سلامت روابط زناشویی، دوچرخه سواری به خطر می اندازدش؟

برخی مردان و زنان از دوچرخه سواری پرهیز می‌کنند، زیرا نگران هستند که این فعالیت به اندام‌های تناسلی شان آسیب بزند و کارکرد جنسی شان را مختل کند.

دوچرخه سواری راهی عالی برای جابجایی و همچنین شکلی عالی از ورزش است که سودمندی های بهداشتی مشابه پیاده روی، دویدن نرم، شنا کردن و سایر فعالیت های جنسی هوازی دارد، اما برخی مردان و زنان از دوچرخه سواری پرهیز می کنند زیرا نگران هستند که این فعالیت به اندام های تناسلی شان آسیب بزند و کارکرد جنسی شان را مختل کند.

برخی بررسی های علمی نیز تاکنون شواهدی در حمایت از این نگرانی به دست داده اند که ممکن است نشستن طولانی مدت روی زین دوچرخه با فشار روی اعصاب تناسلی بر سلامت جنسی تاثیر بگذارد اما این شواهد بیشتر در مورد افرادی بوده است که زیاد دوچرخه سواری می کنند. از سوی دیگر، کارهای بسیاری وجود دارد که می توانید برای محافظت از سلامت جنسی خود حین دوچرخه سواری انجام دهید تا مجبور به قطع این ورزش سودمند نشوید.

هنگامی که برای مدت طولانی روی زین دوچرخه می نشینید زین روی میان دوراه (ناحیه میان مقعد و آلت تناسلی) فشار می آورد. میان دوراه پر از شریان ها و اعصابی است که خون اکسیژن دار و حس را به آلت شما می رسانند. برای این که مرد به نعوظ برسد، تکانه های عصبی پیام های برانگیختگی را از مغز به آلت می فرستند. این پیام های عصبی باعث شل شدن رگ های خونی و افزایش جریان خون از طریق شریان ها به آلت تناسبی می شوند. هر مشکلی که در اعصاب، رگ های خونی یا هر دوی آنها وجود داشته باشد، باعث اشکال در ایجاد نعوظ در مرد می شود.

پژوهش هایی که دوچرخه سواری را برای سلامت جنسی مضر می دانند

در طول دهه های اخیر، برخی پژوهش ها نشان داده اند بعضی دوچرخه سواران احتمالا دچار آسیب به «عصب شرمگاهی» (عصب پرندال) می شوند که شامل عصب اصلی میان دوراه است و شریان شرمگاهی که خون را به آلت تناسلی می رساند، در نتیجه مشکلات جنسی در آنها ایجاد می شود. پژوهشگران نروژی 160 مرد را که پس از شرکت در یک تور دوچرخه سواری بیش از 500 کیلومتری پرسشنامه پر کرده بودند، مورد ارزیابی قرار دادند. یک پنجم این مردان از بی حسی در آلت تناسلی شکایت داشتند که در برخی از آنها بیش از یک هفته طول کشیده بود 13 درصد، (21 مرد) دچار ناتوانی نعوظی شده بودند که عموما بیش از یک هفته طول کشیده بود.

پژوهشگران در انستیتوی ملی ایمنی و سلامت شغلی (NIOSH) آمریکا 17 عضو پلیس گشت دوچرخه سوار در یکی از ایالت های این کشور را بررسی کردند. این مردان هر روز به طور میانگین 5.5 ساعت روی زین می نشستند. تقریبا همه این افراد گاه به گاه بی حسی تناسلی را تجربه کرده بودند. افرادی که بیشتر از همه دوچرخه سواری کرده بودند در معرض بیشترین خطر اختلال کارکرد نعوظی قرار داشتند و مردانی که بیشترین فشار را روی صندلی زین های وارد آورده بودند بیشترین مشکلات جنسی را داشتند. این پژوهشگران در پیگیری های بعدی دریافتند افسران گشت دوچرخه سوار که از زین بدون دماغه استفاده کرده بودند

نسبت به آنهایی که از زین استاندارد استفاده کرده بودند بی حسی تناسلی بسیار کمتری را گزارش کرده اند. گروهی از این پژوهشگران همین انستیتو رابطه میان دوچرخه سواری و کارکرد جنسی را در زنانی که به طور میانگین 2 ساعت در چند روز هفته دو چرخه سواری میکردند بررسی کردند. این زنان در مقایسه با زنانی که چند روز در هفته می دویدند، کاهش حس در ناحیه تناسلی را تجربه کردند. این گروه پژوهشگران در بررسی بعدی دریافتند زمین های باریک و زین های به اصطلاح برش داده شده (cut-out) باعث افزایش فشار بر میان دو راه (منطقه میان مقعد و دستگاه تناسلی) می شوند.

بازخوانی پژوهش جدیدی که نتایج متضادی با پژوهش های قبلی دارد

با وجود این یافته های پیشین یک بررسی جدید در انگلیس که نتایج آن به تازگی منتشر شد، نشان می دهد دوچرخه سواری اثری منفی بر سلامت جنسی یا کارکرد ادراری مردان ندارد. پژوهشگران در این بررسی دوچرخه سواران را با دونده ها و شناگران مقایسه کردند و دریافتند سلامت جنسی و ادراری این دو گروه تفاوتی با یکدیگر ندارند. به گفته این پژوهشگران این یافته ها در تضاد با یافته های بررسی های پیشین است که نشان می دادند دوچرخه سواریم می تواند اثر منفی بر کارکرد جنسی مردان بگذارد. سودمندی های دوچرخه سواری بسیار بیشتر از این خطرات است.

