بارداری در دوران یائسگی، مگه ممکنه؟
یائسگی به ۱۲ ماه بعد از آخرین دوره قاعدگی تعریف می شود. اما کاهش تولید استروژن و پروژسترون و قاعدگی نامنظم را هم یائسگی مینامند.
باروری در این سن به سرعت کاهش می یابد. تنها ۹/۱ درصد زنان با استفاده از لقاح آزمایشگاهی قادرند بچه دار شوند.
باروری یک زن از اولین بار قاعدگی او درست در نیمۀ سیکل او به اوج میرسد و از آن پس کم کم کاهش مییابد. در حدود سن ۳۸ سالگی تغییراتی در پوشش رحم یا آندومتر و کاهش در تولید پروژسترون هورمون حفظ بارداری رخ میدهد که شانس نگهداری جنین حتی اگر به خوبی کاشته شود را کاهش میدهد. از سن ۴۴ سالگی با وجود لقاح آزمایشگاهی هم تنها ۹/۱ درصد جنین ها با موفقیت کاشته میشوند و به دنیا می آیند. این نرخ بسیار پایین موقعیت بسیار مهم است زیرا فرآیند IVF زمان و هزینه می طلبد و یک بانوی ۴۴ ساله شاید مایل باشد گزینه های با شانس بیشتر را امتحان کند.
وقتی یک زن بعد از ۴۰ سالگی تلاش می کند که بچه ای داشته باشد. دستورالعمل های کنترل بارداری برای ارزیابی مداوم توانایی او برای کاشت جنین انجام می گیرد. برای انجام این سطح هورمون تحریک کننده فولیکول را در ۳ چرخه قاعدگی ارزیابی میکنیم. اگر این مقدار از سطح mIU/mL 4/11 بیشتر باشد تخمک قابلیت بارداری دارد.
یک راه ساده و بدون هزینه برای ارزیابی امکان بارداری پس از ۴۰ سالگی وجود دارد. چرخۀ قاعدگی با اولین روز خونریزی قاعدگی شروع میشود و در روز قبل قاعدگی بعدی ادامه دارد. به طور متوسط ۲۸ یا کمی بیشتر طول میکشد. در زمان حدود ۴۴ سال این فاصله ۲۳ الی ۲۶ روز است. البته قاعدگی یائسگی را باید قلم گرفت. وقتی چرخۀ قاعدگی زن از ۲۸ روز کمتر یا بیشتر باشد شانس لقاح آزمایشگاهی او ۵۰ درصد کاهش مییابد. زنده ماندن تخمک و همچنین توانایی رحم برای حفظ بارداری مهمتر از سن است.
برای زنانی که دیگر نمیتوانند از تخمک خود استفاده کنند گزینۀ استفاده از تخمک اهدایی وجود دارد. اهدا کننده می تواند یک دوست جوانتر و یا داوطلب آشنا باشد. اما معمولاً اهدا کننده ناشناس است و زن و مرد هزینه اش را پرداخت میکنند. بعد از غربال گری پزشکی و روانی بررسی میشود که چرخۀ تخمدان فرد دهنده یا گیرنده همزمان باشد. یک جنین ۵ تا ۸ روزه کاشته میشود. ۱/۵۵ درصد میزان تولد زنده برای اهدای تخمک در سال ۲۰۰۷ گزارش شده است.
برای مادران مسن با دیابت، چاقی، فشار خون بالا و یا دیگر نگرانیهای فیزیکی دو راه وجود دارد. اولین گزینه یک جانشین است که اسپرم پدر را وارد بدن او می کنیم. برخی زوج ها ترجیح میدهند از تخمک یک اهدا کننده استفاده کنند و با IVF جنین را در بدن زن دیگری بکارند که هیچ رابطۀ بیولوژیکی با کودک ندارد. در مدت ۵ تا ۸ روزگی سلول از نظر ناهنجاری تست میشود تا هنگام به دنیا آمدن از ناهنجاری علاج ناپذیر رنج نبرد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