لگد زدن جنین، حقایقی شگفتانگیز در این باره
اولین بار که یک زن باردار لگد زدن جنین خود را احساس می‌کند می‌تواند شگفت‌آور باشد.
اولین بار که یک زن باردار لگد زدن جنین خود را احساس می‌کند می‌تواند شگفت‌آور باشد.
یک کارشناس در این باره می‌گوید: «با در نظر داشتن این که رحم یک فضای کوچک است که تحرک را برای جنین محدود می‌کند، می‌توان گفت که این لگدها برای استخوان سالم و رشد مفصل نوزاد حیاتی هستند.
طبق یک مقاله بررسی شده در مجله اولتراسوند در زنان و زایمان، جنین در اوایل ۷ هفتگی شروع به حرکت در رحم مادر می‌کند؛ در این زمان جنین به آرامی گردن خود را خم می‌کند.
همانطور که نوزادان رشد می‌کنند، به تدریج حرکات بیشتری را انجام می‌دهند، مانند سکسکه، حرکات دست و پا، کشش، خمیازه و مکیدن انگشت شست، اما مادر حرکات بزرگتر مانند لگد زدن و مشت کوبیدن‌ها را تا 16 تا 18 هفتگی حاملگی خود احساس نمی‌کند، در این زمان جنین کمی قوی‌تر شده است.
نولان، مهندس زیست شناسی در کالج امپریال لندن، می‌گوید: کل تحقیقات به شناسایی اینکه آیا حرکات جنین تحت کنترل خودش است یا فقط یک رفلکس هستند، اختصاص داده شده است. حرکات در هفته‌های اولیه احتمالا کاملا رفلکس هستند، اما با سازمان‌دهی بیشتر تحرکات جنین این احتمال وجود دارد که مغز مقدار و زمان تحرکات او را کنترل می‌کند.
دانشمندان در مورد ارادی یا غیر ارادی بودن این حرکات هنوز مطمئن نیستند، با این حال نولان می‌گوید آنچه همه بر سر آن توافق دارند این است که حرکت جنین در رحم مادر مهم است، به گفته او: نوزاد باید در رحم حرکت کند تا بعد از زایمان سالم بماند. حرکت جنین در رحم مخصوصا برای استخوان‌ها و مفاصل ضروری است.
در تحقیقی که او منتشر کرده است، توضیح می‌دهد که چگونه فقدان حرکتی جنین در رحم می‌تواند منجر به اختلالات حرکتی مادرزادی مانند مفاصل کوتاه و استخوان‌های نازک و حساس به شکستگی شود.
میزان تحرکات جنین در رحم ممکن است موجب نگرانی یا تعجب زنان باردار شود. نولان تاکید می‌کند که هیچ مقدار ثابتی برای تحرکات طبیعی جنین در طول بارداری در نظر گرفته نشده است. با این حال زنان باردار هرگونه تغییرات غیرطبیعی تحرکات جنین را باید با پزشک خود در میان بگذارند.
یک مطالعه که در سال ۲۰۰۱ در مجله الگوی حرکت جنین و رحم انجام شد، نشان داد که تحرکات جنین‌های پسر در رحم ممکن است بیشتر از جنین‌های دختر باشد. میانگین تعداد حرکات پا در هفته‌های ۲۰، ۳۴ و ۳۷ در پسران نسبت به دختران بسیار بالاتر بود. اما اندازه نمونه این مطالعه کوچک بود و تنها ۳۷ جنین مورد بررسی قرار گرفتند. بنابراین نولان و همکارانش تردید دارند که میان جنسیت جنین و میزان تحرکات آن ارتباطی وجود داشته باشد؛ بعید است که همه زنان از لگد زدن جنین‌های رحم خود احساس یکسانی را داشته باشند.