در این بررسی، حدود ۲ هزار و ۷۷۴ دوچرخه سوار از بریتانیا، آمریکا، کانادا، استرالیا و نیوزیلند، همراه ۵۳۹ شناگر و ۷۸۹ دونده با استفاده از مجموعه ای از پرسشنامه ها که سلامت جنسی و کارکرد ادراری را اندازه می گرفتند، مورد تحقیق قرار گرفتند.به گفته این پژوهشگران، سلامت، جنسی و کارکرد ادراری در هر ۳ گروه همانند بودند، البته برخی دوچرخه سواران بیشتر در معرض خطر «تنگی پیشابراه» قرار گرفته بودند. تفاوت آماری معناداری از لحاظ سلامت جنسی و ادراری میان دوچرخه سواران با شدت بالا - آنهایی که برای بیش از ۲ سال، بیش از ۳ بار دو هفته دوچرخه سواری کرده و به طور متوسط ۴۰ کیلومتر پیموده بودند - و دوچرخه سواران تفریحی وجود نداشت.

به گفته این پژوهشگران نتیجه کارشان در «مجله اورولوژی» منتشر شده، بررسی های پیشین فاقد گروه مقایسه بوده و به علت اندازه های کوچک نمونه های شان محدودیت داشته اند. بنجامین بریر اتز بخش بیماری های ادراری دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و سرپرست این پژوهش گفت: «دوچرخه سواری سودمندی های قلبی - عروقی فراوانی دارد و فشار کمی روی مفاصل می آورد.» او افزود: «سودمندی های بهداشتی که نصیب دوچرخه سواران می شود، بسیار بیشتر از خطرات بهداشتی احتمالی آن است.» این بررسی نشان داد دوچرخه سواران به طور قابل توجهی از لحاظ آماری مهران های بالاتری از بی حسی تناسلی گزارش می کنند.

اما بر اساس یافته های این بررسی، در دوچرخه سوارانی که بیش از ۲۰ درصد زمان سواری شان را در حالت ایستاده می گذارند. این میزان به طور قابل توجهی کاهش می یافت. به گفته این پژوهشگران در بررسی های آینده باید توجه دقیق تری به این موضوع شود که آیا بی حسی تناسلی گزارش شده به وسیله دوچرخه سواران ممکن است پیش بینی کننده مشکلات جنسی در ادامه زندگی باشد یا نه؟

نظارت آماری معناداری از لحاظ سلامت جنسی و ادراری میان دوچرخه سواران با شدت بالا - آنهایی که برای بیش از ۲ سال، بیش از ۳ بار در هفته دوچرخه سواری کرده و به طور متوسط ۴۰ کیلومتر پیموده بودند - و او دوچرخه سواری تفریحی وجود نداشت. به گفته پژوهشگران که نتیجه کارشان در «مجله اورولوژی» منتشر شده، بررسی های پیشین فاقد گروه مقایسه بوده و به علت اندازه های کوچک نمونه های شان محدودیت داشته اند.

10 فرمان محققان به دوچرخه سواران

جدا از این که نتیجه تحقیقات در آینده چه باشد، ضروری نیست به علت نگرانی از آثار بر کارکرد جنسی دوچرخه سواری را کنار بگذارید. راه حل های ساده ای وجود دارد که می توان به وسیله آنها این چرخه معیوب احتمالی را که به علت آن دوچرخه سواری ممکن است با فشار بر اعصاب ناحیه تناسلی باعث اختلال کارکرد جنسی شود، شکست؛ از جمله:

از زین های با دماغه دراز باریک استفاده نکنید. از زین های پهن که به مقدار کافی حاوی بالشتک باشند استفاده کنید. زین های مخصوص پر شده با ژل و جاذب ضربه نیز در بازار در دسترس هستند.

زین دوچرخه را به سمت بالا شیب ندهید زیرا این کار باعث افزایش فشار بر منطقه میان دو راه می شود که اعصاب تناسلی از آن می گذرند.

ترتیبی دهید که زین در ارتفاع مناسبی قرار بگیردم تا پاهای تان هنگامی که پدال را پایین می آورد، در قسمت زانوها به طور کامل باز نشود.

برای حفاظت بیشتر، پوشیدن شلوارهای بالشتک دار مخصوص دوچرخه سواری را در نظر داشته باشید.

میله های فرمان دوچرخه ها را بالا ببرید، تا قامت تان هنگامی که روی زین می نشینید، راست تر شود.

هنگام دوچرخه سواری های طولانی موقعیت نشستن تان را تغییر دهید و وقت های استراحت تعیین کنید.

درباره نشانه های هشدار دهنده اولیه هوشیار باشید. اگر احساس مورمور یا بی حسی در اندام های تناسلی خود می کنید، از دوچرخه تان پیاده شوید. اگر این مشکل حتی با وجود استفاده از زین پهن بالشتک دار و در موقعیت درست ادامه پیدا کرد، باید استفاده از دوچرخه ثابت را در نظر بگیرید.

شاید بهترین شیوه این باشد که به طور انحصاری برای بهبود وضعیت بدنی تان بر دوچرخه سواری تکیه نکنید و آن را بخشی از یک برنامه تناسب بدنی متعادل قرار دهید.

انجام متناوب دوچرخه سواری با پیاده روی، دویدن آرام یا شنا کردن هم یک راه حل دیگ راست. همچنین می توانید از دوچرخه ثابت، تردمیل دستگاه الیپتیکال، نوار بالابر یا دستگاه پله نورد استفاده کنید.

اگر به دوچرخه سواری علاقه دارید، آن را با این فعالیت ها دربیامیزید. رعایت احتیاطاتی ساده تضمین خواهد که علاقه شما به ورزش با سایر جنبه های مهم زندگی تان تداخلی ایجاد نمی کند.