بزرگ کردن کودک، دختر راحت‎تره یا پسر؟

هنگامی که صحبت از نحوه رشد و بزرگ کردن بچه هاست، جنسیت قطعاً اهمیت دارد، اما شخصیت و انتظارات خود ما نیز ممکن است روی قضاوتمان از چگونگی رشد آنها تاثیرگذار باشد.
خیلی از زنان در روزهای قبل از مادر شدنشان، از داشتن فرزند دختر نسبت به پسر تصور زیباتری دارند. تصویر آنها یک موجود عاقل و دوست داشتنی و یک فانتزی زیباست. از نظر آنها دختران آرام و سازگارتر به نظر می رسند که سرگرم شدن با آنها نیز راحت تر است.

البته ممکن است که سلیقه شخصی مادران در نحوه گذراندن زمان با فرزند دختر یا پسرشان موثر باشد، اما خیلی از زنانی که دارای هر دو فرزند دختر و پسر هستند، علی الخصوص مواردی که پسر پس از دختر به دنیا آمده و کوچکتر است، اذعان می کنند که چنین ذهنیتی فقط مختص زمانی است که درباره فرزند هنوز نیامده شان فکر می کنند و خیلی واقعی نیست. برعکس ذهنیت زیبا از دختران، راجع به پسران تصور شاید چیزی شبیه به حرکات احمقانه، غرور و لجبازی، صدای بلند، کارهای خشن و رفتارهای ریسکی باشد، شرایطی که کار بسیار مشکلی را در راه تربیت آنها تصویر می کند.

اما برای بسیاری از این زنان اکنون نه تنها گذران زمان با پسرشان راحت تر و سرگرم کننده تر است، بلکه انرژی بسیار کمتری هم نسبت به دختران می گیرد. البته غیرقابل انکار است که یک مفهوم نسبی به نام سهولت، در نحوه دیدن و چشمان خود فرد تعریف شده و در طول سالها تغییر می کند.

ارتباط با تستوسترون

تفاوتهای بین مردان و زنان، البته، جزء اسرار بزرگ آفرینش و زندگی است و بحث در مورد این که آیا این تفاوت ها ذاتی است یا اعمال روشهای تربیت و برخورد جنسیتی در طول دهه ها آن را شکل داده است، مبحثی دیرینه است. با این حال، تحقیقات اخیر یک نتیجه قانع کننده در پی دارد که به همان اندازه که تفاوت های فیزیکی و جسمانی روشن بین پسران و دختران وجود دارد، تفاوت در ساختار مغز نیز وجود دارد، تفاوت هایی که بر رفتار تاثیر می گذارد.
بعضی از این تفاوت ها ممکن است کلیشه ای باشند، پسران بسیار مشتاق هستند که هر چیزی را لمس می کنند، بشکنند و دختران احساساتی بوده و با یک نگاه چپ اشک می ریزند. اما اساس آنها در زیست شناسی چیست؟
دکتر سیمون بارون کوهن، متخصص روانپزشکی بریتانیا و نویسنده "حقیقت تفاوت اساسی مغز مرد و زن ۲۰۰۳" تقریباً دو دهه را صرف مطالعه درباره این موضوع کرده است. او متوجه شده است که به طور متوسط ​​مغز زنان در همدردی با دیگران بهتر کار می کند، در حالی که مغز مردانه در امور سیستماتیک و پیش بینی نتایج بهتر است. با این حال، بارون-کوهن معتقد است که صرف توصیف "مرد" و "زن" خود به سادگی نشان دهنده عملکرد ذهنی آنهاست و هر دو جنسیت می توانند کارکرد مغزی مشخصی داشته باشند.

بزرگ کردن دختران

در حقیقت، پس ار تفحص در ده ها تن از مادران، می توان متوجه شد که بسیاری از احساسات زنها در مورد چالش های مطرح شده برای بزرگ کردن هر جنسیتی از فرزند، به نوعی انعکاس نتایج بارون-کوهن است. در اینجا برخی از چیزهایی که مادران درباره دختران خود می گویند، ذکر شده است :

دختران وجهه عاطفی بالایی دارند

بسیاری از مادران اشاره کردند که دختران، حتی در کودکی، نسبت به پسران بی ثبات تر هستند و سریع تر با جریان وقایع همراه می شوند. دختر می تواند سر میز شام، حین لبخند، ناگهان اشک بریزد و دوباره شام بخورد. اما از سوی دیگر، پسران در موقع خوردن، هرگز علاقه ای به انجام کاری ندارند که غذا خوردنشان را تحت تاثیر قرار دهد.
تبدیل فرزند شاد به نوجوانی که سرکش است، در دختران بسیار ناگهانی است، اما در پسران با علائمی همراه است.

