۱۷۵۳۴۵
۴۸۹۵۵
۴۸۹۵۵
پ

منگوله های پوستی تناسلی، چیزی درموردش می دانید؟

منگوله‎های پوستی توده‎های پوستی کوچک و بی‎ضرری هستند. آنها ممکن است شل و ول و متحرک باشند.

منگوله‎های پوستی توده‎های پوستی کوچک و بی‎ضرری هستند. آنها ممکن است شل و ول و متحرک باشند و حتی ممکن است با لایه‎های پوست اشتباه گرفته شوند. منگوله‎های پوستی نیازی به درمان ندارند اما در صورت احساس نیاز به برداشتن آنها این کار برای پزشک دشوار نیست.
منگوله‎های پوستی گاهی از اوقات اکروکوردون یا فیبروما نامیده می‎شوند. اگرچه بروز آنها در نزدیکی واژن شایع نیست، در هر حال امکان ایجاد آنها در همه جای بدن وجود دارد.
برخی توده‎های روی واژن که شبیه به منگوله‎های پوستی به نظر می‎رسند در عمل ممکن است زگیل‎های تناسلی از آب دربیایند و بنابراین تشخیص دقیق آنها ضروری است.

منگوله‎های پوستی چیستند؟
منگوله‎های پوستی توده‎های پوستی بی‌ضررند. بر مبنای اعلام "کالج درماتولوژی استئوپاتیک آمریکا" در حدود نیمی از آمریکاییان دستکم یک مورد از آنها را در بدن خود دارند.
پزشکان در مورد علت بروز این زائده‎های پوستی مطمئن نیستند اگرچه به نظر می‎رسد که آنها در نسل‌های مختلف خانواده‌ها ادامه پیدا می‎کنند. منگوله‎های پوستی از فیبرهای شل و ول کلاژن ساخته شده‎اند، پروتئینی که به تشکیل پوست کمک می‎کند. در عین حال این امکان هستند که منگوله‎های پوستی دارای رگ‎های خونی باشند.
منگوله‎های پوستی معمولاً کوچکند و ممکن است شبیه به زگیل، خال یا تکه‎های آویزان پوست به نظر برسند. آنها به رنگ گوشتند و ممکن است از نظر رنگ کمی تیره‎تر یا کمی روشن‎تر از پوست نواحی اطراف خود باشند.
منگوله‎های پوستی باعث سرطان نمی‎شوند و به سمت سرطانی شدن نیز چرخش نمی‎کنند. خال‎ها که شبیه به منگوله‎های پوستی به نظر می‎رسند ممکن است سرطانی شوند، بنابراین مردم نباید گمان کنند که یک برآمدگی پوستی تازه یا دارای رشد سریع منگوله‎های پوستی است.
منگوله‎های پوستی به طور نرمال سبب ایجاد علایمی نمی‎شوند و نباید دردناک باشند. به هر حال، آنها ممکن است با لباس اصطکاک پیدا کنند یا در هنگام اصلاح کردن روی پوست ساییده شوند. این وضعیت ممکن است باعث کنده شدن آنها، چاک خوردنشان یا باعث بروز عفونت‎های پوستی شود.
هر کسی که دچار منگولۀ پوستی دچار خونریزی یا دردناک است باید به پزشک مراجعه کند.

علل
محققان در این مورد مطمئن نیستند که چرا برخی از مردم دچار منگوله‎های پوستی می‎شوند و دیگران خیر. منگوله‎های پوستی نشانه‌ای از وجود یک اختلال زیربنایی پزشکی نیستند.
برخی تحقیقات عنوان کردهاند که مردم دچار پاپیلوماویروس انسانی (HPV) بیش از دیگران در معرض ابتلاء به منگوله‎های پوستی قرار دارند. به هر جهت نوع HPV مرتبط شده به منگوله‎های پوستی یکی از اشکال کم‌ریسک‌تر ویروس مزبور در مقابل نوعی است که به سرطان مرتبط شده است.
دیگر ریسک فاکتورهای منگوله‎های پوستی شامل موارد زیر است:
- دیابت و مقاومت به انسولین
- داشتن اضافه وزن
- بارداری
میزان بروز منگوله‎های پوستی در آن قسمت‎های پوست که خشک‎ترند، چین‌‏خوردگی بیشتری دارند، یا در معرض سایش مکرر قرار دارند، بیشتر است. این نواحی زیربغل‎ها و نیز آن بخش‌هایی از بدن را که مکرراً با لباس سایش پیدا می‎کنند، شامل می‎شود.
منگوله‎های پوستی درون واژن رشد نمی‎کنند، اما احتمال بروز آنها در نواحی مجاور واژن وجود دارد. منگوله‎های پوستی می‎توانند روی مادگی (فرج) و در اطراف این ناحیه رشد کنند. آنها همچنین در نزدیکی مادگی و در قسمت داخل ران نیز ظاهر می‎شوند.
سایش ناشی از لباس‎های زیر یا دیگر لباس‏ها می‏تواند به تحریک منگوله‎های پوستی در این نواحی منجر شود و نیز حتی ممکن است یک ریسک فاکتور ایجاد و توسعه آنها باشد.

تشخیص
درماتولوژیست‎ها منگوله‎های پوستی را صرفاً با یک معاینۀ بالینی تشخیص می‎دهند. وقتی منگوله‎های پوستی نمای غیر متعارفی داشته باشند - مثل مواردی که بیش از حد بزرگ یا بیش از حد تیره‎ رنگ هستند - آنگاه برای بررسی موضوع در محیط آزمایشگاهی نیاز به نمونه‎گیری از زائده مورد بحث وجود دارد.
دکتر در عین حال ممکن است تست HPV نیز انجام دهد، مشخصاً اگر تعداد زیادی منگوله‎های پوستی در ناحیۀ تناسلی ایجاد شده باشد.

