میزان رابطه زناشویی، چقدر کافی است؟

اغلب اوقات، نگرانی بیان شده، به جز در موارد ناتوانی جنسی، این است که فرد یا زوج به اندازه کافی میلی به رابطه جنسی ندارند.

به عنوان یک روان درمانگر، متخصص در اختلالات جنسی و صمیمیت، می توانم بگویم که در بسیاری از افراد و زوج ها، میزان رابطه جنسی آن ها (یا عدم داشتن) ، نگران کننده است.

از من می پرسند: " چه میزان رابطه جنسی ، سالم است؟" و " چه میزان رابطه جنسی باید داشته باشیم تا سالم و خوشحال باشیم؟" با ما همراه باشید.

چه میزان رابطه جنسی کافی است؟

اغلب اوقات، نگرانی بیان شده، به جز در موارد ناتوانی جنسی، این است که فرد یا زوج به اندازه کافی میلی به رابطه جنسی ندارند. اما افرادی که این سوالات را مطرح می کنند، معمولا میزان قابل توجهی استرس و اضطراب در مورد زندگی جنسی ناسالم خود احساس می کنند.

سلامت چیست؟

خوانندگان عزیز، اگر سوال خود را در گوگل سرچ کنید، پاسخ های عجیب و غریبی دریافت خواهید کرد. بعضی از اطلاعات بدست آمده از روش های متداول (و البته شاید درست ترینشان) توسط Survey General Social ارائه شده است که از اوایل دهه ی ۱۹۷۰ رفتار های جنسی آمریکایی ها را دنبال کرده است.

GSS پیشنهاد می کند که میزان رابطه جنسی زوج های متاهل تقریبا ۵۸ بار در سال باشد. اما این تعداد ،سن زوج یا مدت زمانی که با هم هستند را در نظر نمی گیرد

به عبارت دیگر، این آمار بین افراد ۲۰ ساله و سالخوردگان، و یا افرادی که ازدواج کرده اند و کسانی که بالغ بر نیم قرن با هم بوده اند ،تفاوتی قائل نمی شود. سایر اطلاعات درباره میزان رابطه جنسی که توسط GSS ارائه می شود، به طور مفصل نشان می دهند که زوج ها در سن ۲۰ سالگی، متوسط ۱۱۱ بار در سال رابطه جنسی دارند و تکرر رابطه ی جنسی در هر دهه ، همانطور که زوج ها سنشان بالاتر میرود ، حدود ۲۰ درصد افزایش می یابد.

آیا اکنون دهه ها را می شمارید و درصد آن را روی انگشتانتان محاسبه می کنید؟ مطمئن هستم، جدای از همه، من انسان هستم و این مسئله، علیرغم تجربه سالیانه بالینی، بسیار اذیتم می کند.

متاسفانه برای کسانی که به دنبال پاسخ دقیق در مورد "عادی بودن" هستند، حتی داده های GSS ممکن است گمراه کننده باشد، همانطور که در مقاله ی ژانویه ی ۲۰۱۵ نیویورک تایمز توسط ست استیفن دیووویتز این مساله به چالش کشیده شده است. او می نویسد:

ظاهرا وقتی از مردم درباره ی میزان رابطه جنسی می پرسند، دروغ می گویند. مردم حتی به محققان ناشناس علمی مثل کسانی که با GSS کار می کنند هم دروغ میگویند. چه کسی می توانست حدس بزند؟

هدف من این است که "میانگین مواجهه جنسی" حتی با GSS ممکن است نادرست باشد و احتمالا خیلی بیشتر از واقعیت است. به عبارت دیگر، اکثر مردم تقریبا به همان اندازه که دوست دارند دیگران فکر کنند رابطه ی جنسی دارند، به آن اهمیت نمی دهند.

پس، دوباره، چه چیزی طبیعی است؟ شاید اخرین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (که اغلب به عنوان DSM-۵ نام برده می شود) - کتابی است با عنوان «کتاب مقدس تشخیصی» برای انجمن آمریکایی روانپزشکی، که می تواند چیز های زیادی را برای ما روشن کند.

دو اختلال مرتبط با نبود فعالیت جنسی و / یا علاقه به آن توسط DSM-۵ نشان داده می شود. ممکن است زنان اختلال جنسی / اختلال تحریک جنسی و همچنین مردان، اختلال میل به روابط زناشویی داشته باشند.

جالب است بدانید که معیارهای تشخیصی برای دو موضوع بسیار مشابه هستند. (پس چرا مردم این اختلال را دارند؟) اساسا، در مرد یا زن، فقدان فعالیت یا علاقه ی جنسی ، ممکن است آسیب پذیر باشد وقتی که:

- بی نظمی جنسی به مدت شش ماه یا بیشتر ادامه می یابد.

- بی نظمی جنسی ( عدم توجه به میزان رابطه جنسی ) ناشی از استرس فردی، اضطراب، افسردگی، ترس و غیره باعث ناراحتی قابل توجهی می شود.

- بی توجهی جنسی نمی تواند به یک عامل خارجی مانند سوء مصرف مواد، عوارض جانبی دارو، وضعیت پزشکی یا آسیب های شدید مرتبط (به عنوان مثال اتفاق افتادن خشونت خانگی) می باشد.

