داشتن نزدیکی در دوران بارداری، بی خطر است؟
داشتن روابط زناشویی در هنگام بارداری معمولاً بی‌خطر است.
داشتن روابط زناشویی در هنگام بارداری معمولاً بی‌خطر است. به این دلیل که:
۱- سقط‌های ناگهانی، بالاخص در سه ماهه نخست، غالباً ناشی از وجود نوعی نقص در رشد تخمک بارور شده و یا ناهنجاری کروموزومی آن و هم‌چنین غیر طبیعی بودن حالت رحم است و علت آن به هیچ وجه داشتن روابط جنسی نیست.
۲- انقباضات رحمی ناشی از هیجانات روحی در زن باردار حتی تا ماه آخر هیچ صدمه‌ای به جنین وارد نمی‌آورد.
۳- کیسه آب که در واقع محافظت از جنین را به عهده دارد، کاملاً محفوظ بوده و هیچ میکرواُرگانیسم و یا اسپرمی قادر به نفوذ به درون آن نیست. بنابراین ترس از احتمال بروز عفونت رحم در اثر نزدیکی و سرایت آن به جنین کاملاً بی‌مورد است.
اما نکته قابل توجه این است که در این دوران، نیازهای جنسی زنان و مردان به صورت‌های متفاوتی ممکن است ظاهر شود.
بسیاری از زنان طی ماه‌های بارداری، محبت و ناز و نوازش را به روابط زناشویی ترجیح می‌دهند. در عده‌ای نیز ممکن است در اثر تغییرات فیزیکی بدن و رضایت خاطر از این تغییرات، علاقه به برقراری روابط بیشتر گردد.
مردها، غالباً تحت تأثیر احساس ترس ناشی از امکان آسیب رساندن به جنین و یا همسر قرار داشته و خواه ناخواه تمایلات جنسی آن‌ها کاهش می‌یابد.
از سوی دیگر، طی این ماه‌ها، زن برای مرد نوعی موجود روحانی و مقدس به حساب می‌آید و این نیز خود از عوامل مؤثر در کاهش این تمایلات محسوب می‌گردد.
در بعضی از مردها نیز نوعی احساس حسادت ناشی از این امر که شاید دیگر همسرشان مانند قبل تنها به او تعلق ندارد و همه چیزش را وقف اندیشیدن به فرزندش کرده، تأثیر منفی می‌گذارد.
سه ماهه اول بارداری که معمولاً همراه با حالت تهوع، احساس خستگی و ناراحتی‌های احتمالی دیگر است، احساس ناخوشایندی در زن باردار نسبت به خودش به وجود می‌آورد و از آن‌جایی که انرژی زیادی را صرف غلبه بر این حالات می‌کند، بر احساس او نسبت به همسرش تأثیر گذاشته و ناخودآگاه از علاقه وی به روابط جنسی می‌کاهد.
گاه ترس از سقط جنین مانع بزرگ دیگری طی سه ماه نخست بارداری به شمار می‌آید.
در سه ماهه دوم بارداری با پایان سه ماهه نخست و پشت سر گذاشتن حالت تهوع و نیز سایر ناراحتی‌های احتمالی، زن باردار از روحیه بهتری برخوردار است.
سلامت جسمی مادر همراه با احساس لذت‌بخش صاحب فرزند شدن بر تمایلات جنسی طرفین تأثیر مثبتی می‌گذارد. در این مرحله، افزایش جریان خون در ناحیه لگن، عامل دیگری در افزایش این تمایلات محسوب می‌شود.
در سه ماهه آخر نیز چنان‌چه بارداری با مشکل خاصی مواجه نبوده و همه چیز طبیعی و نرمال است، روابط زناشویی می‌تواند هم‌چنان ادامه داشته باشد، اما در صورت مشاهده ورم زیاد، خستگی مفرط و یا اضطراب و نگرانی طبیعی است که علاقه به برقراری این روابط تا حدی کاهش می‌یابد.
هم‌چنین در صورت مشاهده خونریزی هر چند کم و یا هر گونه ترشحات دیگری از
کیسه آب، بایستی سریعاً با پزشک معالج مشورت کرده و از داشتن هرگونه روابط جنسی پرهیز نمود.
بر طبق نتایج به‌دست آمده از بررسی‌های محققین دانشگاه شیکاگو:
بین زایمان‌های زودرس ناشی از پاره شدن غشاء کیسه آب و روابط زناشویی در آخرین ماه بارداری (چهار هفته آخر)، رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد.
در صورت وجود انقباضات بیش از حد در ناحیه رحم، وجود هرگونه مشکلی در فرم طبیعی رحم و نیز عفونت‌های قارچی، داشتن روابط زناشویی منع می‌گردد.
در مورد شکل غیرطبیعی رحم، پزشک متخصص، زن باردار را در جریان آن قرار خواهد داد و در عفونت قارچی پس از درمان با داروهای تجویز شده، می‌توان روابط زناشویی را مجدداً به‌طور طبیعی ادامه داد.
