رابطه خوب با فرزندان، نکات کلیدی

رابطه شما با فرزندتان وقتی خوب و اصولی پیش می‌رود که توأم با احترام، عشق و تعامل باشد. در این تعامل پدر و مادر همیشه باید در جایگاه اقتدار قرار داشته باشند و فرزند در جایگاه حمایت شدن.
اگر می‌خواهید رابطه‌ای سازنده‌تر با فرزندتان داشته باشید این نکات را به کار ببندید:
۱- زمانی که فرزندتان از احساسات یا تصمیماتش حرف می‌زند یا می‌خواهد مطلب مهمی را برایتان بیان کند، بین حرف او نپرید، پیشداوری نکنید یا از موضع بزرگسالی که به همه چیز واقف است حرف نزنید.
۲- فرزندتان را مطمئن کنید که در هر شرایطی پشت او هستید و حتی اگر اشتباه کند از میزان عشق شما به او کم نخواهد کرد.
۳- زمانی که فرزندتان می‌خواهد مطلبی را با شما در میان بگذارد، سراپا گوش شوید. تلویزیون را خاموش کنید، گوشی موبایلتان را کنار بگذارید یا دست از کار و مطالعه بکشید و با تمام دقت به او گوش کنید. با این کار به او نشان می‌دهید برایتان مهم است و به او احترام می‌گذارید.
۴- بچه‌ها بخصوص در نوجوانی تشنه حرف زدن و شنیده شدن هستند. اگر فکر کنند شما شنونده خوبی نیستید یا به جای شنیدن تنها حرف می‌زنید و موعظه می‌کنید بسرعت از شما فاصله می‌گیرند و رابطه‌تان شکرآب می‌شود. پس در تعامل با نوجوان‌ها بیش از آنکه حرف بزنید، بشنوید و بعد در چند جمله کوتاه و فقط در صورت نیاز پاسخ دهید.
۵- فرزندتان را زیاد در آغوش بگیرید و با این کار به او احساس آرامش و امنیت و عشق بدهید. وقتی با او حرف می‌زنید سعی کنید به گونه‌ای بایستید یا بنشینید که متناسب با قد فرزندتان باشد.
۶- سعی کنید خلوت دو نفره با فرزندتان داشته باشید. گاهی با او به تنهایی به خرید، رستوران یا پارک بروید و فرصتی فراهم کنید تا بیشتر با هم حرف بزنید.
۷- تحقیر کردن یا مقایسه فرزند با دیگران باعث کینه توزی او می‌شود. به هیچ عنوان او را مقایسه نکنید. یادتان باشد مقایسه باعث اصلاح خود و پیشرفت نمی‌شود و اثر عکس دارد.
۸- اگر از نحوه برخورد یا رفتار او خشمگین هستید، صبر کنید تا عصبانیت شما فروکش کند سپس با او موضوع را در میان بگذارید.
۹- در هنگام مشکلات، فوراً راه حلتان را اعلام نکنید بلکه با پرسیدن سؤالات مناسب و ترغیب کودک به فکر کردن، او را به سمت راه حل مسأله هدایت کنید. در مکالمات‌تان به جای «چرا این‌طور شد» روی «چطور می‌توانیم» تمرکز کنید.
۱۰- هیچ گاه، هیچ گاه، هیچ گاه فرزندتان را در جایگاه دوست و مشاور و سنگ صبور خود قرار ندهید. مشکلاتتان با پدر و مادرتان یا همسرتان را برای او نگویید و انتظار نداشته باشید غصه‌های شما را درک کند. فرزند شما فرزند شماست، نه روانشناس شما. شما باید تکیه گاه او باشید نه اینکه به او تکیه کنید.