نولان می‌گوید: «زنان مختلف احساسات کاملا متفاوتی را تجربه می‌کنند و این احساسات حتی بین بارداری‌های یک زن نیز متفاوت است. به عنوان مثال، او در دو حاملگی خود، نسبت به حرکات فرزند دومش نسبت به فرزند اول خود حساس‌تر بوده است. او شرح می‌دهد: «من همیشه می‌توانستم جایی که پای پسرم قرار داشت را احساس کنم، در حالی که در بارداری اول اینگونه نبود.» او احتمال می‌دهد که این تغییر طبیعی است، زیرا عضلات رحم پس از اولین بارداری، دچار تغییرات می‌شود.
مادران لگد زدن جنین را بیش از حرکت دیگر او احساس می‌کنند. یک مطالعه اخیر از نولان و همکارانش که در ژورنال انجمن ارتباطات سلطنتی در ژانویه منتشر شده است، نشان داد که تاثیر ضربه زدن با افزایش وزن او افزایش می‌یابد و بعد از ۳۰ هفتگی مجددا رو به کاهش می‌گذارد. دانشمندان معتقدند کاهش تحرکات جنین بعد از این مدت به این دلیل رخ می‌دهد که او جای چندانی برای تحرک ندارد.
اما تحرکات جنین در رحم فقط به لگد زدن محدود نمی‌شود. مشت زدن، باز و بسته کردن دهان، حرکت دادن سر و مکیدن انگشت شست از دیگر حرکت‌های جنین در هفته پانزدهم است. چند هفته بعد، جنین حتی می‌تواند چشم هایش را باز و بسته کند. اما مادر تنها برخی حرکات اصلی را حس می‌کند؛ یعنی: لگد زدن، مشت زدن و شاید سکسکه.
نوزادان «حرکت تنفسی» را نیز انجام می‌دهند. گرچه در واقع هوایی وجود ندارد که جنین تنفس کند، اما او آن حرکت را با مایع آمنیوتیک انجام می‌دهد. نولان توضیح می‌گوید که جنین‌هایی که این حرکت را انجام نداده باشند، اغلب پس از زایمان دچار مشکلات تنفسی می‌شوند، زیرا ماهیچه‌های آنها تکامل نمی‌یابد.
در آخر احساس حرکت و لگد زدن جنین در رحم ممکن است یک حس عجیب و غریب باشد، اما این حرکات او نشانه رشد سالم جنین است.
یک کارشناس در این باره می‌گوید: «با در نظر داشتن این که رحم یک فضای کوچک است که تحرک را برای جنین محدود می‌کند، می‌توان گفت که این لگدها برای استخوان سالم و رشد مفصل نوزاد حیاتی هستند.
طبق یک مقاله بررسی شده در مجله اولتراسوند در زنان و زایمان، جنین در اوایل ۷ هفتگی شروع به حرکت در رحم مادر می‌کند؛ در این زمان جنین به آرامی گردن خود را خم می‌کند.
همانطور که نوزادان رشد می‌کنند، به تدریج حرکات بیشتری را انجام می‌دهند، مانند سکسکه، حرکات دست و پا، کشش، خمیازه و مکیدن انگشت شست، اما مادر حرکات بزرگتر مانند لگد زدن و مشت کوبیدن‌ها را تا 16 تا 18 هفتگی حاملگی خود احساس نمی‌کند، در این زمان جنین کمی قوی‌تر شده است.
نولان، مهندس زیست شناسی در کالج امپریال لندن، می‌گوید: کل تحقیقات به شناسایی اینکه آیا حرکات جنین تحت کنترل خودش است یا فقط یک رفلکس هستند، اختصاص داده شده است. حرکات در هفته‌های اولیه احتمالا کاملا رفلکس هستند، اما با سازمان‌دهی بیشتر تحرکات جنین این احتمال وجود دارد که مغز مقدار و زمان تحرکات او را کنترل می‌کند.
دانشمندان در مورد ارادی یا غیر ارادی بودن این حرکات هنوز مطمئن نیستند، با این حال نولان می‌گوید آنچه همه بر سر آن توافق دارند این است که حرکت جنین در رحم مادر مهم است، به گفته او: نوزاد باید در رحم حرکت کند تا بعد از زایمان سالم بماند. حرکت جنین در رحم مخصوصا برای استخوان‌ها و مفاصل ضروری است.