میزان رابطه جنسی معیاری شخصی میباشد

توجه داشته باشید که حتی DSM-5 تعداد خاصی از برخورد های جنسی را که باعث می شود شخص دچار ناتوانی جنسی شود را به وجود نمی آورد. بنابراین، DSM-5 برای دانستن اینکه چه میزانی افراد باید (یا نباید) رابطه ی جنسی داشته باشند، زیاد مفید نیست.

نباید چنین باشد، زیرا میزان رابطه جنسی یک ترجیح فردی است.

یک نفر ممکن است دو یا سه بار در هفته رابطه جنسی داشته باشد و احساس کند که کافی نیست، در حالی که فرد دیگری ممکن است با یک بار رابطه جنسی احساس رضایت کند

هیچ کس نباید این تفاوت را پدید آورد.

نکته ای که می خواهم در اینجا ذکر کنم این است که داشتن رابطه ی جنسی زیاد و یا کم ،هیچ گونه ترسی ندارد. بله، ممکن است رابطه جنسی بیشتر از آنچه فکر می کنید طبیعی باشد (هرچند که هست)، اما این مساله باعث نمی شود که بگوییم شما بیش از حد رابطه ی جنسی برقرار می کنید و یا داشتن رابطه جنسی کم (یا حتی نداشتن) دلیل بر این نیست که دچار ناتوانی جنسی هستید.

البته اگر هر یک از این افراط و تفریط ها باعث ناراحتی شدید شما می شود، و اگر شنیدن واقعیت های مربوط به تکرار رابطه ی جنسی باعث نگرانی شما است، ممکن است نیازمند کمک اساسی باشید.

عوامل تاثیرگذار بر میزان رابطه جنسی

یکی از عوامل مهمی که علم تازه شروع به بررسی آن کرده، تفاوت بین تحریک جسمی و تمایل به داشتن رابطه ی جنسی است. تا همین اواخر تصور می شد که اگر مردان و / یا زنان در معرض تحریک جنسی باشند، احتمالا آنها می خواهند رابطه جنسی داشته باشند.

در حال حاضر دریافته ایم که واقعیت این نیست، مخصوصا برای زنان، که قبل از تحریک فیزیکی باید از نظر عاطفی آماده باشند. به عبارت دیگر، تحریک فیزیکی همیشه کافی نیست.

در حقیقت این فقط زنان نیستند که نیاز به ارتباط عاطفی دارند تا از رابطه جنسی لذت ببرند. بسیاری از مردان نیز همین حس را دارند. جالب توجه است، این تحقق اخیرا ژانر جدیدی از شناسه های جنسیتی را ایجاد کرده است. این روزها مردم فقط همجنسگرا، همجنسگرایان یا هم جنسباز را تشخیص نمی دهند؛ آنها را به برچسبهای غیرمعمول دیگر مانند demisexual یا graysexual تغییر می دهیم.

(demisexuals کسانی هستند که به ندرت میل جنسی را احساس می کنند، و هنگام داشتن رابطه تنها رابطه ای نزدیک را تجربه می کنند، در حالی که graysexual بین سطح نرمال و بالاتر رابطه ی جنسی قرار دارند - هر چند احساس می کنند طبیعی باشد.)

صرف نظر از اصطلاحات، تعداد بیشماری از افراد وجود دارند که به براحتی قبول می کنند فعالیت جنسی کم ویا نداشتن نیاز جنسی کاملا طبیعی است. به عبارت دیگر، آنها درک می کنند و می پذیرند که تنها زمانی ممکن است فقدان جنسی باعث ایجاد آشفتگی شدید در یک فرد و یا شریک عاطفی اش شود که رابطه شان به خاطر این مساله به خطر بیفتد

پس شما در کدام طیف جنسیتی هستید؟ و آیا پاسخش واقعا مهم است؟

حقیقت ساده این است که تمایلات جنسی انسان، نوار بلندی را از لحاظ آنچه مردم دوست دارند انجام دهند، چقدر دوست دارند که آن را انجام دهند، و با چه کسی دوست دارند این کار را انجام دهند را می برد. علاوه بر این، این خواسته ها، بویژه در رابطه با تکرار رابطه ی جنسی، می تواند به طور قابل ملاحظه ای تحت تاثیر انواع عوامل داخلی و خارجی - سن، سلامت جسمی، سلامت روانی، صمیمیت عاطفی، دارو، سوء مصرف مواد، غم و اندوه، کار، استرس مالی، هورمون عدم تعادل، و غیره باشد.

بدانید که، به سادگی قابل درک است که هیچ قاعده ای برای میزان رابطه جنسی وجود ندارد

اگر از میزان رابطه جنسی که دارید، راضی هستید، میزان رابطه جنسی مناسبی دارید،حتی اگر میزان رابطه جنسی شما خیلی کم یا اصلا صفر باشد.

همانطور که مردم هم می توانند همجنس گرا، و یا دوجنس گرا باشند هیچ کدام از این ها ذاتا اشتباه نیست. تا زمانی که فعالیت جنسی شما (یا عدم وجود آن) سبب ایجاد استرس و اضطراب، کاهش اعتماد به نفس شما، آسیب رساندن به دیگران، شکستن قانون، ایجاد مشکل در رابطه شما نشود، شما نباید نگران باشید .

همچنین باید درک کنید که اگر هنوز نگران نداشتن فعالیت جنسی هستید، چندین بار حساسیتان را با پزشک خود در میان بگذارید، ممکن است مشکل شما با داروهای مختلف و یا روان کننده ها درمان شود.

منبع: ویکی روان