منگوله‎های پوستی واژینال و زگیل‎های تناسلی
توده‎هایی که روی ناحیۀ تناسلی بوده و شبیه به منگوله‎های پوستی به نظر می‎رسند ممکن است در واقع زگیل‎های تناسلی باشند. زگیل‎های تناسلی به طور معمول بر اثر ویروس HPV ایجاد می‎شوند.
برخی انواع HPV می‎توانند خطر بروز سرطان را افزایش دهند، بنابراین پزشک برای اطمینان از نوع زگیل تست‎های لازم را انجام می‎دهد.
اغلب زگیل‎های تناسلی بر اثر یک نژاد غیر سرطانزای HPV ایجاد می‎شوند. به هر جهت، دیگر نژادهای HPV با سرطان‌های گردن رحم، گلو، و دیگر انواع سرطان مرتبطند، بنابرای تشخیص کامل نوع HPV اهمیت دارد.
منگوله‎های پوستی متفاوت از زگیل‎های تناسلی به نظر می‎رسند. تودۀ ایجاد شده بر روی پوست احتمالاً منگوله‎های پوستی است اگر:
- اگر شل و ول و ساقه مانند باشد
- اگر در ناحیه‌ای ایجاد شده باشد که پوست در آن دچار چین خوردگی است
- اگر در ناحیه‌ای از پوست ایجاد شده باشد که خشک است و درون واژن یا در اطراف آن قرار نگرفته است
- اگر فاقد درد و خارش باشد
- تنها یک توده پوستی یا دو تا از آنها در یک جا دیده شوند
تودۀ روی پوست ممکن است زگیل تناسلی یا اختلالی دیگر باشد اگر:
- توده حالت تخت و گرد داشته باشد
- توده‌ پوستی به صورت گروهی و خوشه‌ای بروز کرده باشد
- توده پوستی درون یا در اطراف واژن یا مقعد ایجاد شده باشد
- سبب بروز درد، خارش یا خونریزی شود

چگونه از دست آنها خلاص شویم
برداشتن منگوله‎های پوستی در محیط خانه ممکن است خطرناک بوده و باعث ایجاد عفونت شود، بنابراین مراجعه به پزشک مهم است.
در موارد نادر، توده‎هایی که منگوله‎های پوستی به نظر می‎رسند ممکن است نشانه‎ای از یک اختلال پوستی دیگر، شامل سرطان باشند. برداشتن تودۀ مورد بحث باعث خلاص شدن از شر علت زیربنایی نخواهد شد، بنابراین این موضوع مهم است که مسأله نخست از سوی پزشک تشخیص داده شود.
حتی اگر تودۀ مورد بحث به طور قطع منگوله‎های پوستی باشد، برداشتن آن در محیط خانه خطرناک است. بریدن یا کشیدن منگوله‎های پوستی ممکن است به برداشتن کل آن منجر نشود. در عین حال امکان تحریک و عفونی شدن آن وجود دارد. عفونت پوستی شدید می‎تواند سبب ایجاد جای زخم یا گسترش آن به دیگر نقاط بدن شود.
برداشتن ایمن منگوله‎های پوستی در نزدیکی واژن حتی از این نیز خطرناک‎تر است زیرا ممکن است دیدن منگوله‎های پوستی دشوارتر بوده و توسط بافت‎های حساس ناحیه محصور شده باشد.
دکترها به راحتی و به شکل ایمن این توده‎ها را برمی‌‏دارند. یک گزینه در این مورد منجمد کردن منگوله‎های پوستی با نیتروژن مایع است. در عین حال ممکن است دکتر یک محلول بی‎حس کننده را به داخل پوست تزریق کند و سپس با استفاده از قیچی یا چاقوی جراحی به قطع منگوله‎های پوستی اقدام نماید. این اقدامات با درد همراه نیستند اما احتمال آن هست که پوست به طور موقت حساس شود.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
اگر منگوله‎های پوستی دچار خونریزی بوده یا به لباس ساییده می‎شود، مردم باید به پزشک مراجعه کنند. منگوله‎های پوستی دچار جراحت ممکن است دردناک و عفونی شده یا سبب آسیب دیدن پوست شوند.
اغلب منگوله‎های پوستی نیازی به درمان پزشکی ندارند. به هر حال از آنجا که ممکن است دیگر توده‎های روی پوست شبیه به منگوله‎های پوستی باشند، برای تشخیص درست باید به متخصص پوست مراجعه کرد.

دورنما
منگوله‎های پوستی بی‌ضررند و به آسانی می‎توان آنها را در مطب پزشک از بدن جدا کرد. برخی از منگوله‎های پوستی به مرور زمان از بین می‎روند.
مردم دچار یک مورد منگوله‎های پوستی ممکن است به مرور زمان به تعداد بیشتری از آنها مبتلا شوند. در سن 70 سالگی اغلب مردم دیگر دچار موارد تازۀ منگوله‎های پوستی نمی‎شوند.
اگرچه منگوله‎های پوستی ممکن است آزار دهنده باشند اما باعث بروز سرطان یا دیگر مشکلات جدی برای سلامت انسان نمی‎شوند. به هر جهت این موضوع مهم است که از سایش و اصطکاک آنها به لباس یا کنده شدن آنها پیشگیری شود، چون در این شرایط امکان عفونی شدن آنها وجود خواهد داشت.
مردم نباید این توده‎ها را بکنند یا ببرند. به مرور زمان امکان ناپدید شدن آنها وجود دارد. در صورت عدم رفع خود به خودی درمان آنها کاری ایمن، آسان و فاقد درد است.
پ
منبع: مهرین

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.