در تحقیقی که او منتشر کرده است، توضیح می‌دهد که چگونه فقدان حرکتی جنین در رحم می‌تواند منجر به اختلالات حرکتی مادرزادی مانند مفاصل کوتاه و استخوان‌های نازک و حساس به شکستگی شود.
میزان تحرکات جنین در رحم ممکن است موجب نگرانی یا تعجب زنان باردار شود. نولان تاکید می‌کند که هیچ مقدار ثابتی برای تحرکات طبیعی جنین در طول بارداری در نظر گرفته نشده است. با این حال زنان باردار هرگونه تغییرات غیرطبیعی تحرکات جنین را باید با پزشک خود در میان بگذارند.
یک مطالعه که در سال ۲۰۰۱ در مجله الگوی حرکت جنین و رحم انجام شد، نشان داد که تحرکات جنین‌های پسر در رحم ممکن است بیشتر از جنین‌های دختر باشد. میانگین تعداد حرکات پا در هفته‌های ۲۰، ۳۴ و ۳۷ در پسران نسبت به دختران بسیار بالاتر بود. اما اندازه نمونه این مطالعه کوچک بود و تنها ۳۷ جنین مورد بررسی قرار گرفتند. بنابراین نولان و همکارانش تردید دارند که میان جنسیت جنین و میزان تحرکات آن ارتباطی وجود داشته باشد؛ بعید است که همه زنان از لگد زدن جنین‌های رحم خود احساس یکسانی را داشته باشند.
نولان می‌گوید: «زنان مختلف احساسات کاملا متفاوتی را تجربه می‌کنند و این احساسات حتی بین بارداری‌های یک زن نیز متفاوت است. به عنوان مثال، او در دو حاملگی خود، نسبت به حرکات فرزند دومش نسبت به فرزند اول خود حساس‌تر بوده است. او شرح می‌دهد: «من همیشه می‌توانستم جایی که پای پسرم قرار داشت را احساس کنم، در حالی که در بارداری اول اینگونه نبود.» او احتمال می‌دهد که این تغییر طبیعی است، زیرا عضلات رحم پس از اولین بارداری، دچار تغییرات می‌شود.
مادران لگد زدن جنین را بیش از حرکت دیگر او احساس می‌کنند. یک مطالعه اخیر از نولان و همکارانش که در ژورنال انجمن ارتباطات سلطنتی در ژانویه منتشر شده است، نشان داد که تاثیر ضربه زدن با افزایش وزن او افزایش می‌یابد و بعد از ۳۰ هفتگی مجددا رو به کاهش می‌گذارد. دانشمندان معتقدند کاهش تحرکات جنین بعد از این مدت به این دلیل رخ می‌دهد که او جای چندانی برای تحرک ندارد.
اما تحرکات جنین در رحم فقط به لگد زدن محدود نمی‌شود. مشت زدن، باز و بسته کردن دهان، حرکت دادن سر و مکیدن انگشت شست از دیگر حرکت‌های جنین در هفته پانزدهم است. چند هفته بعد، جنین حتی می‌تواند چشم هایش را باز و بسته کند. اما مادر تنها برخی حرکات اصلی را حس می‌کند؛ یعنی: لگد زدن، مشت زدن و شاید سکسکه.
نوزادان «حرکت تنفسی» را نیز انجام می‌دهند. گرچه در واقع هوایی وجود ندارد که جنین تنفس کند، اما او آن حرکت را با مایع آمنیوتیک انجام می‌دهد. نولان توضیح می‌گوید که جنین‌هایی که این حرکت را انجام نداده باشند، اغلب پس از زایمان دچار مشکلات تنفسی می‌شوند، زیرا ماهیچه‌های آنها تکامل نمی‌یابد.
در آخر احساس حرکت و لگد زدن جنین در رحم ممکن است یک حس عجیب و غریب باشد، اما این حرکات او نشانه رشد سالم جنین است.
پ
منبع:
باشگاه خبرنگاران
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