کودک دبستانی من، تاثیر دوستان همکلاسی

حتما می دانید که تعداد زیادی از دوستان کودک دلبند شما را هم کلاسی هایشان تشکیل می دهند و مسلما تاثیر چنین دوستانی بر کودکتان قابل چشم‌پوشی نیست.
در سنین دبستان کودکتان دوستان فراوانی در مدرسه پیدا می‌کند دوستانی که از نظر استعداد، ویژگی و حتی سبک بازی شباهت زیادی به کودک دلبند شما دارند. کودکان نیز هریک مانند بزرگسالان شخصیت و رفتار متفاوتی دارند و می توانند تاثیرات مثبت و منفی بسیاری بر یکدیگر داشته باشند.

تاثیر مثبت دوستان هم کلاسی بر کودکتان
کودکان به راحتی طوری از پس‌ مشکلاتشان با یکدیگر بر می آیند که هردو طرف راضی باشند. مثلا اگر کودکتان دوست داشته باشد چند دقیقه دوچرخه دوستش را سوار شود، پس از مدتی به راحتی یک راه حل پیدا می‌کند تا هر دو به نوبت سوار دوچرخه شوند. دوستان هم کلاسی همچنین می توانند همدیگر را تشویق یا حمایت کنند و یا حتی رقابتی ایجاد کنند که کودکتان در مدرسه، ورزش و کارهای هنری برای عالی بودن تمام تلاش خود را به کار گیرد. به عنوان مثال اگر دوست فرزندتان یک کتاب خوان حرفه ای باشد، اشتیاق وی برای کتاب خوانی دقیقا همان چیزیست که کودکتان برای سوق پیدا کردن به کتاب خواندن به آن نیاز دارد.

تاثیر نه چندان مثبت دوستان هم کلاسی بر فرزندتان
حتما برای شما هم پیش آمده که وقتی نمی توانید نحوه دوست‌یابی و روابط کودکتان را کنترل کنید و بر آن نظارت داشته باشید، فرزندتان دوستانی پیدا می کند که وی را به انجام کارهای نادرست تشویق می کند. در چنین مواقعی بهتر است به جای اینکه به کودکتان بگویید چه کاری انجام دهد و‌چه کاری انجام ندهد، با وی درمورد وضعیت نا مساعد هم کلاسی صحبت کنید و در این مورد سوالاتی از وی بپرسید تا به این وسیله به او‌کمک کنید تا خودش راه حلی برای وضعیت موجود پیدا کند.
از اصرار به فرزندتان برای دوری از دوستانش خودداری کنید. اگر به کودکی گفته شود که کمتر وقتش را با دوستانش بگذراند تنها واکنشی که وی نشان خواهد داد مقاومت است. به جای این کار می توانید کودک را به دوستی با افراد مورد تاییدتان تشویق کنید. یکی از روش های این کار این است که این کودکان را به خانه تان دعوت کنید و آنها را همراه با فرزندتان را در فعالیت های مشترک شرکت دهید.
همپنین می توانید درهر فرصتی که بدست می آورید نگرانی هایتان درمورد دوستانش را به او نشان دهید. مثلا به جای انتقاد کردن از شخصیت دوستش به بعضی رفتارهای منفی دوستش اشاره کنید( چرا قلدری بتی تو را اذیت می کند؟ یا چرا اخلاق مشکل ساز تیفانی باعث می شود زمین بازی را ترک کنی؟). وی را از راه رفتن با چنین دوستانی منع نکنید، اما درمورد پیامدهای رفتار نادرست دوستانش با وی صحبت کنید. یکی از متخصصان علم کودک معتقد است:« نه، کلمه بدی برای کودکان دبستانی نیست، فقط باید با مهربانی و‌مودبانه با آنها صحبت کنید و به آنها بگویید: ما این کار را انجام نمی دهیم.» با نشان دادن اعتمادتان به کارها و‌ تصمیمات درست کودکتان عزت نفسش را تقویت می کنید.

به عنوان والدین نگران چه مساله ای باید باشیم
گاهی باید نگران روابط دوستانه کودکتان باشید، به ویژه در مواردی که فرزندتان هیچ‌دوستی ندارد( مخصوصا اگر خودش می‌گوید تنهاست، از نظر اجتماعی ضعیف است یا اعتماد به نفس کمی دارد). ممکن است کودک دلبندتان به دلایل بسیاری در دوست یابی مشکل داشته باشد. ممکن است خجالتی باشد یا مهارت های کلامی ضعیفی داشته باشد که هر دو باعث محدودیت وی و شرکت نکردن در بازی ها می شود. علاوه بر آن سعی کنید کاملا نامحسوس دلیل تنها بودنش را پیدا کنید. اگر کودکتان متوجه شود که شما از تنها بودنش ناراحت هستید ممکن است آن را انکار کند بنابراین سعی کنید به آرامی از وی سوالاتی بپرسید، مثلا اینکه: " آیا کسی در مدرسه ات هست که دوست داشته باشی با او ‌دوست شوی؟" و "آیا نگران این هستی که دیگران در مورد تو چه فکری می‌کنند؟"
یکی از راه حل ها این است که که رفتار کودکتان با هم کلاسی هایش را زیر نظر بگیرید و یا با معلمش صحبت کنید و در این مورد از او سوالاتتان را ‌بپرسید، پس از به دست آوردن اطلاعات کافی با کودک درمورد مشکلاتش در دوست یابی گپی صمیمانه داشته باشید و با همراهی یکدیگر برنامه ای طراحی کنید تا باعث بهبود عملکرد اجتماعی وی شود. می‌توانید به او پیشنهاد دهید کسانی را که دلش می خواهد با آنها دوست‌ شود به خانه دعوت کند، یا نقاط قوت فرزندتان را به او یادآوری کنید، مثلا استعدادش در نقاشی را تحسین کنید و فرصتی مهیا کنید تا با کودکانی که آنها نیز در نقاشی استعداد دارند ملاقات کند، به عنوان مثال می توانید او را به کلاس نقاشی بفرستید.