اش پر گاز میشود. چون حالت آروغ زدن در او وجود ندارد و یا بلد نیست، لذا گاز منجر به نفخ و ناراحتی معده او شده و کودک گریه میکند. با بر طرف شدن گاز ناراحتی نیز رفع میشود. البته رعایت نکاتی چند در این مورد الزامی است. مادر باید پستانش را چنان در دهان نوزاد بگذارد که کودک براحتی شیر را بنوشد و از جوانب پستان هوا به داخل دستگاه گوارش وی نرود. بیش از ۱۵ دقیقه شیر خورانده نشود. باید کودک در حالت شیر خوردن چنان حالتی در آغوش مادر بیابد که انگار به پشت با کمی تمایل به طرف پستانها خوابیده است.
اگر چنین مسایلی رعایت شود، ناراحتی بچه نیز کاهش می یابد. البته در بروز ناراحتی دردهای شکم می توانید کودک را به حالت دمر بخوابانید و به آرامی به پشت او بزنید و اگر باز کاهش نیافت از آب نعناع به مقدار اندکی استفاده کنید. یا از داروی گرایپ میکچر استفاده میکنید.
گاهی ممکن است این ناراحتی شدت یابد و با انجام ابتکارات یاد شده کاهش نگرفته و کودک را ناراحت سازد. آن زمان به پزشک مراجعه کنید. زیرا احتمال دارد کودک از مورد دیگری احساس ناراحتی میکنند.
در کودکان بزرگسال اگر دل درد بیشتر باشد باید به ابتلا به انواع بیماری مشکوک شد. زیرا . ابتلاء به بیماریهای مجاری ادرار، کبد و وجود انگل می تواند اسباب ناراحتی و دل درد باشد.

خونریزی ناف:
به طور معمول، ناف بریده شده در هنگام تولد پس از یک هفته و یا نهایتا ده روز با انجام امور بهداشتی خشک شده و حالت طبیعی خود را باز مییابد. ولی گاهی مشاهده میشود که با افتادن ناف، هنوز تکههای نازکی از ناف هنوز خشک نشده و گاهی از آنها خون بیرون می آید. این تکه های گوشتی که به «گرانولوم، موسوم هستند باعث میشوند که زخم به مدت طولانی نیاز به پانسمان پیداکند و بهبود یابد.
برای درمان این ناراحتی، مشورت با پزشک و تجویز دارو توسط پزشک و رعایت دستورات کافیست.

فتق ناف:
زمانی که نوزاد در رحم مادر زندگی میکند از ناحیه نان و رگهای خونی تغذیه میشود و پس از تولد کودک از این طریق ارتباطش را با مادر قطع کرده و غذای طبیعی را از راه دهان مصرف میکند. با قطع شدن ناف محل مزبور پانسمان شده و تا خشک شدن مورد درمان قرار میگیرد. زمانی که نان خشک شده، بار دیگر از حالت طبیعی بیرون آمد و کمی درشت تر به نظر برسد میباید پذیرفت که کودک به فتق ناف دچار شده است.
به علت بروز فتق ناف یا پاره گی درونی ناف همانا گریههای شدید و ممتد کودک است که در اثر فشار ناف تازه التیام یافته پاره میشود. اگر پارگی از بیرون نباشد، چندان خطری ندارد ولی برای رفع هرگونه خطر در فتقهای ناف مشاوره با پزشک الزامی است.

پرفک:
نوعی بیماری دهان به شمار میرود که به نام «کاندیدا معروف است. این ناراحتی به شکل دانه های سفید روی زبان و یا اطراف داخلی لبها پدیدار میشود که پس از دوره بیماری و یا در غالب نوزادان دیده میشود. اکثر کودکان یک ماهه دچارش میشوند. اگر روی این برقکهای سفید برداشته شود، زیر آن سرخ و متورم به نظر میرسد.
برای درمان این ناراحتی می توانید از پزشک معالج کمک بگیرید یا اینکه خودتان داروی لازم را تهیه کنید. تهیه داروی مورد نیاز بدین نحو است که ابتدا در یک لیوان آب، یک قاشق چایخوری نمک، یک قاشق چایخوری کربنات و ۲ قاشق نیز آب اکسیژنه بیفزائید تا داروی شما پس از مخلوط شدن به دست بیاید. این مایع را می توانید چندین بار در روز در دهان غرغره کنید و یا با آغشته کردن پنبه بر روی برفکها بکشید. اگر با این دارو نتیجهای حاصل نشد، می توانید از دارویی آبی رنگی به نام «بوکا - بلو»استفاده کنید.

