رفتارشناسی پدران، تاثیر بابای عصبی

همه ما می دونیم پدری که همیشه عصبانی باشه، نمی تونه پناه و تکیه گاه محکمی برای خانواده بخصوص فرزندان لقب بگیره و فرزندان اون خانواده دچار خلا عاطفی و حمایتی می شن.

شاید پاسخ به این سوال که تاثیر پدران عصبانی بر فرزندان چیست، واضح باشه و همه ما اون رو کم و بیش بدونیم. همه ما می دونیم پدری که همیشه عصبانی باشه، نمی تونه پناه و تکیه گاه محکمی برای خانواده بخصوص فرزندان لقب بگیره و فرزندان اون خانواده دچار خلا عاطفی و حمایتی می شن.

بیایم به این موضوع از سمت پدران نگاه کنیم

مردی که به طور مثال توی 30 سالگی پدر می شه، از همون لحظه اول فیلمی از رفتار پدر خودش به طور ناخودآگاه توی ذهنش play می شه و توی اعمالش، خودش رو نشون می ده. می شه تا این جای داستان حق رو به پدران داد، الگو پذیری آدم ها توی اکثر مواقع به قدری زیاده که نمی شه اونها رو قضاوت کرد.

پدر، عمو، دایی، پدربزرگ، برادر بزرگ تر و… الگوهای مردان جوان تر هستن و به صورت ناخودآگاه فکر می کنن که روش صحیح تربیت فرزند رو باید مطابق با مشاهداتشون انجام بدن.

اما حالت صحیح

ما با تمام اوصافی که از ناخودآگاه سراغ داریم، باید بتونیم اون رو اصلاح هم کنیم؛ یعنی عامل وراثت و محیط با این که دو عامل خیلی قوی ای هستن اما باید از فیلتر هنجارها، معقولات و روش های مدرن حتما گذر کنن تا نتیجه خوبی به دست بیاد.

ما به عنوان فردی که خودمون دارای خلاهای عاطفی ناخواسته ای بابت رفتار پدرمون هستیم، نباید اون رو تکرار کنیم، یعنی با اینکه تاثیر عصبانیت رو بر روی خودمون دیدیم و با تمام وجود درک کردیم، این بار نباید اجازه بدیم، فرزندمون هم دچار همین پروسه و مشکل بشه.

کتاب خوندن، رفتن پیش مشاور، قرار گرفتن در میون بحث افراد متخصص و… از راه های مهم و کارسازیه که می تونه مشکل ها رو تا حد زیادی برطرف کنه.

تاثیر پدران عصبانی بر فرزندان

نکته مهمی که باید به اون اشاره کنیم اینکه برای این تعدیل عقاید و تا حدی عوض کردن ناخودآگاه باید زمینه "خواستن" فراهم باشه؛ به عبارت دیگه تا ما نخوایم که فرد بهتری برای خودمون، خانواده مون، جامعه مون و فرزندمون باشیم، نمی تونیم خودمون رو تغییر بدیم.

نکته خیلی مهم بعدی اینکه متاسفانه عوض کردن ناخودآگاه به عقیده خیلی از افراد ناممکن و به عقیده برخی دیگه، کار خیلی سختیه!

یعنی اینکه متاسفانه تاثیر مخرب رفتار اشتباه یه پدر بر فرزندش انقدر زیاده که در آینده اون فرزند رو حتی اگه خودش هم نخواد نمی شه در قالب پدری موفق دید، چرا که هر چقدر هم اون فرد خودش رو سانسور کنه، اما در مواقع بحرانی دست ناخودآگاهش رو می شه و…

چاره کار

حقیقتا چاره ای جز اصلاح این رفتار در زنجیره پدر و پسری نیست، البته نه این که این مشکل فقط توی این زنجیره باشه، نه! توی این مطلب هدف ما بررسی پدران و فرزندان اونهاست!

نکته دیگه این که تاثیر مخرب پدران عصبانی بیشتر روی پسرانشون بروز می کنه، یعنی اونها رو در آینده شبیه به خود می کنه، به همین علت می شه گفت ویروسی بودن این زنجیره از پدران به پسران منتقل می شه!

منبع: مثبت سبز