نکاتی در مورد خواب نوزادان، یک تا سه ماهگی

خواب نوزاد ۱ تا ۳ ماهه و تلاش برای خواباندن و خوب خوابیدن او در شب، نه تنها برای خود کودک بلکه برای کل خانواده خوب و مفید است. اما کلید این اتفاق چیست؟ دانستن تغییراتی که او در طول سال اول زندگی خود دارد و آنچه شما می توانید برایش انجام دهید می تواند او را به قهرمان خواب و دیدن رویاهای شیرین تبدیل کند!

کیم وست، نویسنده کتابهای "بانوی خواب" و "خواب شیرین شب برای مادران" می گوید : " در دو ماه اول، کودک قادر به تفکیک بین روز و شب نیست، زیرا هنوز ریتم تولید ملاتونین که مرتبط با تشخیص چرخه هاست در او به درستی شکل نگرفته است. در هفته اول، آنها در مجموع ۱۶ الی ۱۸ ساعت می خوابند که حدود نیمی از آن در شب و نیم دیگر معمولاً طی چهار برهه در طول روز خواهد بود.
از ۲ هفتگی تا ۲ ماهگی، آنها به طور متوسط ۱۵٫۵ الی ۱۷٫۵ ساعت را در خواب هستند که حدود ۸ الی ۱۰ ساعت در شب و ۶ تا ۷ ساعت در طول روز و طی ۳ الی ۴ مقطع است. در ماه سوم، نوزادان به طور متوسط ۱۵ ساعت خواب هستند که ۱۰ ساعت در شب و ۵ ساعت در روز است".

نادا تریگر، مدیر کلینیک بیماری های کودکان در مرکز پزشکی وستچستر، می گوید که بسیاری از والدین امیدوارند که نوزادشان از بدو تولد یک قهرمان و متخصص در خوابیدن باشد، اما قاعدتاً این طور نیست. والدین باید صبر داشته و متوجه باشند که درک چرخه ساعت در کودکشان زمانبر خواهد بود، چگونگی خواب نیز به طرز چشمگیری از کودک تا کودک متغیر است، بنابراین شما نمی توانید عادات خواب یک نوزاد را با دیگری مقایسه کنید. فقط به یاد داشته باشید که به مرور زمان، اوضاع بهتر می شود.

در نظر داشته باشید که شکم کودک شما کوچک است، بنابراین، شیر مادر یا شیر خشک را به اندازه توان هضمش به او بدهید. نوزادان باید هر دو تا سه ساعت غذا بخورند، اما اگر شما به اندازه کافی خوش شانس هستید که نوزاد تازه متولد شده شما بیش از سه ساعت پس از یک وعده غذایی می خوابد، نیازی به بیدار کردن او نیست.
مارک وایسبلوت، پزشک متخصص اطفال و نویسنده "عادات خواب سالم یک نوزاد" می گوید : " یک نوزاد کامل و سالم که نیاز به مراقبت های خاص پزشکی ندارد، لازم نیست برای تغذیه بیدار شود و اگر هم کودک شما برای تغذیه مکرر بیدار می شود، مطمئن باشید موقتی است. طی ۳ ماه، معده کودک بزرگتر شده و بیشتر می خورد و این بدین معنی است که او پس از هر وعده خوراکش، برای مدت زمان طولانی تری در خواب خواهد بود".

فارغ از اینکه کودک در اتاق شما بخوابد یا اتاق خودش، باید اطمینان حاصل کند که محیط برایش آرام بخش و آسوده است. اتاق کودک باید تاریک بوده و رنگ های تیره و آرام بخش داشته باشد. وجود اسباب بازیهای هیجانی و یا موبایل های روشن و تحریک کننده برای ساعات خواب کودک مضر است، بگذارید او از این ابزارها در ساعاتی که بیدار است، لذت ببرد.
در هنگام خواب، پیام مغز به بدن "راحت و آرام باش" است، نه اینکه فعال و هیجانی باش. همچنین اطمینان حاصل کنید که کودک شما دارای یک تشک نرم و راحت برای خواب است و اتاق خیلی گرم یا سرد نیست (دمای ۶۵ درجه فارنهایت معادل ۱۸ درجه سانتی گراد دمای خواب مناسب و کامل برای کودک است).