یرقان یا زردی:
این ناراحتی در کودکان تازه متولد شده که تنها ۲ یا ۳ روز از عمرشان میگذرد، متظاهر میگردد. این ناراحتی در اوایل تولد مربوط به سیستم متابولیزم کودک میباشد و از لحاظ فیزیولوژی امری طبیعی به نظر می رسد و چندان خطری برای کودک ندارد. اگر زردی خفیف باشد و وضعیت
ظاهری کودک خوب باشد، هیچ مورد نگرانی کننده ای وجود هم ندارد. البته در میان عامه مردم نیز این موضوع رایج است که خوراندن آغوز یا مایع غلیظ قبل از شیر اصلی به کود چنین عارضهای را به بار میآورد. این زردی در مدت یک هفته بتدریج برطرف میشود.
اما اگر زرگری بعد از زایمان ظاهر شود و با کودک زودرس دچار چنین حالتی شده باشد و یا یک هفته پس از تولد چنین عارضهای بوجود بیاید باید کودک را به پزشک نشان بدهید. زیرا زردیهای شدید نتایج بسیار خطرناکی در بر دارند. علت بسیاری از زردیهایی که در زایمان و یا چند دقیقه بعد از آن و یک هفته بعد در کودکان زود متولد شده، نشانه عدم سازگاری و اختلال در خون نوزادان است. اگر خون مادر دارای (-)RH و پدر خونی با (+)RH باشد، احتمال دارد که در زایمان دوم نوزادشان دچار زردی شود. برای اینکه چنین حادثهای پیش نیاید، قبل از اولین زایمان میبایست پدر و مادر به تجزیه خون بپردازند تا نتیجه طی آزمایشی مشخص شود. اگر خون مادر با ارهاش منفی و پدر با ارهاش مثبت باشد، در حقیقت ناسازگاری در خون وجود دارد. و برای جلوگیری از بروز ناسازگاری خون در کودک از مادهای به نام «Rho-Gam استفاده میشود که در زایمان نخست ۷۲ ساعت قبل از وقوع زایمان به مادر تزریق میشود.
زردی و یا یرقانهای رایج در سنین بالا غالبأ ناشی از هپاتیت یا ورم کبد است. این نوع ناراحتی با درد شکم و تهوع و استفراغ شروع شده و راه درمان آن بیمارستان است.

استفراغ
نوزادان پس از هر نوبت شیر خوردن، مقداری از شیر را با استفراغ بیرون میدهند. این عمل ناشی از خوردن زیاد شیر و یا وجود گاز در شکم نوزاد می شود و امری طبیعی میباشد. برای اینکه کودک دچار چنین حالتی نشود، باید زمان شیردهی را کمتر کرد و فاصلهای میان نوبتهای شیردهی بوجود آورد و پس از اینکه کودک سیر شد، او را به آغوش گرفت و با زدن به پشت او در بیرون دادن گاز معده اش یاری کرد.
پس از شیر خوراندن نباید نوزاد را بلافاصله بر روی بسترش نهاد تا بخوابد زیرا همین امر باعث دل درد و گریه کودک میشود. اگر استفراغهایی به غیر از این شرایط پیش بیاید و شدت استفراغ نیز زیاد باشد، باید به دنبال دلایل دیگر بیماری گشت و به پزشک مراجعه نمود. زیرا احتمال دارد که رودههای کودک ملتهب و عفونی شده باشند. اگر استفراغ کودک به حالت فوران و شدید باشد، باید تحت کنترل پزشکی قرار گیرد.

