درمان اختلافات خانوادگی، راه‌های کنترل وضعیت کودک
برخی اختلافات در میان خانواده‌ها اجتناب ناپذیر است، اما روش شما برای کنترل اختلاف، تفاوت بین فرزندان خوشحال و غمگین را ایجاد می‌کند.
برخی اختلافات در میان خانواده‌ها اجتناب ناپذیر است، اما روش شما برای کنترل اختلاف، تفاوت بین فرزندان خوشحال و غمگین را ایجاد می‌کند. راه‌های منفی کنترل اختلاف چنین است:
- خودداری از اختلاف؛ که مایوس کننده است و معمولاً استرس و عصبانیت بیشتری به‌دنبال دارد.
- حالت تدافعی گرفتن و قاطعانه هرگونه اشتباه و مسئولیتی را انکار کردن؛ این کار مشکلات بلند مدت ایجاد می‌کند، کودکان احساس می‌کنند کسی به‌حرفهای آنها گوش نمی‌دهد و اختلافات حل نشده، شروع به‌رشد می‌کنند.
- عمومی کردن قضیه وقتی است که اتفاقی می‌افتد و کار به‌طور نامتناسبی بالا می‌گیرد. انتشار همه جانبۀ آن، اختلاف را تداوم می‌بخشد و شما را از حل مسئله دور نگه میدارد.
- برحق بودن به‌معنی اینکه راهی درست و غلط برای بررسی چیزها وجود دارد، اما کنترل این اختلاف به‌این شیوه موجب می‌شود فرزندان‌تان احساس محاکمه کنند. برنده شدن در بحث، اغلب به‌معنی باختنِ رابطه است.
- از یاد بردنِ گوش دادن؛ وسط حرف می‌پرید، چشمان‌تان را می‌چرخانید و آنچه فرزندان‌تان می‌خواهند بگویند، پیشگویی می‌کنید؛ شما به‌جای واقعاً گوش دادن، می‌خواهید کودکان‌تان درک کنند. این کار شما را از شنیدن نظر آنها دور می‌کند.
- راه انداختنِ بازی سرنوشت؛ شما از کودکان‌تان انتقاد می‌کنید و آنها را به‌خاطر موقعیت سرزنش می‌کنید و این کار فقط اختلاف را تشدید می‌کند.
- حمله به‌شخصیت؛ وقتی فرزندتان کاری انجام داده و شما اقدام منفی می‌کنید و می‌گویید که او به‌خاطرِ ضعف شخصیت، کنترل خود را از دست داده است. این برای فرزند شما غیرمحترمانه است و او فکر می‌کند که به‌جای رفتارش، خودش را دوست ندارید.
- کارشکنی؛ وقتی است که از صحبت کردن و گوش دادن به‌حرف بچه‌ها امتناع می‌کنید. این کار، بی‌احترامی و حتی بی‌توجهی را نشان میدهد، درحالیکه همزمان اجازه می‌دهید اختلافِ اصلی رشد کند. کارشکنی، بی‌عاطفگی ایجاد می‌کند و به‌روابط آسیب می‌زند.
در اینجا چندین روش مثبت برای کنترل اختلاف در هانواده ارائه می‌شود. از انتخابها در تعیین محدودیت‌ها و ایجاد راه‌حل‌های جدید برای مشکلات قدیمی استفاده کنید. چگونگی اِعمال این سیاست، به‌همراه مثالهایی دربارۀ بچه‌ای که لباسش را عوض نمی‌کند و کیف مدرسه‌اش را پرت می‌کند، آمده است:
- دستور؛ دستورهای واضح بدهید. آنچه را که می‌خواهید فرزندتان به‌شیوه‌ای تحقیرآمیز انجام ندهد، مشخص کنید. حالا لباس و کیف مدرسه‌ات را جمع کن.
- شوخی؛ از شوخی استفاده کنید یا فرزندتان را با انجام یا گفتن چیزِ کاملاً غیرمنتظره‌ای شگفت‌زده کنید تا در وضعیتِ احتمالاً بحرانی تاثیر بگذارد. وقتی فرزندتان وارد اتاق می‌شود، صبورانه، مثل یک پیشخدمت بایستید.
- گزینه‌هایی را بین دو انتخاب پیشنهاد دهید؛ حالا میتونی لباست را جمع کنی یا اینکه من این کار رو می‌کنم و تو بعداً یک‌کار به‌من بدهکار می‌شی.
- نادیده گرفتن رفتار غیرقابل قبول؛ بی‌اعتنا لباس و کیف مدرسه را روی میز آشپزخانه رها کنید و موضوع را نادیده بگیرید.
- مصالحه کردن؛ راه‌حلی پیدا کنید که هر دو طرف احساس رضایت داشته باشند. شما لباس را جمع کنید، اما فرزندتان هم باید کیف مدرسه‌اش را بردارد.
- تشویق حل مسئله؛ در مورد موضوع بحث کنید و باهم راه‌حلی پیدا کنید.
- سروسامان دادن به‌محیط؛ برای کاهش اختلاف افراد، اشیاء را جابجا کنید. گیره‌هایی در راهرو برای لباس و کیف فرزندتان قرار دهید.
دعوا میتواند از کنترل خارج شود، اما عقب‌نشینی و خودداری از اختلاف، هیچ‌کدام درست نیست. روش مطمئن این است که تا کاملاً از کوره در نرفته‌اید، موضوع را به‌فضای آزاد ببرید که تحت کنترل است.
از خودتان بپرسید که چگونه خشم خود را کنترل می‌کنید و ببینید چه کشف می‌کنید. اگر نتیجۀ بدست آمده را دوست ندارید، در مورد آن با همسر خود صحبت کنید یا دنبال کمک حرفه‌ای باشید.
- چگونه خشم خود را مدیریت می‌کنید؟
- چه عواملی را به‌کار می‌اندازید؟
- چگونه می‌توانید به‌فرزند خود کمک کنید تا عصبانیت و خشم خود را به‌طور مثبت کنترل کند؟
لازم نیست بحث کنید تا قدرتمند شوید. قدرتمند بودن واقعاً یعنی تسلط داشتن بر خود، محکم بودن، در مرکز بودن و قوی بودن در کمال و دانایی است. تصور کنید شما لنگری هستید در قعر دریا: محکم، باثبات و قابل اعتماد؛ در حالیکه فرزند شما روی سطح آب بالا و پایین می۲رود، ضربه میخورد و گاهی با احساسات خود و آنچه را که زندگی سد راه او می‌کند، بیرون می‌ریزد.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