دختران بیشتر صحبت می کنند

دانشمندان دریافته اند که سمت چپ مغز زبان را کنترل می کند. در اواخر دهه ۱۹۸۰ نورمن گشوایند، متخصص مغز و اعصاب رفتاری، حدس زد که هر چه تستوسترون بیشتری در جنین وجود داشته باشد، سمت راست مغز سریعتر رشد کرده و رشد سمت چپ آهسته تر می شود. بنابراین نظر به این واقعیت که دختران سطح هورمون تستوسترون کاملاً پایین تری نسبت به پسران دارند، سمت چپشان بیشتر و زودتر رشد کرده و اغلب قبل از پسران صحبت می کنند و به طور کلی نیمکره چپشان (موثر در گفتار) از راستشان (موثر در گوش کردن)، فعال تر است. البته حسن بارز این ماجرا این است که چون دختران زیاد حرف می زنند، بنابراین شما می دانید که به چه فکر می کنند و البته عیب مسلم آن هم تحمل گستاخی بیشتر است.

پرخاش دختران بیشتر به لحاظ احساسی نمود می کند

در تحقیق کوهن، هر دو جنس سرکشی و پرخاش را از خود نشان می دهند، اما در پسران تمایل به یک فرم متعارف تر (مبارزه فیزیکی) است، در حالی که در دختران معمولاً ظریف تر بوده و بیشتر به شکل درگیری با شایعات، بی عدالتی اجتماعی و بی پروایی های کلامی بروز می کند.
شاید دلیل اینکه دختران به این نوع از سرکشی بیشتر راغب هستند این باشد که آنها بیشتر به زندگی عاطفی دیگران متصل هستند و بنابراین به طور مستقیم تاثیرات را درک می کنند که بر طبق نظر اکثر مادران چیزی بیشتر از یک ضربه ساده است. به این لحاظ، حتی اگر بزرگ کردن پسران رنجهای زیاد و استخوان خرد کردن لازم داشته باشد، در مقایسه با بزرگ کردن دختران مانند نسیمی در مقابل طوفان است، چراکه اثرات یک حرف کلامی به مراتب فراتر از کبودی فیزیکی است.

بزرگ کردن پسران

البته، بزرگ کردن پسران نیز با مجموعه ای از چالش های خاص خود همراه است. در اینجا برخی از مباحث رایج که در این باره بین مادران طرح می شود، ذکر شده اند:

