خصوصیات کودکان نوپا، هجده ماهگی تا سه سالگی

هنگامی که کودک راه رفتن را آغاز می کند، اشیاء برایش جالب تر به نظر می رسند و بدون وقف و خستگی به همه جا سرک خواهد کشید.

هنگامی که کودک راه رفتن را آغاز می کند، اشیاء برایش جالب تر به نظر می رسند و بدون وقف و خستگی به همه جا سرک خواهد کشید. از نظر او اشیاء وسیله ای برای بازی و تفریح هستند و از خُرد یا تکه تکه کردن آنها هم هیچ ابایی نخواهد داشت.

در این دوره کودک نمی تواند به خوبی صحبت کند، او فقط چند کلمه یاد گرفته است که البته همیشه یکی از این کلمات نه می باشد، و هنوز مهارت های جسمانی و اجتماعی کافی ندارد.

بنابراین کودک نوپا در مرحلۀ بینابینی قرار دارد یعنی نه مانند دورۀ نوزادی ناتوان می باشد و نه مهارت های یک کودک دبستانی را آموخته است.

گاهی هجده ماهگی تا سه سالگی دورۀ خوبی برای شما و کودکتان می باشد و گاهی هم برعکس زیرا برای اولین بار در این دوره است که شما با نحسی او مواجه می شوید.

تا پیش از هجده ماهگی دنیا برای کودک، مکانی شگفت انگیز است، که در آن باید به کشف مسائل پرداخت اما برای کودک نوپا چنین نیست؛ او بلافاصله متوجه می شود که در این دنیای شگفت انگیز هر کاری به دلخوته او پیش نمی رود و نمی تواند به تمامی خواسته هایش برسد.

کودک نوپا توانایی مقاومت در برابر وسوسۀ آزمایش کردن را ندارد به خصوص که اکنون توانایی جسمانی کافی برای انجام این کارها را نیز دارد. او از توانایی ها و امیالش آگاهی یافته و مطابق میل خود و به طور مستقل به انجام کارها می پردازد در حالی که هنوز برای داشتن ارادۀ مستقل آمادگی ندارد و بخشی از مغزش که وظیفۀ کنترل را بر عهده دارد، هنوز به خوبی تکامل نیافته است.

بنابراین اگرچه کودک نوپایتان به سختی تلاش می کند تا مستقل باشد ولی به شدت به شما وابسته است. حتی وقتی که فرزندتان چندجمله ای حرف می زند و به نظر می رسد که حرف های شما را می فهمد، مغز او متفاوت با مغز شما کار می کند.

به خاطر بسپارید کودکان حداقل تا دو و نیم سالگی نمی توانند بسیاری از کارها را انجام داده و بسیاری از مسائل را درک کنند. دورۀ نوپایی یا همان دوره ای که هیچ وسیله ای از دست کودکتان در امان نیست شامل دو مرحله می باشد.

مرحلۀ اول که در ابتدای آن به طور معمول پیش از دو سالگی، بچه کنترلی بر خواسته های ناگهانی خود ندارد و اغلب از ناتوانی خود در انجام دادن خواسته هایش، سرخورده می شود اما در انتهای این دوره و اغاز مرحلۀ دوم، حدود سه سالگی یا کمی بعد از آن، کودکتان به اندازۀ کافی رشد کرده است که از وی انتظار داشته باشید تا حدی، نه خیلی زیاد، بر رفتارش کنترل داشته باشد.

خصوصیات کودکان نوپا

- صبر در وجود آنان جایی ندارد. شاید بعضی از کودکان نوپا بتوانند چند لحظه تامل کنند اما بیشتر آنها حتی یک دقیقه هم توانایی تحمل صبر را ندارند.

- نمی توانند پیشاپیش تصمیم گیری یا مسئله ای را ارزیابی کنند پس کارهایشان ناگهانی و تکانه ای است و هیچ تصوری هم از احتمال وجود خطر یا وقوع اتفاقی ناگوار ندارند.

- بر خود و رفتارشان تسلط و کنترل کافی ندارند.

- معنای خطر را به خوبی درک نمی کند.

- دارای حافظۀ محدودی هستند در نتیجه باید همه چیز را بارها و بارها برایشان تکرار کنید.

- معنای وعده و قول را متوجه نمی شوند و با توجه به اینکه احساس می کنند، باید بلافاصله به خواسته هایشان رسیدگی شود، ذهن آنها فقط درگیر خواسته شان می شود. در نتیجه سعی نکنید با آنها بحث نموده و آنان را متقاعد نمایید. البته اگر دوست دارید می توانید با آنها کلنجار بروید اما مطمئن باشید، بی شک کسی که خسته می شود خود شما هستید.

- نمی توانند از بین چند گزینه یکی را انتخاب کنند، آنها معنی یا این یا آن را درک نمی کنند و ممکن است خواسته هایشان با هم هماهنگ نباشد برای مثال کودک در یک لحظه می خواهد کفشش را بپوشد و هم آن را از پا در بیاورد.

- از درک تاثیر کارهایشان بر احساس های اطرافیان خود عاجزند. علاوه بر آن معنای نوبت را هم درک نمی کنند، برای مثال اگر به او بگویید: اجازه بده برادرت هم کمی با این ماشین بازی کنه بعد اونو به تو میده، چنین برداشت خواهد کرد که ماشینش را برای همیشه از دست خواهد داد و در این هنگام است که شروع به داد و فریاد می کند.

همچنین آنان همه چیز را در ارتباط و متعلق به خود می دانند یعنی نسبت به تمام اشیاء احساس مالکیت می کنند پس نباید از آنها انتظار سهیم و شریک شدن با کسی یا قرض دادن چیزی را داشته باشید.

- علاقۀ آنها به توجه و محبت شما بی انتهاست به طوری که اگر تمام روز را هم به آنان توجه نمایید، باز هم نیازمند دریافت محبت و توجه بیشتری خواهند بود. بنابراین آگاه باشید که در عمل نخواهید توانست کودک نوپایتان را از توجه و محبت سیراب کنید.