مراقبت از نوزادان نارس، بخش ان آی سی یو

قطعا بستری شدن نوزاد در NICU (بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان نارس) بسیار ناخوشایند است. تولد یک نوزاد نارس استرس زیادی به خانواده وارد می کند که اکثر این نگرانی ها به دلیل عدم آمادگی والدین برای ورود یک نوزاد نارس است

قطعا بستری شدن نوزاد در NICU (بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان نارس) بسیار ناخوشایند است. تولد یک نوزاد نارس استرس زیادی به خانواده وارد می کند که اکثر این نگرانی ها به دلیل عدم آمادگی فیزیکی، عاطفی و روانی والدین برای ورود یک نوزاد نارس است. اما آگاهی نسبت به آنچه در این بخش به نوزادان نارس ارائه می شود، می‌تواند برای آسودگی خاطر شما بسیار سودمند باشد.

بخش مراقبت‌ های ویژه نوزادان نارس (NICU)

بر اساس این‌ که فرزندتان در بیمارستان خصوصی یا دولتی بستری باشد، امکانات بخش NICU یا مراقبت‌های ویژه نوزادان نارس می‌تواند متفاوت باشد. البته در هر صورت تجهیزات و دستگاه‌های مختلف این بخش می‌تواند برای والدین جدید ترسناک باشد، اما آگاهی از این نکته بسیار مهم است که هر چیزی که در آن بخش قرار دارد از انواع دستگاه‌ها تا کارکنان آن، جهت کمک به بقای فرزندتان در آنجا هستند.

پس از تولد نوزاد نارس چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر فرزندتان نارس به دنیا آمد، احتمال دارد پذیرش آنان در بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادان نارس ضروری می‌باشد. متخصص زنان/ زایمان دکتر "سریلا مودلی" از بیمارستان واترفال نکتر تشریح می‌کند: در بیمارستان‌های خصوصی و اکثر تسهیلات عمومی، هنگام زایمان نوزادی نارس یک متخصص اطفال حضور خواهد داشت. گام بعدی واقعا بستگی دارد به این‌ که بچه چقدر کوچک است و در لحظه تولد چقدر خوب واکنش نشان دهد. امکان دارد یک بچه بسیار نارس (کمتر از یک و نیم کیلوگرم) پیش از انتقال به بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادان به اتصال به لوله‌ها نیاز داشته باشد.

گاهی نیز نوزاد به خوبی با اوضاع کنار می‌آید و با دریافت کمی کمک یا مقداری اکسیژن (از طریق ماسک صورتی) قادر باشد، خودش تنفس کند و برای نظارت در محفظه نگه داشته شود. اگر اتصال به لوله‌ها لازم باشد، احتمالا مادر نمی تواند فورا پس از زایمان، فرزندش را ببیند یا او را در تماس پوست با پوست قرار دهد.

اگر اتصال به لوله‌ها ضروری باشد، لوله‌هایی از سوراخ‌های بینی یا گلوی او بیرون می‌آید و به سرم متصل می‌شود. گاهی این‌ کار از طریق بازو یا پا صورت می‌گیرد و گاهی این اتصال ها روی سر بچه قرار دارد.

فقط نوزادان نارس نیستند که احتمال پذیرش آنان در بخش مراقبت‌های ویژه وجود دارد، بلکه احتمال پذیرش نوزادان دچار پیچیدگی‌ دیگر نیز در این بخش وجود دارد. طول مدت اقامت در این بخش به مشکل خاص آنان بستگی دارد.

امکان دارد نوزاد به پیچیدگی‌های متعددی دچار باشد. این مشکلات می‌تواند متفاوت باشد، مثل زردی ملایم تا ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی یا مشکلات مرتبط با تغذیه و گوارش (که در نوزادان نارس متداول است).

برخی از نوزادان واقعا به خوبی با اوضاع کنار می‌آیند و فقط چند روز در بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادان نارس اقامت دارند، در حالی‌که امکان دارد دیگران محتاج اقامت چند ماهه باشند. تمامی بخش‌ها معیارهایی برای ترخیص دارند که اکثر اوقات برای نوزادان نارس بر اساس وزن است. به این معنا که وقتی فرزندتان به وزن خاصی رسید و از سلامتی برخوردار بود، می‌توانید آنها را به خانه ببرید.

آیا پدر و مادر می توانند همراه فرزند خود در بخش NICU بمانند؟

ملاقات نوزادی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است بستگی دارد به این‌که آیا به تجهیزات متصل باشند یا خیر. این موضوع هرگز مسئله ساده‌ای نیست. پیش از این‌که فرزندتان را برای اولین مرتبه در بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادان نارس ملاقات کنید، از نرس یا همسرتان بخواهید که برای مشاهده شما عکسی را از فرزندتان در آن بخش بگیرند.

