منگوله های پوستی تناسلی، چیزی درموردش می دانید؟
منگولههای پوستی تودههای پوستی کوچک و بیضرری هستند. آنها ممکن است شل و ول و متحرک باشند.
منگولههای پوستی تودههای پوستی کوچک و بیضرری هستند. آنها ممکن است شل و ول و متحرک باشند و حتی ممکن است با لایههای پوست اشتباه گرفته شوند. منگولههای پوستی نیازی به درمان ندارند اما در صورت احساس نیاز به برداشتن آنها این کار برای پزشک دشوار نیست.
منگولههای پوستی گاهی از اوقات اکروکوردون یا فیبروما نامیده میشوند. اگرچه بروز آنها در نزدیکی واژن شایع نیست، در هر حال امکان ایجاد آنها در همه جای بدن وجود دارد.
برخی تودههای روی واژن که شبیه به منگولههای پوستی به نظر میرسند در عمل ممکن است زگیلهای تناسلی از آب دربیایند و بنابراین تشخیص دقیق آنها ضروری است.
منگولههای پوستی چیستند؟
منگولههای پوستی تودههای پوستی بی‌ضررند. بر مبنای اعلام "کالج درماتولوژی استئوپاتیک آمریکا" در حدود نیمی از آمریکاییان دستکم یک مورد از آنها را در بدن خود دارند.
پزشکان در مورد علت بروز این زائدههای پوستی مطمئن نیستند اگرچه به نظر میرسد که آنها در نسل‌های مختلف خانواده‌ها ادامه پیدا میکنند. منگولههای پوستی از فیبرهای شل و ول کلاژن ساخته شدهاند، پروتئینی که به تشکیل پوست کمک میکند. در عین حال این امکان هستند که منگولههای پوستی دارای رگهای خونی باشند.
منگولههای پوستی معمولاً کوچکند و ممکن است شبیه به زگیل، خال یا تکههای آویزان پوست به نظر برسند. آنها به رنگ گوشتند و ممکن است از نظر رنگ کمی تیرهتر یا کمی روشنتر از پوست نواحی اطراف خود باشند.
منگولههای پوستی باعث سرطان نمیشوند و به سمت سرطانی شدن نیز چرخش نمیکنند. خالها که شبیه به منگولههای پوستی به نظر میرسند ممکن است سرطانی شوند، بنابراین مردم نباید گمان کنند که یک برآمدگی پوستی تازه یا دارای رشد سریع منگولههای پوستی است.
منگولههای پوستی به طور نرمال سبب ایجاد علایمی نمیشوند و نباید دردناک باشند. به هر حال، آنها ممکن است با لباس اصطکاک پیدا کنند یا در هنگام اصلاح کردن روی پوست ساییده شوند. این وضعیت ممکن است باعث کنده شدن آنها، چاک خوردنشان یا باعث بروز عفونتهای پوستی شود.
هر کسی که دچار منگولۀ پوستی دچار خونریزی یا دردناک است باید به پزشک مراجعه کند.
علل
محققان در این مورد مطمئن نیستند که چرا برخی از مردم دچار منگولههای پوستی میشوند و دیگران خیر. منگولههای پوستی نشانه‌ای از وجود یک اختلال زیربنایی پزشکی نیستند.
برخی تحقیقات عنوان کردهاند که مردم دچار پاپیلوماویروس انسانی (HPV) بیش از دیگران در معرض ابتلاء به منگولههای پوستی قرار دارند. به هر جهت نوع HPV مرتبط شده به منگولههای پوستی یکی از اشکال کم‌ریسک‌تر ویروس مزبور در مقابل نوعی است که به سرطان مرتبط شده است.
دیگر ریسک فاکتورهای منگولههای پوستی شامل موارد زیر است:
- دیابت و مقاومت به انسولین
- داشتن اضافه وزن
- بارداری
میزان بروز منگولههای پوستی در آن قسمتهای پوست که خشکترند، چینخوردگی بیشتری دارند، یا در معرض سایش مکرر قرار دارند، بیشتر است. این نواحی زیربغلها و نیز آن بخش‌هایی از بدن را که مکرراً با لباس سایش پیدا میکنند، شامل میشود.
منگولههای پوستی درون واژن رشد نمیکنند، اما احتمال بروز آنها در نواحی مجاور واژن وجود دارد. منگولههای پوستی میتوانند روی مادگی (فرج) و در اطراف این ناحیه رشد کنند. آنها همچنین در نزدیکی مادگی و در قسمت داخل ران نیز ظاهر میشوند.
سایش ناشی از لباسهای زیر یا دیگر لباسها میتواند به تحریک منگولههای پوستی در این نواحی منجر شود و نیز حتی ممکن است یک ریسک فاکتور ایجاد و توسعه آنها باشد.
تشخیص
درماتولوژیستها منگولههای پوستی را صرفاً با یک معاینۀ بالینی تشخیص میدهند. وقتی منگولههای پوستی نمای غیر متعارفی داشته باشند - مثل مواردی که بیش از حد بزرگ یا بیش از حد تیره رنگ هستند - آنگاه برای بررسی موضوع در محیط آزمایشگاهی نیاز به نمونهگیری از زائده مورد بحث وجود دارد.
دکتر در عین حال ممکن است تست HPV نیز انجام دهد، مشخصاً اگر تعداد زیادی منگولههای پوستی در ناحیۀ تناسلی ایجاد شده باشد.
