تلویزیون دیدن کودک، جای شما رو برایش گرفته؟

مطالعات انجام‌ شده نشان می‌دهد که امروزه، کودکان، زمان زیادی را با تلویزیون می‌گذرانند. یک علت این اتفاق، شاید مشغله‌های والدین باشد؛ آن‌ها ترجیح می‌دهند کودکان‌شان، پای تلویزیون نشسته و مزاحم کار آن‌ها نشوند. به همین دلیل، کودکان حتی غذایشان را جلوی تلویزیون می‌خورند. این قبیل کودکان، به‌طور مستمر زیر نفوذ بار اطلاعاتی فراوانی قرار می‌گیرند. در همین زمان است که عقیده و طرز فکر کودکان، به‌طور منفعلانه‌ای شکل می‌گیرد و به‌جای آن‌که تاثیرگذار باشند، دایم تاثیرپذیرند.

محدود کردن کودکان یا مدیریت کردن برنامه‌های تلویزیون؟

بسیاری از ما، همواره می‌پرسیم که چرا کودکان‌مان، این گونه فکر می‌کنند و چرا طرز فکر کودکان امروزی تا این حد متفاوت با صلح و آرامش است. واقعیت این است که ما اصلا نمی‌دانیم منبعی که این افکار را به کودکان‌مان داده کجاست! درست است که کودکان در ظاهر مشغول دیدن یک فیلم یا انیمیشن می‌شوند، اما در واقع، در حال آموزش گرفتن از یک فرهنگ هستند. این‌که ما فقط بترسیم و کودکان‌مان را محدود کنیم، چیزی را درست نمی‌کند. اگر کودک محدود شود، فقط از دیگر هم‌سن‌وسالانش عقب می‌افتد؛ در مقابل اگر تلویزیون و دستگاه‌های پخش ‏کننده فیلم و انیمیشن، اطلاعات درست و صحیحی را به فرزندان‌مان بدهند، بسیار خوب و باارزش هستند و می‌توانند سطح تکامل فرهنگی کودک را ارتقا بخشند.

این یک فیلم است؛ واقعی نیست

از نظر علمی، وقتی کودکان به سن آموزش یا شش، هفت سالگی می‌رسند، کمی قانون‌مند شده و می‌توانند به‌تدریج، فانتزی را از واقعیت جدا کنند، اما کودکان بسته به هوش، تجربه‌ها و پتانسیل‌های وجودی‌شان متفاوت عمل می‌کنند. بعضی از کودکان، حتی تا ۱۱ سالگی که نوع تفکر، متفاوت می‌شود و معمولا حالت انتزاعی پیدا می‌کند، فرق بین فانتزی و واقعیت را به‌درستی تشخیص نمی‌دهند. حتی ممکن است تفکر عینی، در بعضی از بزرگسالان، هم‌چنان استمرار پیدا کرده و تفکر انتزاعی، در آن‌ها شکل نگیرد. چنین افرادی به‌راحتی می‌توانند با یک هنرپیشه یا شخصیت بازی‌های رایانه‌ای، همانندسازی کنند و خودشان را جای آن‌ها بگذارند. به همین دلیل، گاهی پس از پخش برنامه‌هایی از تلویزیون، شاهد بروز اتفاق‌هایی هستیم که کودکان خود را جای بازیگر اصلی فیلم گذاشته و حوادثی را برای خود ایجاد کرده‌اند.