اسهال:
چنین چیزی در حالت طبیعی به چشم نمیخورد و اگر نوزادی دارای ناراحتی روده ای باشد، چنین عارضه ای پدید می آید. سرماخوردگی کوچک نیز می تواند در کود منجر به اسهال شود. لازم به تذکر است که نوع خوراک مادر نیز که تأثیر مستقیمی بر روی شیر دارد، میتواند زمینه اسهال را ترتیب بدهد. اما اسهال طبیعی با اسهالهای ناشی از بیماری متفاوت است.
دلیل دیگر بروز اسهال در نوزادان استفاده از شیرهای خشک و تغییر آنهاست و یا اینکه کمک غذائیهایی که به کودکان داده میشود، احتمال دارد با سیستم گوارشی او سازگاری نداشته و منجر به اسهال شود. لذا باید استفاده از کمک غذایی را به حالت امتحان و آزمایش از مقدار کم شروع و بتدریج در صورت عدم بروز آلرژی و یا اسهال به کودک خورانید.
اگر میزان زمان شیردهی نیز بیشتر باشد منجر به اسهال میشود و یا برعکس اگر شیر کافی به کودک نداده باشند، باز اسهال دیده میشود. زیرا در صورت کم غذایی، رودههای کودک شروع به ترشح کرده و بدین ترتیب اسهالی بلغمی به رنگ تیره از او بیرون می آید.

راه درمان:
دلایل اسهال هرچه باشد، تفاوتی نمیکند و بایستی اقدامات اولیه بر روی کودک انجام پذیرد. از اینرو به طور کلی ۴ نوع راه درمان اولیه وجود دارد که توجه به آنها برای هر مادری امری الزامی است:
الف) علت اسهال را از بین ببرید. اگر دلیل میکربی دارد باید با آنتی بیوتیک درمان شود و اگر کودک در برابر شیوه غذایی ایجاد آلرژی کرد، آن زمان در برنامه غذایی تغییراتی بدهید. اگر از جنبه شیر باشد باید زمان شیردهی را معین و بر اساس معیار خاصی انجام داد.
ب) تغذیه اضافی را باید تا مدتی متوقف ساخت تا سیستم گوارشی کودک استراحت نماید. اما باید توجه داشت که خوراندن آب برای جلوگیری از کبد در دهیدراتاسیون الزامی است. (ج) اگر مقدار زیادی آب در اثر اسهال از بدن کودک دفع میشود، باید مایعات زیادی به او خوراند. (د) استفاده از داروهای درمان کننده برای رفع اسهال و استفراغ.
اگر با درمان چنین اقداماتی که به کمک خود مادر و نظر پزشک انجام میگیرد، نتیجهای حاصل نشود، باید به بیمارستان مراجعه کرد و کودک را تحت کنترل قرار داد.
در اجرای برنامه جلوگیری از اسهال ابتدا به مدت ۸-۹ ساعت کودک گرسنه میماند. در این مدت از دهان کودک سرم خوراکی و یا آب خورانده میشود. و اگر چنین چیزهایی در دسترس نباشد، می توان از چای کم رنگ و کم شیرین استفاده کرد. منظور از گرسنه نگهداشتن کودک این است که چیزی به وی خورانده نشود، بلکه باید مایعات زیادی به مصرف کودک برسد. اگر سرم خوراکی ساخت کارخانجات داروسازی را ندارید، می توانید خودتان چنین مایع درمانی را درست بکنید.
در مقدار یک لیتر آب جوشیده و خنک شده، ۲۰ گرم شکر، ۵ گرم نمک، ۳/۵ گرم کربنات یا مقداری آب لیمو اضافه کنید و به هم بزنید تا سرم خوراکی حاضر شود. البته باید توجه کنید که سرم خوراکی تهیه شده را می توان برای چند ساعت نگهداشت و باید برای هر روز سرم آن روز تهیه شود. و اگر نوزادی هنوز شیر خوار است، نباید شیر مادر را از او قطع بشود. ولی مابین چند نوبت شیر خوراندن، از سرم نیز استفاده شود.است