منگولههای پوستی واژینال و زگیلهای تناسلی
تودههایی که روی ناحیۀ تناسلی بوده و شبیه به منگولههای پوستی به نظر میرسند ممکن است در واقع زگیلهای تناسلی باشند. زگیلهای تناسلی به طور معمول بر اثر ویروس HPV ایجاد میشوند.
برخی انواع HPV میتوانند خطر بروز سرطان را افزایش دهند، بنابراین پزشک برای اطمینان از نوع زگیل تستهای لازم را انجام میدهد.
اغلب زگیلهای تناسلی بر اثر یک نژاد غیر سرطانزای HPV ایجاد میشوند. به هر جهت، دیگر نژادهای HPV با سرطان‌های گردن رحم، گلو، و دیگر انواع سرطان مرتبطند، بنابرای تشخیص کامل نوع HPV اهمیت دارد.
منگولههای پوستی متفاوت از زگیلهای تناسلی به نظر میرسند. تودۀ ایجاد شده بر روی پوست احتمالاً منگولههای پوستی است اگر:
- اگر شل و ول و ساقه مانند باشد
- اگر در ناحیه‌ای ایجاد شده باشد که پوست در آن دچار چین خوردگی است
- اگر در ناحیه‌ای از پوست ایجاد شده باشد که خشک است و درون واژن یا در اطراف آن قرار نگرفته است
- اگر فاقد درد و خارش باشد
- تنها یک توده پوستی یا دو تا از آنها در یک جا دیده شوند
تودۀ روی پوست ممکن است زگیل تناسلی یا اختلالی دیگر باشد اگر:
- توده حالت تخت و گرد داشته باشد
- توده پوستی به صورت گروهی و خوشه‌ای بروز کرده باشد
- توده پوستی درون یا در اطراف واژن یا مقعد ایجاد شده باشد
- سبب بروز درد، خارش یا خونریزی شود
چگونه از دست آنها خلاص شویم
برداشتن منگولههای پوستی در محیط خانه ممکن است خطرناک بوده و باعث ایجاد عفونت شود، بنابراین مراجعه به پزشک مهم است.
در موارد نادر، تودههایی که منگولههای پوستی به نظر میرسند ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال پوستی دیگر، شامل سرطان باشند. برداشتن تودۀ مورد بحث باعث خلاص شدن از شر علت زیربنایی نخواهد شد، بنابراین این موضوع مهم است که مسأله نخست از سوی پزشک تشخیص داده شود.
حتی اگر تودۀ مورد بحث به طور قطع منگولههای پوستی باشد، برداشتن آن در محیط خانه خطرناک است. بریدن یا کشیدن منگولههای پوستی ممکن است به برداشتن کل آن منجر نشود. در عین حال امکان تحریک و عفونی شدن آن وجود دارد. عفونت پوستی شدید میتواند سبب ایجاد جای زخم یا گسترش آن به دیگر نقاط بدن شود.
برداشتن ایمن منگولههای پوستی در نزدیکی واژن حتی از این نیز خطرناکتر است زیرا ممکن است دیدن منگولههای پوستی دشوارتر بوده و توسط بافتهای حساس ناحیه محصور شده باشد.
دکترها به راحتی و به شکل ایمن این تودهها را برمیدارند. یک گزینه در این مورد منجمد کردن منگولههای پوستی با نیتروژن مایع است. در عین حال ممکن است دکتر یک محلول بیحس کننده را به داخل پوست تزریق کند و سپس با استفاده از قیچی یا چاقوی جراحی به قطع منگولههای پوستی اقدام نماید. این اقدامات با درد همراه نیستند اما احتمال آن هست که پوست به طور موقت حساس شود.
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
اگر منگولههای پوستی دچار خونریزی بوده یا به لباس ساییده میشود، مردم باید به پزشک مراجعه کنند. منگولههای پوستی دچار جراحت ممکن است دردناک و عفونی شده یا سبب آسیب دیدن پوست شوند.
اغلب منگولههای پوستی نیازی به درمان پزشکی ندارند. به هر حال از آنجا که ممکن است دیگر تودههای روی پوست شبیه به منگولههای پوستی باشند، برای تشخیص درست باید به متخصص پوست مراجعه کرد.
دورنما
منگولههای پوستی بی‌ضررند و به آسانی میتوان آنها را در مطب پزشک از بدن جدا کرد. برخی از منگولههای پوستی به مرور زمان از بین میروند.
مردم دچار یک مورد منگولههای پوستی ممکن است به مرور زمان به تعداد بیشتری از آنها مبتلا شوند. در سن 70 سالگی اغلب مردم دیگر دچار موارد تازۀ منگولههای پوستی نمیشوند.
اگرچه منگولههای پوستی ممکن است آزار دهنده باشند اما باعث بروز سرطان یا دیگر مشکلات جدی برای سلامت انسان نمیشوند. به هر جهت این موضوع مهم است که از سایش و اصطکاک آنها به لباس یا کنده شدن آنها پیشگیری شود، چون در این شرایط امکان عفونی شدن آنها وجود خواهد داشت.
مردم نباید این تودهها را بکنند یا ببرند. به مرور زمان امکان ناپدید شدن آنها وجود دارد. در صورت عدم رفع خود به خودی درمان آنها کاری ایمن، آسان و فاقد درد است.
منبع:
مهرین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