نامگذاری برای فرزندان، مسلمانی که به اسم نیست!
یکى دیگر از شعارهاى ما که متأسفانه جامعه ما تحت تأثیر غربزدگى دارد از دست مىدهد مسئله نامگذارى است.
مسلمانی که به اسم نیست!! یکى دیگر از شعارهاى ما که متأسفانه جامعه ما تحت تأثیر غربزدگى دارد از دست مىدهد مسئله نامگذارى است. هر ملتى اسم‌هایى که روى بچه‌هاى خودش مى‌گذارد اسم‌هایى مخصوص به خود است. رابرت اسم ما نیست، اسم دنیاى مسیحیت است. ما مسلمانیم، مسلمانى خودش اسم دارد و اساساً دستور دارد. دستور است که نگذارید این اسم‌ها فراموش بشود.
با کمال تأسف یکى از مظاهر تجدد ما این است که یک حسى در میان بعضى طبقات ما و خصوصاً در میان بعضى از خانم‌ها پیدا شده که خیال مىکنند اسم‌هاى اسلامى دیگر کهنه شده است و به شخصیت آن ها ضربه مىزند که بعد از این اسم بچه‌اش را حسن یا حسین بگذارد (با این که ایمان به امام حسن و امام حسین دارد).
یا اسم بچه‌اش را على، احمد، مصطفى، مرتضى، ابوالقاسم، رضا، کاظم، صادق، باقر و اسم‌هاى انبیا: ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، موسى و عیسى بگذارد. مثل این که خیال مىکنیم که این ها دیگر کهنه شده و مانعى هم ندارد، مسلمانى که به این حرف‌ها نیست، حالا من به جاى این اسم‌ها مىآیم اسمى مثلًا از گبرهاى سه هزار و چهارهزار سال پیش مىگذارم!
خیر، مسلمانى شوخى بردار نیست. اسلام هم به ما نیاز ندارد که بخواهد با ما صلح و مصالحه کند که حالا از این یکى گذشتم. یا ما باید مسلمان باشیم و شعارهاى اسلامى را که اعلام وابستگى ما به اسلام است حفظ و نگهدارى کنیم و یا باید از اسلام استعفا بدهیم. از دست دادن تدریجى شعارها باعث مى‌شود که بعد خود محتوا را از دست بدهیم.
من هم قبول دارم ماهیت و واقعیت اسلام هرگز به این مطلب نیست که من اسمم حسن باشد یا کامران. این‌قدر اشخاصى بودهاند که اسمشان حسن و حسین و احمد بوده که کمر اسلام را شکسته‌اند. ممکن است اسم من یک اسم غیر اسلامى باشد ولى عملًا من مسلمان واقعى باشم.
من منکر این مطلب نیستم؛ نمىگویم هرکسى با اسم مسلمان مى‌شود و هرکسى با اسم از اسلام خارج مى‌شود؛ ولى عرض مىکنم که این خودش یک حسابى است در دنیاى اسلام که ما این اسم‌ها را به عنوان ظرف‌ها باید حفظ کنیم تا محتوا و مظروف را از دست ندهیم.
منبع:
فرزند پرتال
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