یبوست:
کودکانی که هنوز شیر مادر مصرف میکنند، اگر به مدت یکروز دفع اجابت نکنند، مسئلهای نبوده و بیماری محسوب نمی شود. اگر بیش از این مدت کودک از دفع اجابت باز ماند و دچار ناراحتی شکم و دردهای آن شود، باید به او چیزهای معینی خورانده شود. غالبا برای اینکه معده و روده کودک آمادگی لازم را برای دفع زایدهای غذایی پیدا میکند، به طور سبک کلاسیک و قدیمی به آنها روغن بادام آمیخته با خاک شیر در مقداری آب جوشیده میدهند و در نوزادان بزرگتر که می توانند از راه دهان به طور طبیعی غذا بخورند، از سوپ و آشهای سبزیجات استفاده کنید. خوراندن آب میوه نیز در کودکان می تواند در رفع یبوست کمک کند.
یکی دیگر از علایم پیوست عادت کردن است. زیرا اگر کودکی به طور منظم و چندین بار در روز نیاز به توالت داشته باشد، در صورت بروز تاخیر و گذاشتن فاصله از زمان دفع اجابت، کودک به یبوست دچار می شود.
دلیل یبوست در نوزادان تازه تولد یافته، شاید از روده بزرگ و طویل باشد. اگر در کودکان تازه متولد شده راههای درمان یبوست ساده و خانگی مثمر ثمر نباشد، باید کودک را به دکتر نشان داد. اگر پس از زایمان و تولد، هیچ نشانهای از دفع اجابت در نوزاد مشاهده نگردد باید پذیرفت که اختلالی در مجرای دفع اجابت پدید آمده است. البته این نوع ناراحتی نشسستا خیلی نادر و سالانه یک مورد نیز به چشم نمیخورد. همانطور که توضیح داده شد، دلیل بسیاری از یبوستها یا عادات کودکان است و یا غلط بودن شیوه غذایی آنها. لذا برای درمان چنین مشکلی باید چنین مسایلی را مدنظر قرار داد:

راه درمان:
در کودکانی که دچار یبوست شده اند، می توانید از داروهای مسهل و ملین استفاده کنید. البته یاد آوری میشود که استفاده مداوم از این داروها نیز تاثیرات جانبی دارد و کودک به آنها عادت کرده و در شرایط عادی و طبیعی نیز نیاز به دفع را در خود احساس نمیکنند. برای اینکه از شیوه غذایی در صدد حل این مشکل بر آئید از آرد برنج، کاکائو، دوغ استفاده کنید. مصرف زیاد آب، خوردن سبزیجات و میوه بهترین درمان یبوست و پاکسازی مسیر دفع اجابت است. اگر کودکان بزرگتر نیز دچار چنین عارضهای هستند به یک لیوان شیر آنها یک قاشق چایخوری روغن زیتون بیفزائید.

گل مژه:
این ناراحتی در کنار پلکها و از ناحیه ریشه موهای پلک پدیدار میشود. مثل سایر برجستگیهای متورم و ملتهب، گل مژه نیز سرخ رنگ و برجسته است. علت دچار کودک به چنین ناراحتی خاراندن و مالیدن چشم و آلوده شدن چشم از راه دست است. به طور معمول این ناراحتی خود بخود بر طرف میشود ولی اگر ناراحتی بیشتر شد و ترشحاتی را در چشم سبب شد، باید به پزشک مراجعه کرد. راه درمان این ناراحتی مصرف آنتی بیوتیک و استفاده از پمادهای حاوی آنتی بیوتیک با نظر پزشک است.
خاراندن مداوم گل مژه باعث شیوع و انتقال میکروب به سایر پلکها نیز میشود. اگر گل مژه پیوسته در چشمان کودکی پدید آید باید نگران شد و او را به یک چشم پزشک برد.

