کسانی که فرزند خوانده دارند، باید تابوها را بشکنند
با قصه‌گویی تابوی فرزندخواندگی را بشکنید. والدین سعی نکنند این واقعیت که کودک‌شان فرزندخوانده است را پنهان کنند.
با قصه‌گویی تابوی فرزندخواندگی را بشکنید. والدین سعی نکنند این واقعیت که کودک‌شان فرزندخوانده است را پنهان کنند. برای عادت‌کردن کودک به این واقعیت، رعایت برخی اصول راه‌گشاست؛ مثلاً والدین با بیان قصه، خواندن کتاب داستان و نمایش فیلم‌هایی در این رابطه گوش کودک را با کلمه فرزندخوانده آشنا کنند. در واقع با این روش موضوع فرزندخواندگی در خانه مطرح و از حالت تابو خارج می‌شود؛ چرا که وقتی این کلمه تابو نباشد، پذیرش آن برای کودک امکان‌پذیرتر است.
فرزندخوانده بودن کودک را از او مخفی نکنید. مسئله فرزندخوانده‌بودن کودک نباید یک موضوع سری باشد و لازم است کودک از این موضوع که فرزندخوانده است، مطلع شود. البته زمان گفتن این مطلب به ارزش‌ها، فرهنگ و معیارهای خانواده سرپرست بستگی دارد؛ برخی خانواده‌ها علاقه دارند بین سنین ۸ تا ۱۲ سال این موضوع را بیان کنند. البته در برخی موارد گفتن این مسئله برای خود والدین بسیار سخت است؛ چراکه آمادگی ذهنی و روانی بیان این حقیقت هنوز در خود والدین ایجاد نشده است.
مقطع پیش‌دبستان؛ زمانی مناسب برای بیان این حقیقت به کودک است. اگر کودک در مقطع پیش‌دبستان باشد، هم‌زمان چند رشد شامل رشد ذهنی، اجتماعی و جنسی را توأمان خواهد داشت. کودک در این مقطع کنجکاوی‌های جنسی زیادی دارد و سؤال‌هایی مانند این‌که «بچه از کجا می‌آید؟» و «چطور بچه به وجود می‌آید» را می‌پرسد. اگر تاکنون والدین موضوع فرزند خواندگی را به کودک نگفته‌اند، این زمان شروع خوبی است؛ موضوعی که لازم است والدین در نظر داشته باشند گفتن حقیقت و راستگویی است.
وارد جزییات نشوید؛ با آرامش و بدون واکنش منفی به کودک پاسخ دهید. البته نحوه گفتن والدین به خودشان بستگی دارد، ولی حتماً صحبت آن‌ها چنین مضمونی را دربر داشته باشد که مادر دیگری او را به دنیا آورده و پدر زیستی دیگری دارد، اما به دلیل این‌که شرایط مناسبی را برای بزرگ‌کردن او نداشتند و ما نیز نمی‌توانستیم فرزندی داشته باشیم، با پدر تصمیم گرفتیم تو را انتخاب کنیم.
[ممکن است خانواده‌ای که فرزندی زیستی دارند، کودکی را به فرزندی گرفته باشند و حتی اگر به دلیل ناباروری کودکی را به فرزندی گرفته‌اند، تاکید بر آن نباید بشود. چنین تاکیدی این حس را در کودک ایجاد می‌کند که پدرومادرش از سر اجبار نداشتن فرزند او را به فرزندی گرفته‌اند.]
بهتر است والدین وارد جزییات نشوند و به همین میزان اکتفا کنند. البته مسلماً بعد از گفتن این حقیقت، سؤال‌های زیادی برای کودک به وجود می‌آید؛ نظیر این‌که «اکنون پدر و مادر زیستی‌اش کجا هستند؟» و «آیا می‌تواند آن‌ها را ببیند» در این موقعیت والدین باید با آرامش کامل و بدون هیج واکنش منفی، به کودک پاسخ دهند.
بهتر است قبل از ورود به مدرسه در مورد فرزندخواندگی کودک به او گفته شود، بعد از گفتن این موضوع ممکن است کودک دچار این حس شود که به دلیل این‌که والدین کنونی، پدر و مادر «واقعی» او نیستند، شاید دیگر او را دوست نداشته باشند. از طرف دیگر والدین مخصوصاً مادر نیز ممکن است این نگرانی را داشته باشد که شاید کودک بخواهد از آن‌ها جدا شود و پیش والدین زیستی خود برود، اما توجه داشته باشید که این حق طبیعی کودک است که از وجود والدین زیستی خود خبر داشته باشد.
به کودک اطمینان دهید که دوستش دارید و برای همیشه خانواده او خواهید بود. بعد از گفتن موضوع فرزندخواندگی ممکن است کودک خشمگین شود و برای مدتی صحبت نکند، این رفتار طبیعی است. والدین نیز باید بپذیرند که این رفتار طبیعی است و به کودک اجازه بیان احساسات خود را بدهند؛ در این زمان بهتر است این اطمینان را در او به وجود بیاورند که دوستش دارند و برای همیشه خانواده او خواهند بود.
موردی که حتماً باید مورد توجه داشته باشید این است که نباید طوری رفتار کنید که کودک تصور کند فرد خاصی است. او باید بداند که اگر در خانواده ارزش‌ها و آداب مشخصی وجود دارد، مانند سایرین باید آن‌ها را رعایت کند؛ چراکه در غیر این صورت در آینده دردسرساز خواهد شد. همچنین والدین افراط و تفریط در مورد کودک به خرج ندهند؛ نه باید فشار در ندانستن موضوع داشته باشند و نه اصراری در دانستن موضوع.
گفتن این حقیقت را تا سن بلوغ به تعویق نیندازید، والدین بگویند یا مشاور؟ گاهی اوقات والدین مخصوصاً مادر به دلیل روابط عاطفی که با کودک دارند نمی‌توانند این موضوع را بیان کنند، والدین گفتن این حقیقت را به عهده روانشناسان و مشاوران می‌گذارند.
اما توصیه می‌شود خود آن‌ها این مسئولیت را برعهده بگیرند؛ چرا که تحمل بار این موضوع برای کودک از زبان یک مشاور که شخص غریبه‌تری است، مشکل‌تر است. همچنین والدین گفتن این حقیقت را تا سن بلوغ به تعویق نیندازند؛ چراکه این دوران زمان هویت‌یابی است و سختی این امر برای کودک دو چندان خواهد شد. اگر این مسئله در دوران نوجوانی مطرح شد و از نظر روحی برای کودک مشکلاتی به‌وجود آمد، حتماً برای رفع آن به مشاور مراجعه شود.
منبع:
فرزند پرتال
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