نوزادانی که روی شکم می خوابند احتمال بیشتری برای اختلالات خواب دارند و ممکن است دی اکسید کربن بازدم خود را مجدداً اسنتنشاق کنند. از آنجایی که آنها بیشتر با صورت روی رختخواب هستند باید در ملافه های نرم تر بخوابند. آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند همیشه نوزادان را موقع خواب به پشت قرار دهید تا خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS) را کاهش دهید.
علاوه بر این، هیچ چیز را در تخت یا حمل کن او قرار ندهید که بتواند نفس کودک شما را مختل کند، پتو، عروسکهای نرم، بالش های پر و مشابه آنها همه خطرناک هستند. زمانی که کودک روی شکم خوابیده، با او بازی کنید و مراقبش باشید. قدرت خوب و کنترل سر و قسمتهای فوقانی بدن، خطر ابتلا به SIDS یا خفگی را کاهش می دهد.

فشار قنداق، مشابه همان چیزی است که نوزادان در رحم احساس کرده و تجربه اش را دارند، بنابراین این کار بچه ها را آرام کرده و خوابشان را عمیق تر و طولانی تر می کند. او را به آرامی در یک پتوی نازک قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که نزدیک صورت او نبوده و گوش ها و انگشتانش خیلی داغ نشده باشند.
معمولاً بچه ها کمی خم شدن مفاصلشان را دوست دارند و در سه ماه اول در پتو بودن بازوهایشان نیز برایشان دلپذیر است. اگر طرفدار قنداق نیستید، لباسهای مخصوص و کیسه های خواب دیگری نیز وجود دارند که روند خواب نوزاد را ساده تر می کنند.

دکتر تریگر در مورد معرفی و استفاده از روشهای خواب خاص به نوزاد هشدار می دهد. هرچند پخش یک CD لالایی، داشتن دستگاه نویز سفید در اتاق، دادن شیر با بطری و … ممکن است کمی خواب او را تسهیل کند، اما در نهایت می تواند باعث شرطی شدن و اعتیاد او به الگوهای مشخص خواب شود.
دکتر تریگر می گوید: " این قبیل اقدامات تبدیل به یک عادت شده و باعث می شود کودک خود به خود به خواب برود، اما اگر هر شب کودک خود را برای خوابیدن به این رویه عادت دهید، هر زمان که او در نیمه شب از خواب بیدار شود، برای خواب مجدد انتظار دارد روتین فوق را برایش تکرار کنید". یک راهکار خوب دیگر نیز استفاده از روشهای متعدد به جای تکرار یک رویه واحد است.

هنگامی که کودک شما ۴ هفته اش است، عادت می کند که حداقل یک بار در هر ۲۴ ساعت در زمان بیداری به حالت چرت برود. او مجبور نیست برای تغذیه یا تحرکش حتماً کاملاً بیدار بماند. در حالت خواب آلود او ممکن است برای شیر خوردن کمی سرش را تکان دهد، اما به او کمی فرصت بدهید، راهش را پیدا خواهد کرد. بنابراین برای راحتی خودتان نه تنها او را از این حال خوشش خارج نکنید، بلکه بین ۶ تا ۸ هفتگی، سعی کنید به او کمک کنید تا این رویه را در زمان خواب داشته باشد.

دکتر تریگر می گوید بین دو تا سه ماهگی، وقت آن است که یک برنامه خواب به او بدهید. رفتن به حمام، شیر خوردن با بطری، خواندن چند سطر یک کتاب و … و سپس رفتن به تختخواب به کودک شما سیگنال می دهد که اکنون زمان خواب است. اگرچه درک درونی کودک از ساعات شبانه روز تا حدود ۴ ماهگی اش طول خواهد کشید، اما برای این که بهتر این اتفاق بیفتد، می توانید یک روال معمول را زودتر تنظیم کنید.
عادت داشتن به تمرین آرامش بخش و آماده شدن برای زمان بستر، واقعاً می تواند یک عمر برای فرزندتان باقی بماند. البته نباید این مورد را با عادت دادن او به یک رویه مشخص اشتباه گرفت، زیرا شما در این حالت به روش خاصی پایبند نیستید.
یک برنامه منظم برای خواب کودک، در بلند مدت به او و حتی خود شما برای استراحت بیشتر کمک خواهد کرد.