غش یا تشنج
نوعی بیماری است که دلایل مختلفی دارد. کودک مبتلا به تشنج غالبا در حالت بروز عقل و حواس خودش را از دست میدهد و چشمانش به طرف بالا رفته و سیاهی آنها در زیر پلکها محو میشود. دندانهایش محکم به هم سفت میشوند و برخی از قسمتهای بدنش با عضلات سفت و منقبض شده ای به لرزه و تشنج می افتد. تنفس در این شرایط به کندی و دشواری انجام می پذیرد. از دهان کف بیرون میزند و گاهی ادرار و مدفوع از فرد بیرون می آید.
دلایل مختلفی در بروز تشنج دخیل هستند که میتوان صدمه دیدن جمجمه و یا سرکودک در هنگام تولد و یا آلوده شدن به نوعی کیست کرمهای پهن در مغز، و یا کمبود کلسیم در کودکانی که از شیرگار استفاده می کنند و از کمبود ویتامین نیز بروز میکند..
در کودکان ۵-۱ سال از التهاب میکروبی نیز که نتیجا تب شدید بروز میکند، منجر به تشنج میشود، بهترین راه درمان در چنین شرایطی پایین آوردن تب کودک است که با پاشویی و یا مالیدن الکل به بدن کودک مقدور میگردد، اگر از این وسایل نیز نتیجهای گرفته نشد، از داروهای ضدتب استفاده میشود. از روزهای بعد که تب هنوز ادامه دارد، مغز به چنین حرارتی عادت کرده و تاثیرات تشنج کم است.

سارا (اپیلپسى) یا صرع:
این ناراحتی که بدون تب و بی آنکه نشانه اولیه ای داشته باشد، بروز می کند. در بزرگترها و کودکان بزرگسال چندین بار در روز اتفاق می افتد از ابتدا با دوبار وقوع خودش را آشکار میکند. در شرایط شدید کودک نقش زمین میشود و ابتدا تمام بدنش منقبض می گردد و به لرزش میافتد و پس از لرزه شدید به خواب میرود. اگر صرع آرام شروع شود، کودک به زمین نمی افتد و بطور لحظه ای هوش و عقل خود را و کنترلش را از دست میدهد و با چشمانش به نقطهای خیره میشود.

راه درمان:
علت صرع هرچه باشد، باید به توسط پزشک درمان بشود. اگر چنین حادثهای بوقوع بپوندد، نباید خونسردی را از دست داد. در بروز صرعهای شدید میبایست برای اینکه کودک زبانش را با دندانهایش قطع و یا زخمی نکند، میان دندانها پارچه ای گذاشته شود. چون صرع کننده به لرزش میافتد و به اطرافش دست و پا می اندازد، باید چیزهای خطرناک و شکستنی و افتاده را دور کرد که صدمهای به شخص وارد نشود. در زمان صرع درمان آن ممکن نیست. بر اساس نوع و اندازه و شدت صرع باید از یک پزشک متخصص نورولوگ یعنی اعصاب استفاده کرد. صرع بدیهی است که اگر تحت درمان دقیق قرار گیرد بتدریج بر طرف میشود.

دررفتگی لگن:
برخی از کودکان به حالت مادرزادی به شکل لگن دررفته متولد میشوند. یعنی به اصطلاح انتهای استخوان ران آنها از مفصل آنی در استخوان خاصره در رفته و پا حالت طبیعی خود را در شرایط عادی ندارد. این ناراحتی غالبا در کودکان دختر مشاهده میشود. مراقبتهای اولیه می تواند از آسیبهای همیشگی، دائمی و لنگی کودک پیشگیری کند. بنابراین تمام نوزادان را تقریبا ده روز پس از تولد باید برای دررفتگی لگن مورد معاینه قرار داد.

برای تشخیص دررفتگی لگن می توان عمل زیر را انجام داد:
هر دو پا را مقایسه کنید. اگر چنانچه خمیدگی و یا انحنایی در ناحیه زانو و یا کلفتی قسمت ران در حالت ثابت احساس کردید، متوجه باشید که کودک از لگن دررفته رنج می برد. کودک را به پشت خوابانده و از مچ پاهایش گرفته و به طرف شکم وی خم کنید و به طرفین بگشاید. اگر بر روی زانویی که لگن آن در رفته است انحنایی دیدید مطمئن باشید که کودک از لگن دررفتهای ناراحت است. البته اگر در زمان زایمان کودک بر خلاف حالت طبیعی بر روی مقعد به بیرون بیاید، احتمال دررفتگی لگن بیشتر است.