۱- سقط‌های ناگهانی، بالاخص در سه ماهه نخست، غالباً ناشی از وجود نوعی نقص در رشد تخمک بارور شده و یا ناهنجاری کروموزومی آن و هم‌چنین غیر طبیعی بودن حالت رحم است و علت آن به هیچ وجه داشتن روابط جنسی نیست.
۲- انقباضات رحمی ناشی از هیجانات روحی در زن باردار حتی تا ماه آخر هیچ صدمه‌ای به جنین وارد نمی‌آورد.
۳- کیسه آب که در واقع محافظت از جنین را به عهده دارد، کاملاً محفوظ بوده و هیچ میکرواُرگانیسم و یا اسپرمی قادر به نفوذ به درون آن نیست. بنابراین ترس از احتمال بروز عفونت رحم در اثر نزدیکی و سرایت آن به جنین کاملاً بی‌مورد است.
اما نکته قابل توجه این است که در این دوران، نیازهای جنسی زنان و مردان به صورت‌های متفاوتی ممکن است ظاهر شود.
بسیاری از زنان طی ماه‌های بارداری، محبت و ناز و نوازش را به روابط زناشویی ترجیح می‌دهند. در عده‌ای نیز ممکن است در اثر تغییرات فیزیکی بدن و رضایت خاطر از این تغییرات، علاقه به برقراری روابط بیشتر گردد.
مردها، غالباً تحت تأثیر احساس ترس ناشی از امکان آسیب رساندن به جنین و یا همسر قرار داشته و خواه ناخواه تمایلات جنسی آن‌ها کاهش می‌یابد.
از سوی دیگر، طی این ماه‌ها، زن برای مرد نوعی موجود روحانی و مقدس به حساب می‌آید و این نیز خود از عوامل مؤثر در کاهش این تمایلات محسوب می‌گردد.
در بعضی از مردها نیز نوعی احساس حسادت ناشی از این امر که شاید دیگر همسرشان مانند قبل تنها به او تعلق ندارد و همه چیزش را وقف اندیشیدن به فرزندش کرده، تأثیر منفی می‌گذارد.
سه ماهه اول بارداری که معمولاً همراه با حالت تهوع، احساس خستگی و ناراحتی‌های احتمالی دیگر است، احساس ناخوشایندی در زن باردار نسبت به خودش به وجود می‌آورد و از آن‌جایی که انرژی زیادی را صرف غلبه بر این حالات می‌کند، بر احساس او نسبت به همسرش تأثیر گذاشته و ناخودآگاه از علاقه وی به روابط جنسی می‌کاهد.
گاه ترس از سقط جنین مانع بزرگ دیگری طی سه ماه نخست بارداری به شمار می‌آید.
در سه ماهه دوم بارداری با پایان سه ماهه نخست و پشت سر گذاشتن حالت تهوع و نیز سایر ناراحتی‌های احتمالی، زن باردار از روحیه بهتری برخوردار است.
سلامت جسمی مادر همراه با احساس لذت‌بخش صاحب فرزند شدن بر تمایلات جنسی طرفین تأثیر مثبتی می‌گذارد. در این مرحله، افزایش جریان خون در ناحیه لگن، عامل دیگری در افزایش این تمایلات محسوب می‌شود.
در سه ماهه آخر نیز چنان‌چه بارداری با مشکل خاصی مواجه نبوده و همه چیز طبیعی و نرمال است، روابط زناشویی می‌تواند هم‌چنان ادامه داشته باشد، اما در صورت مشاهده ورم زیاد، خستگی مفرط و یا اضطراب و نگرانی طبیعی است که علاقه به برقراری این روابط تا حدی کاهش می‌یابد.
هم‌چنین در صورت مشاهده خونریزی هر چند کم و یا هر گونه ترشحات دیگری از
کیسه آب، بایستی سریعاً با پزشک معالج مشورت کرده و از داشتن هرگونه روابط جنسی پرهیز نمود.
بر طبق نتایج به‌دست آمده از بررسی‌های محققین دانشگاه شیکاگو:
بین زایمان‌های زودرس ناشی از پاره شدن غشاء کیسه آب و روابط زناشویی در آخرین ماه بارداری (چهار هفته آخر)، رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد.
در صورت وجود انقباضات بیش از حد در ناحیه رحم، وجود هرگونه مشکلی در فرم طبیعی رحم و نیز عفونت‌های قارچی، داشتن روابط زناشویی منع می‌گردد.
در مورد شکل غیرطبیعی رحم، پزشک متخصص، زن باردار را در جریان آن قرار خواهد داد و در عفونت قارچی پس از درمان با داروهای تجویز شده، می‌توان روابط زناشویی را مجدداً به‌طور طبیعی ادامه داد.
منبع:
بی بی سنتر
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