زایمان طبیعی یا سزارین، درد کدام بیشتر است؟

مادر بودن یکی از بهترین حس های دنیاست. اما به دنیا آوردن یک نوزاد آنقدر که به نظر می رسد ساده نیست. معمولا دو راه برای به دنیا آوردن نوزاد وجود دارد- راه طبیعی و معمول وضع حمل و سزارین. پزشکان معمولا راه طبیعی را توصیه می کنند چرا که این روش برای مادر و نوزاد بهتر است. همچنین دوره ی زمانی مورد نیاز برای بازگشت به روال زندگی روزمره در این روش کوتاه تر است.
به خاطر اینکه سزارین یک عمل جراحی است، مادر برای بهبود کامل به زمان بیشتری نیاز دارد. مادر باید مراقب باشد تا هیچ عفونتی در محل جراحی شده رخ ندهد. همچنین مادر بعد از عمل سزارین، باید برای بازگشت به روال زندگی روزمره خود دوره ی زمانی طولانی تری را طی کند و برای بهبود کامل نیاز دارد به وفور استراحت کند.

درد زایمان طبیعی یا وضع حمل واژنی
در وضع حمل واژنی، مسلم است که مادر باید درد زایمان طبیعی و فرایند زایمان را طی کند. پروسه ی این نوع زایمان معمولا طولانیست و برای مادر تجربه ای سخت و طاقت فرساست. هرچند بزرگترین منفعت وضع حمل طبیعی یا واژنی اینست که بعد از زایمان، مادر تنها به گذراندن زمان اندکی در بیمارستان نیاز دارد. دوره ی نقاهت زایمان طبیعی نیز نسبت به سزارین بسیار کوتاه تر است.
به طور معمول، مادری که زایمان طبیعی انجام داده، می تواند پس از طی ٢۴-۴٨ ساعت از بیمارستان مرخص شود؛ مگر اینکه مشکلی بوجود بیاید که موجب بیشتر ماندن مادر در بیمارستان شود. مادرانی که به شیوه ی طبیعی نوزاد خود را به دنیا می آورند، می توانند پس از مدت کوتاهی بعد از زایمان نوزادشان را در آغوش گرفته و عمل شیر دهی را شروع کنند.
اما درد زایمان طبیعی یا واژنی مشکلاتی نیز با خود به همراه دارد. طی فرآیند زایمان، ممکن است پوسته و بافت اطراف واژن هنگام عبور نوزاد از مجرای تولد، کشیده یا پاره شود. اگر میزان کشیدگی و پارگی در این ناحیه بیش از حد باشد، ممکن است نیاز به بخیه باشد. این اقدامات می تواند به جراحت و ضعف در عضلات و بافت لگن منجر شود که بر عملکرد روده و ادرار تاثیر به سزایی می گذارد.
تحقیقات نشان داده اند زنانی که زایمان طبیعی دارند بیش از زنانی که سزارین می شوند مستعد بی اختیاری در کنترل ادرار خود و یا انفعالات رودوی خود می شوند. این زنان ممکن است دچار پس دادن قطره ای ادرار هنگام خندیدن، با صدای بلند یا عطسه کردن یا حتی سرفه کردن شوند. زنان بسیاری نیز از درد دائمی در پرنیوم خود شاکی اند( پرنیوم به بافت میان واژن و مقعد می گویند).
زایمان طبیعی برای نوزاد نیز مفید است چرا که باعث می شود نوزاد زودتر در آغوش مادر قرار گرفته و با شیر تغذیه گردد. همچنین مایعات مانده در شش های نوزاد به علت حرکت ماهیچه ها در هنگام زایمان طبیعی به بیرون کشیده می شود. به همین خاطر نوزادانی که به طور طبیعی به دنیا می آیند کمتر از مشکلات تنفسی رنج می برند. همچنین این نوزادان هنگام رد شدن از مجرای تولد، باکتری های مفیدی را از بدن مادر به خود جذب می کنند که موجب بهبود سیستم ایمنی بدن آن ها شده و از روده های آن ها محافظت می کند.

وضع حمل به شیوه ی سزارین
سزارین در مقایسه با درد زایمان طبیعی بسیار آسان تر است. پروسه ی عمل جراحی برای به دنیا آوردن نوزاد می تواند از قبل برنامه ریزی شده و همه برای آن آماده باشند. در عمل سزارین، نیازی نیست مادر پروسه ی طولانی و دردناک وضع حمل توسط مجرای واژنی را طی کند. مسلم است که فرآیند تولد برای مادر بسیار آسان و بدون درد است؛ اما احتمال شکایت از درد های متفاوتی بعد از سزارین وجود دارد. گرفتگی طولانی مدت در محل جراحی، درد در محل بریدگی شکم و … از درد های متداولیست که زنان بعد از سزارین آن را تجربه می کنند. ریسک از دست دادن خون و عفونت در محل جراحی شده در سزارین بالاتر است.
احتمال جراحت در محل ادرار یا روده ها و یا ایجاد تکه های منعقد شده ی خون در طی جراحی و یا بعد از آن وجود دارد. به همین دلیل مادرانی که با سزارین نوزاد خود را به دنیا می آورند نمی توانند مانند مادرانی که به طور طبیعی وضع حمل کرده اند بلافاصله به نوزادان خود شیر دهند. بهبود کامل مادران پس از عمل سزارین ممکن است، با وجود مراقبت کافی، ٢ الی ٣ ماه طول بکشد. احتمال ایجاد مشکل برای بارداری های بعدی نیز پس از سزارین وجود دارد.
نوزادانی که توسط عمل سزارین به دنیا آمده اند بیشتر در معرض بیماری های تنفسی در دوران نوزادی یا کودکی خود هستند.
به طور خلاصه، وضع حمل طبیعی در هنگام زایمان درد بیشتری به همراه دارد اما در بلند مدت از سزارین بهتر است.