پسران تهاجمی و فیزیکی هستند

بیشتر مادرها می گویند که پسران بازی را به سمت درگیری می کشند و راحت نشستن برایشان آسان نیست. هر چه خانه خود را از آسیبهای احتمالی برای آنان خالی کنید، انگار فایده ای ندارد و آنان از همه چیز بالا می روند، از روی هر یک از قطعات مبلمان تا درب باز ماشین ظرفشویی. گویا به طور مداوم نگران هستید که او می خواهد خودش را بکشد یا خانه را خراب کند.
در حقیقت، علم تایید می کند که تستوسترون بیشتر باعث می شود که مغز مرد به طور متوسط ​​نسبت به ​​مغز زن بیشتر در معرض خستگی قرار گیرد. بارون-کوهن معتقد است که عدم وجود نسبی حس ملاطفت در مردان نیز ممکن است نقش داشته باشد، زیرا آنها اهمیت کمتری برای درک صدمه ای که ممکن است به فرد دیگر برسد، قائل هستند.
ارتباط با پسر می تواند چالش برانگیز باشد
بعضی از پسران از همان ابتدا با یک ریتم مشخص صحبت می کنند. مطالعات نشان می دهد که علاوه بر رشد متاخر مهارت های کلامی نسبت به دختران، پسران به طور کلی سبک گفتگوی صریح و دارای نتیجه روشن را بیشتر می پسندند، درست برعکس دختران که مباحثه را دوست دارند. به عنوان مثال، دختر شما بیشتر مایل به بحث در مورد انتخاب کارتون روز شنبه است، در حالی که پسر شما ممکن است به سادگی بیان کند که فلان گزینه انتخاب بهتری است. بارون کوهن همچنین دریافت که توسعه واژگان در میان کودکان ۱۸ تا ۲۴ ماهه برای کودکانی که سطح بالاتر تستوسترون قبل از تولد دارند (پسرها)، کندتر است.
پسران هر نوع فعالیت را به یک رقابت مخصوصاً سرعتی تبدیل می کنند. آیا می توانیم سریع تر از پله ها بالا برویم؟ قضیه صرفاً در رقابت بین خودشان هم خلاصه نمی شود، گاهی بزرگترها را نیز به چالش می کشند که اغلب اوقات خسته کننده است.
تستوسترون به این معادله نیز می پردازد. به گفته بارون-کوهن، عدم تمایل پسران نسبت به همدلی و دلسوزی، به این معنی است که آنها میل شدیدی برای رقابت با شخص دیگری دارند.
لزوماً همیشه به کلیشه ها پایبند نیستند
"رفتار معمول پسرانه" ممکن است در دختران نیز ظاهر شود و همین امر برای "رفتار معمول دخترانه" نیز صادق است. اینکه برایتان چقدر دشوار است که آنها را پیدا کنید به خلق و خوی خودتان بستگی دارد. کلید موفقیت والدین، مستقل از جنسیت فرزند، این است که واکنشهای او را رصد کرده و چگونگی هماهنگی شخصیت او را با خود دریابید. البته باید بدانید رفتارهایی که به چالش می کشید ممکن است دارای ویژگی های مثبت نیز باشند. مثلاً :
-اگر او پرانرژی و سر حال است، بدانید که فرزندتان از لحاظ جسمی فعال و مساعد است، ویژگیهایی اساسی که او را در زندگی آینده در موقعیت خوبی قرار می دهد. برای اجتناب از کلافگی خودتان، محیط خانه را برای او امن کرده و او را هر روزی که هوا خوب است، به پارک ببرید. اگر حیاط دارید، بگذارید زمان مشخصی از روز را به بازی در فضای باز بگذراند.
-آیا او همیشه در حال چاپلوسی و تلاش برای تغییر ذهن شماست؟ فرزند شما سمج است و می تواند یک وکیل بسیار ماهر شود. تا آن زمان، سعی کنید خونسرد بوده و پرخاش نکنید، مهم نیست که چقدر بی منطق استدلال می کنند. در عوض، راجع به موضوعاتی که هر برای دو جالب هستند صحبت کنید.
-آیا او اسباب بازی های ظریف خود را می شکند یا قطعات آنها را از هم جدا می کنند؟ فرزند شما ممکن است سعی کند بفهمد که آنها چگونه کار می کنند و این نشانه ای از کنجکاوی فکری است. اگر چنین است، اسباب بازی های طراحی شده فقط برای این هدف نیز وجود دارند و اگر او از این کار لذت می برد، به سادگی آنها را برای فرزندتان تهیه کنید.
هنگامی که قصد ارزیابی جنبه های مشکل تربیتی به لحاظ تفاوت جنسیت را داریم، هرگز نباید دید مطلق به ماجرا داشته باشیم. کتلین کراولی لانگ، استاد روانشناسی کالج سنت رز در آلبانی، می گوید که در تجربه او از صحبت با والدین درباره دشواریهای پرورشی کودکان، آنها بر اساس اینکه کدام جنس فرزندشان را سخت تر تربیت کرده اند، پاسخ می دهند و اغلب مشکلات مربوط به جنسیت کودک را در نظر می گیرند، اما به وضوح، متغیرهای دیگری نیز وجود دارد.
واقعیت این است که تحمل هرکدام از مادران نسبت به برخی از ویژگی های جنسیتی فرزندشان، بیشتر به خودشان بر می گردد تا جنسیت فرزندشان. یکی از دخترش شکایت می کند که بیش از حد در مورد ظاهر خودش نگران است و دیگری از این شاکی است که لباسهای پسرش هیچگاه تمیز نیست، اما برای شخصی دیگر شاید اولویت این مساله پایین باشد و رفتار فرزندش در این قبال، اصلاً به چشمش نیاید. بسیاری از مادران به نظر می رسد برای قضاوت ساده تر بودن تربیت جنسیتی خاص، بیشتر در حال قضاوت خودشان هستند و به چیزهایی که خودشان دوست ندارند، بیشتر واکنش منفی نشان می دهند.
صرف نظر از جنسیت، تربیت فرزند کار دشواری است. برخی اعتقاد ندارند که جنسیت تاثیر زیادی دارد. بعضی از بچه ها چالش بیشتری نسبت به دیگران دارند و برای آنها والدین باید با هم کار کنند و سبک خود را مطابق با او تنظیم کنند.
والدین باید از توانایی ها و اختیارات هر کودک مطلع باشند و بر روی رشد آنها در جهت مثبت تمرکز کنند و به جای انتظارات بر اساس آنچه در فکر خودشان می گذرد، واقع بین و پرتلاش باشند.