این عمل بخشی از شوک وارده را از بین می‌برد و آمادگی بهتری را فراهم می‌آورد. وقتی ساعت بازدید فرا می‌رسد، اکثر بخش‌های مراقبت‌ های ویژه از نوزادان نارس ترجیح می دهند که مادر در حد امکان زمان بیشتری را با فرزندشان صرف کنند.

اکثر بیمارستان‌ها تسهیلاتی را برای اقامت مادران نزد فرزندشان فراهم می‌آورند، به ویژه اگر فرزندشان را شیردهی پستانی می‌کنند. امکان دارد در آغاز شیردهی پستانی دشوار باشد، اما برای اجرای آن باید تلاش کنید، چراکه مادر می‌تواند شیر خود را بدوشید و این شیر می‌تواند از طریق لوله‌های تغذیه به فرزند خود بدهد.

بازدید در بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادن نارس معمولا به مادر و پدر محدود می‌گردد. این عمل برای جلوگیری از گسترش عفونت‌ها و برقراری استریل ماندن بخش‌ صورت می گیرد.

بخش مراقبت‌های ویژه محیطی بسیار استریل و کلینیکی است. معمولا برای هر بچه‌ای یک نرس حضور دارد. آنها مجرب هستند و به خوبی آموزش دیده‌اند. متخصصین اطفال در ساعات مختلف طی روز و گاهی برای بچه‌های بسیار بیمار هر دو تا سه ساعت یک بار گشتی در آنجا می‌زنند. در آنجا محفظه‌هایی وجود دارد.

این محفظه‌ها برای حفظ دمای بدنی نوزاد در دمای ثابتی تنظیم شده‌اند (چرا که نوزادان دمای بدنی خود را به سرعت از دست می دهند). احتمال دارد بر اساس شدت مشکل نوزاد، تنفس مصنوعی نیز نیاز باشد، به همین منظور دستگاهی برای کمک به تنفس بچه به او متصل می شود. دستگاه تنفس مصنوعی انواع متفاوتی دارد: گاهی CPAP نامیده می‌شود که فقط جریان اکسیژن به لوله‌ها متصل است. یعنی، جهت کمک برای تنفس مصنوعی لوله‌ای از گلوی او به داخل شش‌هایش متصل است. و بنابر مشکل هر نوزادی مدت زمان اتصال به آن متفاوت است.

دستگاه دیگری که معمولاً از آن استفاده می شود، دستگاه نور درمانی است. اگر نوزاد دچار زردی باشد که در میان نوزادان نارس و برخی از نوزادان به شدت متداول است، امکان دارد برای چند ساعت در روز، نوزاد زیر نوری آبی رنگ قرار گیرد.

وقتی بچه در بخش مراقبت‌ های ویژه پذیرش می‌ شود، احساس ناتوانی مادر، حسی طبیعی است. کاری که می‌ توانید انجام دهید، آرام ماندن و مثبت‌اندیش بودن است. زیرا علاوه بر این که آرامش شما از سوی نوزادتان شناسایی می‌شود بلکه در به جریان افتادن شیرتان نیز نقش مهمی دارد.

اگر مادر به خوبی آمادگی داشته باشد، یعنی نیمی از مبارزه را پیروز شده‌است. اگر بتوانند از نظر روانی با مشکل کنار آید، این توانایی به نوعی به بهبود فرزندش کمک می کند. استرس کمتر به شیردهی پستانی و مبارزه با افسردگی پس از زایمان کمک می‌کند. این ناخوشی احساسی در بانوانی که فرزندشان در بخش مراقبت‌های ویژه قرار دارد، بسیار معمول است.

بنابراین مهم است که دقیقا بدانید، برای سلامت فرزندتان چه اتفاقی در حال انجام است. اگر در بیمارستانی خصوصی یا دولتی هستید، به پرسش سوالات خود ادامه دهید. با پزشک، متخصص اطفال و کارکنان بخش نرس‌ ها گفت و گو کنید و از آنچه در حال انجام است آگاهی یابید. گاهی واژه‌های پزشکی می‌تواند سرگردان‌کننده باشد؛ پس از پرسش معانی آن واژه‌های پزشکی هراسان نباشید.

زیرا هر چه دانش شما درباره مشکل فرزندتان بیشتر باشد، از نظر روانی بهتر مجهز خواهید بود که آرام بمانید، تا زمانی‌که فرزندتان را به خانه ببرید.