اختلال سلوک در کودکان، پسرها بیشتر می گیرند یا دخترها؟

اختلال سلوک شامل رفتارهایی پایداری است که با گذشت زمان شکل می‌گیرد و غالبا مشخصه اصلی آن پرخاشگری و تجاوز به حقوق دیگران است.

اختلال سلوک ممکن است به علت سطح پایین اقتصادی و اجتماعی، روش تربیتی خشن و تنبیهی، اختلافات خانوادگی، فقدان نظارت مناسب والدین و فقدان کفایت اجتماعی ارتباط داشته باشد.

یک روانشناس با اشاره به اینکه اختلال سلوک در پسرها ۴برابر حتی تا ۱۲برابر بیشتر از دختران است، گفت: کودکان دچار اختلال سلوک اعتمادبه نفس پایین دارند.

لیلا مسعودی درباره اختلال سلوک اظهار کرد: اختلال سلوک شامل رفتارهایی پایداری است که با گذشت زمان شکل می‌گیرد و غالبا مشخصه اصلی آن پرخاشگری و تجاوز به حقوق دیگران است.

وی با بیان اینکه اختلال سلوک با بسیاری از اختلالات دیگر از جمله بیش‌فعالی، افسردگی واختلالات یادگیری همراه است، افزود: اختلال سلوک ممکن است به علت سطح پایین اقتصادی و اجتماعی، روش تربیتی خشن و تنبیهی، اختلافات خانوادگی، فقدان نظارت مناسب والدین و فقدان کفایت اجتماعی ارتباط داشته باشد.

این روانشناس بالینی عنوان کرد: این اختلال در کودکی شایع است که در پسرها ۴برابر حتی تا ۱۲برابر بیشتر از دختران مشاهده می‌شود همچنین در والدین این کودکان اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مصرف الکل بیشتراز سایرین مشاهده می‌شود که عوامل زیستی، روانی و اجتماعی در پیدایش آن نقش موثری دارند.

مسعودی با اشاره به اینکه اختلال سلوک در پسران زودتر شروع می‌شود، گفت: این اختلال در پسران ۱۰ تا ۱۲ سالگی است و در دختران ممکن است در ۱۴ تا ۱۶سالگی بروز کند.

وی عنوان کرد: برخی از کودکان ممکن است با کودکان کوچکتر و یا بزرگتر خود دوست شوند، بسیاری از آنها اعتمادبه‌نفس پایین دارند، هر چند به ظاهر خود را پر توان نشان دهند. ممکن است فاقد مهارت‌های ارتباطی باشند این کودکان اغلب درمورد رفتارهای خود احساس گناه و پشیمانی نمی‌کنند، اما برای دوری از درد سر دیگران را سرزنش می‌کنند.

این روانشناس بالینی یادآور شد: در مصاحبه تشخیصی که متخصصان از این کودکان می‌گیرند آنان عصبانی و فاقد حس همکاری هستند و معمولا هر گونه مشکلی را رد می کنند و یا سوء رفتارشان را توجیه کرده و یا با عصبانیت از اتاق مصاحبه خارج می‌شوند.

مسعودی گفت: خصومت این کودکان محدود به بزرگسالان نیست بلکه ممکن است همسالان و کودکان کوچکتر را شامل شود و در برابر کوچکترها قلدری داشته باشند ولی در برابر بزرگسالان با لاف زدن، دروغگویی و اهمیت قائل نشدن واکنش نشان دهند.

وی یادآورشد: اغلب در خانواده این کودکان ناهماهنگی شدید زناشویی و عدم روش واحد تربیتی وجود دارد. و مدرسه گریزی مکرر، ویرانگری، پرخاشگری جسمانی شدید، یا تهاجم گروهی به دیگران نظیر لخت کردن و کتک کاری وجود دارد. آنها دوستان هم گروه خود را سرزنش نمی‌کنند و آنها را لو نمی‌دهند معمولا دارای عملکرد ضعیف تحصیلی، اضطراب یا افسردگی هستند.

منبع: شفا آنلاین