درباره زایمان سزارین، چیزهایی که شاید ندانید

عمل سزارین، که معمولا به عنوان عمل C شناخته می شود ، عمل جراحی و زایمان است.

عمل سزارین، که معمولا به عنوان عمل C شناخته می شود ، عمل جراحی و زایمان است. این جراحی شامل ایجاد یک برش در شکم مادر و برش دیگر در رحم می باشد. بر طبق آمار به دست آمده از مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، این جراحی یک روش رایج است که در ایالات متحده برای زایمان یکی از هر ۵ کودک مورد استفاده قرار می گیرد.

به طور کلی عمل سزارین ، قبل از هفته سی و نهم بارداری انجام نمی شود چرا که کودک، هنوز به اندازه کافی در رحم رشد ننموده است. اما گاهی اوقات، مسائل اضطراری پیش می آید و لذا سزارین قبل از هفته سی و نهم بارداری انجام می شود.

چرا باید عمل سزارین انجام گردد؟

معمولا زمانی از سزارین استفاده می شود که عوارض حاملگی زیاد هستند و لذا زایمان طبیعی ممکن است مادر یا کودک را در معرض خطرات قابل توجهی قرار دهد. بعضی اوقات عمل سزارین از ابتدای بارداری برنامه ریزی می شود، اما اغلب زمانی از این عمل استفاده می شود که عوارض ناشی از زایمان طبیعی بسیار زیاد باشد.

دلایل استفاده از سزارین عبارتند از:

- کودک دارای مشکلات رشد باشد

- سر نوزاد برای زایمان طبیعی بیش از حد بزرگ باشد

- کودک از پا شروع به بیرون آمدن از رحم کند (زایمان بریچ)

- عوارض بارداری زود هنگام

- مشکلات سلامتی مادر مانند فشار خون بالا یا انواع بیماری های قلبی

- مادر دارای تبخال های تناسلی فعال باشد که می تواند به کودک منتقل شود

- سزارین قبلی

- مشکلات جفت، مانند انقباض جفت یا جفت سر راهی

- مشکلات موجود در رابطه با بند ناف

- کمبود اکسیژن برای کودک

- مشکل در زایمان طبیعی

- کودک ابتدا با پهلو خارج شود (زایمان از پهلو)

خطرات و عوارض سزارین

در حال حاضر عمل جراحی سزارین به یک نوع جراحی رایج و عمومی تبدیل شده، اما هنوز هم جزو عمل های جراحی بزرگی قلمداد می شود که برای مادر و کودک مخاطرات زیادی را به همراه دارد. خطرات عمل جراحی سزارین عبارتند از:

- خون ریزی

- لخته شدن خون

- مشکلات تنفسی برای کودک، به ویژه اگر قبل از هفته سی و نهم بارداری انجام شود

- افزایش مخاطراتی برای حاملگی های بعدی

- عفونت

- آسیب به کودک در طی عمل جراحی

- زمان ریکاوری بیشتر در مقایسه با زایمان عادی

- آسیب دیدگی سایر اعضای بدن در حین جراحی

اقدامات لازم بعد از جراحی سزارین

پس از جراحی، شما و نوزاد در حدود سه روز در بیمارستان بستری خواهید شد. این امر اجازه می دهد تا میزان درد و داروهایی که باید به عنوان مسکن تزریق گردند مشخص شود. قطعا دکتر ، شما را تشویق خواهد کرد که بلند شوید و راه بروید چرا که این امر می تواند در جلوگیری از لخته شدن خون و یبوست موثر باشد.

یک پرستار یا پزشک می تواند به شما آموزش دهد که در هنگام تغذیه فرزندتان با شیر مادر، او را در چه حالتی به آغوش بگیرید تا ناحیه برش داده شده دچار درد شدید نشود.

پزشک پس از جراحی، توصیه هایی را عنوان می کند که باید برای دوره استراحت در خانه آنها را به کار بگیرید، این توصیه ها معمولا شامل موارد زیر هستند.

- در چند هفته اول، به خودتان فشار نیاورده و استراحت کنید

- برای مراقبت از جای زخم در حالت مناسبی دراز بکشید

- مقدار زیادی مایعات بنوشید چرا که شما مایعات زیادی را در طی عمل جراحی از دست داده اید

- برای چهار تا شش هفته رابطه جنسی نداشته باشید

- در صورت نیاز از داروهای ضد درد استفاده کنید

- اگر علائم افسردگی پس از زایمان ، مانند تغییرات شدید خلقی و یا خستگی خفیف را تجربه نمودید به دنبال راه چاره باشید.

- اگر علائم زیر را تجربه نمودید با پزشک خود تماس بگیرید:

- درد سینه همراه با تب

- مایعات واژنی با بوی متعفن یا خونریزی حاوی لخته های بزرگ

- درد در هنگام ادرار کردن

نشانه های عفونت - برای مثال، تب بالاتر از ۱۰۰ درجه فارنهایت، سرخی و تورم قسمت برش خورده و خارج شدن ترشحاتی از آن.