اهمیت دوستی در کودکان، دستاوردش چیست؟

از طریق روابط متقابل با دوستان، کودکان قادر می‌شوند تا لذت سهیم شدن، خنده، حمایت، وفاداری و شادی‌های زیاد را کشف کنند.

دوستی در کمک به‌ رشد احساسی و اجتماعی کودک اهمیت دارد. از طریق روابط متقابل با دوستان، کودکان قادر می‌شوند تا لذت سهیم شدن، خنده، حمایت، وفاداری و شادی‌های زیاد را کشف کنند. آنها از راه دوستی:

- سازگاری در رفتار اجتماعی را تجربه می‌کنند.

- قوانین خود را تعیین می‌کنند، انتخابها را ارزیابی می‌کنند و وقتی با دشواریها مواجه می‌شوند، تصمیم می‌گیرند.

- دامنۀ وسیع از احساسات عادی مانند ترس، خشم و عصبانیت را تجربه می‌کنند.

- پِی می‌برند چه‌چیزی مناسب است و چه چیزی نیست.

- موفق به‌فهمیدن موقعیت اجتماعی و قدرت اجتماعی می‌شوند: چه کسی موافق جریان است و چه‌کسی مخالف جریان، رهبری و پیروی را درک می‌کنند، تفاوت درس و غیر آن را می‌فهمند.

- با افراد، دیدگاه‌ها و موقعیت‌های مختلفی مواجه می‌شوند که هر یک مستلزم رفتارها و تعاملات متفاوتی هستند.

- به‌گروه‌هایی تعلق دارند، بنابراین حس خودحرمتی آنان تقویت می‌شود.

رفاقت فقط یک چیز تجملی نیست؛ ضرورتی برای رشد روانی سالم است و میتواند منبع شگفت برای نیرویی احساسی باشد که به‌فرزندتان کمک می‌کند تا اعتماد به‌نفس دائمی را در خود رشد دهد. تحقیقات نشان میدهد که کودکان با دوستان‌شان احساس خوشبختی و اعتماد به‌نفس بیشتر می‌کنند و در بزرگسالی مشکلات اجتماعی کمتری دارند.

از نظر رشدی، رفاقت‌ها اغلب از روندهای زیر پیروی می‌کنند:

- در سن پنج تا نه سالگی، دوستی‌ها معمولاً به‌ آرامی و به‌ طور اتفاقی شکل می‌گیرند و اغلب خیلی سریع تغییر می‌کنند. شما روند آن را می‌دانید، فرزندتان ممکن‌است یک روز دوست صمیمی کسی باشد و بعد روز دیگر بهترین رفیق دیگری باشد.

- از نه سالگی به‌بعد احتمال بیشتری دارد که "بهترین دوست" داشته باشند و دوستی‌های عمیق‌تری شکل دهند، دوستی‌های بلندمدت‌تر بر مبنای علایق و سلیقه‌های گوناگون.

دوست شدن

فرزندتان ممکن‌ است با فقط یک دوست شاد باشد یا بی‌نهایت مورد توجه عدۀ زیادی از دوستانش باشد. گاهی اوقات نیز ممکن‌است کاملاً تنها به‌نظر برسد، زیرا علایقی متفاوت از بچه‌های هم‌سن خود دارد.

نگرانی از اینکه فرزندتان به‌دلیل کمبود دائمی دوست آزرده است، کاملاً طبیعی است. این موقعیت میتواند به‌این معنی باشد که او در برابر تنهایی، کمبود عزت نفس و حتی دستاوردهای درسی کمتر، اختلالات غذایی و افسردگی بیشتر آسیب‌پذیر است.

اگر فرزندتان از مصاحبت با خود خوشحال است، عیبی ندارد. نداشتنِ واکنش افراطی مهم است. درحالیکه اکثر کودکان خیلی زیاد به‌رفاقت‌ها وابسته‌اند، برخی اینطور نیستند و کاملاً از این وضعیت خوشحالند.

بسیاری از اینها بزرگسالانی با تدبیر و خلاق می‌شوند. شما فقط وقتی باید نگران شوید که فرزندتان از احساس کنار گذاشته شدن یا طرد شدن از طرف دوستان دلخور به‌نظر می‌رسد.

برای برخی کودکان دوست شدن، ناراحتی فوق‌‌العاده‌ای ایجاد می‌کند. فرزندتان ممکن‌است بسیار خجالتی باشد - او دشواری زیادی در پیدا کردن دوست دارد. حتی ممکن است‌تمایلات قلدرمآبانه یا خصمانه داشته باشد که بچه‌ها را به‌کناره‌گیری از او وادار کند.

به‌فرزندتان کمک کنید تا دوستانی پیدا کند که نیاز دارد؛ با استفاده از توصیه۲های زیر:

- دربارۀ دوستی صحبت کنید: خاطرات دوستان دوران کودکی خود را تعریف کنید و از او در مورد افکار و احساساتش نسبت به‌رفاقتهای جدید بپرسید.

- مهارتهای اجتماعی و رابطۀ معاشرتی را بیاموزید: وقتی صرف کنید تا به‌فرزندتان نشان دهید چگونه تماس چشمی ایجاد کند و لبخند بزند و نشان دهد که صمیمی است؛ قوانین اجتماعی اساسی، نقاپیدن چیزها یا آسیب زدن به‌دیگران و مشارکت و همکاری را فرا بگیرد؛ یا گفتن چیزهایی شبیه این را تمرین کند: سلام، من سام هستم، می‌آیی بازی کنیم؟

منبع: کودک آنلاین