بزرگی لب های واژن، هیپرتروفی لابیال چیست؟

هیپرتروفی لابیال اصطلاح پزشکی برای تبیین موردی است که در آن یکی از لب‎ها یا هر دو لب واژن یا لابیا بزرگ‎تر از میزان نرمال است.

داشتن لابیای بزرگ نرمال بوده و عاملی برای ایجاد نگرانی نیست. بسیاری از زنان با لابیای بزرگ به دنیا می‎آیند و اغلب دچار عدم تقارن لابیا می‌شوند و در عین حال عوارض جانبی منفی را تجربه نمی‎کنند.

زنان می‎توانند برای تغییر شکل لابیا عمل جراحی انجام دهند اگرچه انجام این عمل معمولاً ضرورتی ندارد.

اندازه و شکل ناحیه تناسلی زنان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ادامه این مطلب، شما را با هیپرتروفی لابیال، عوارض جانبی آن و همچنین انواع شکل های لابیا آشنا می کند که شامل لب های نامتقارن داخلی لب خارجی منحنی، لبهای داخلی برجسته و لب های خارجی برجسته است.

آیا هیپرتروفی لابیال نرمال است؟

هیپرتروفی لابیال توصیف‌گر بزرگ بودن لب‎های واژن است. لابیا به محافظت از داخل واژن و کلیتوریس (چوچوله) در برابر سایش، ضربه و آسیب دیدگی کمک می‎کند.

اندازه و شکل ناحیه تناسلی زنان از فردی به فرد دیگر به شکل قابل ملاحظه‎ای متفاوت است. لب‎های واژن یا لابیا اغلب اوقات نامتقارن هستند، و داشتن شکل خاص خود برای هر یک از لابیاها موضوعی نرمال است.

قسمت خارجی واژن، موسوم به ولوا شامل موارد زیر است:

- لابیای ماژور یا لب‎های خارجی یا چین‎ و شکن پوست

- لابیای مینور یا لب‎های داخلی یا چین و شکن پوست

هیپرتروفی لابیال ممکن است بر هر دو چیدمان لابیا تأثیر بگذارد اما احتمال تغییر لابیای مینور یا لب‎های داخلی واژن بیشتر است.

هیپرتروفی در لابیای ماژور ممکن است باعث بزرگ به نظر رسیدن آن شود. هیپرتروفی لابیای کوچک ممکن است باعث شود که لب کوچک واژن به لب بزرگ آن بچسبد.

هیپرتروفی لابیال ضرری برای زنان ندارد. این وضعیت باعث ایجاد اختلال در سلامت جنسی زنان نمی‎شود و بدین معنی نیست که آنان دچار یک اختلال زیربنایی پزشکی هستند.

بسیاری از زنان هیپرتروفی لابیال دارند بی‎آنکه از این موضوع باخبر باشند، و اغلب آنان علایم مبتنی بر عوارض را تجربه نمی‎کنند.

عوارض جانبی هیپرتروفی لابیال

بسیاری از زنان دارای هیپرتروفی لابیال دچار هیچ علامت اضافی یا عارضه جانبی نمی‎شوند.

در مورد دیگر زنان، بزرگی لابیا می‎تواند باعث بروز ناراحتی شده یا زنان را در معرض برخی مشکلات قرار دهد. عوارض جانبی محتمل در این مورد عبارتند از:

احساس ناراحتی یا تحریک

لابیاها ناحیه‎ای حساس هستند، و لابیای دراز ممکن است به آسانی دچار تحریک شود.

برخی زنان دارای لابیای بزرگ ممکن است در هنگام انجام فعالیت‎های فیزیکی مستلزم سایش یا فشار بر روی ناحیه واژن، همانند سوارکاری یا دوچرخه‎سواری ممکن است دچار ناراحتی شوند. در مورد این زنان احساس درد در هنگام بروز سایش بر اثر سکس نیز مطرح است.

لابیای بزرگ ممکن است دچار سایش به زیرلباسی زن شود که این وضعیت خود سبب ایجاد حالت آزردگی مداوم برای ناحیه حساس مورد بحث خواهد شد.

رعایت نظافت

زنان دارای هیپرتروفی لابیال اغلب نواحی پوست چین خورده بیشتری در اطراف ولوا (مادگی) خود دارند. این باعث می‎شود تا نظافت کامل این ناحیه در هنگام شستشو اهمیت بیشتری یابد زیرا نواحی گسترده‎تری برای جمع شدن باکتری‎ها وجود دارد.

زنان همیشه باید پیش از لمس ناحیه حساس واژن و برای پیشگیری از انتقال باکتری‎ها دست‎های خود را بشویند. در صورت خارش داشتن یا وجود حالت آزردگی در این ناحیه شستشوی آن ضروری است.

نامناسب بودن بهداشت واژن زنان را در برابر ابتلاء به رشد توده‎های باکتریایی و عفونت‎های مخمری آسیب‌پذیرتر می‎کند.

علل هیپرتروفی لابیال

دلیل سرراستی برای هیپرتروفی لابیال شناخته شده نیست. پزشکان در آن به چشم یک نوسان طبیعی درون بدن انسان نگاه می‎کنند. درست مثل مورد پستان‌ها که در آن یک پستان ممکن است بزرگ‎تر از دیگری باشد، تفاوت‎های موجود در لابیا نیز معمول است.

برخی زنان با لابیای بزرگ متولد می‎شوند در حالی که برخی دیگر به مرور زمان و به علت نوسانات هورمونی چنین وضعیتی پیدا می‎کنند. در مورد دیگر زنان در زمان گذر از دوران بلوغ لابیا بزرگ‌تر می‎شود.

برخی زنان نیز متوجه می‎شوند که لابیای آنان پس از باردار شدن بزرگ می‎شود، در حالی که دیگران این وضعیت را با بالا رفتن سن مشاهده می‎کنند.

تشخیص هیپرتروفی لابیال

تشخیص هیپرتروفی لابیال آسان است. انجام یک معاینه بالینی توسط پزشک یا متخصص زنان و زایمان به طور معمول تمام کاری است که در این مورد نیاز به انجام دارد. هیچ استاندارد اندازه‌گیری مشخصی برای تعیین بزرگی لابیا وجود ندارد.

درمان هیپرتروفی لابیال

در بیشتر موارد زنان دچار هیپرتروفی لابیال نیازی به درمان ندارند. به هر جهت، اگر هیپرتروفی لابیال سبب ایجاد ناراحتی یا عدم آرامش فیزیکی یا روان‎شناختی شده باشد، گزینه‎های درمانی به قرار فهرست زیر در دسترس است:

تغییرات سبک زندگی

برخی از زنان پی می‎برند که در صورت پوشیدن لباس زیر غیر تنگ و چسبان ناراحتی ناشی از بزرگی لابیای آنان برطرف می‎شود. پوشیدن لباس زیر و شورت راحت و گشاد به پیشگیری از سایش غیر ضروری در ناحیه مورد بحث کمک می‎کند.

پوشیدن لباس‎های تهیه شده از مواد طبیعی مثل نخ و کتان نیز می‎تواند باعث افزایش میزان جریان هوا در اطراف مادگی شود.

پزشکان در عین حال می‎توانند برای کاهش آزردگی و مدیریت علایم در این مورد برای زنان کرم‎های موضعی تجویز کنند.

دیگر نکاتی که می‎توانند برای مدیریت علایم احتمالی مفید باشند شامل موارد زیرند:

زنان برای پیشگیری از تماس با ترکیبات یا مواد شیمیایی اضافی باید تامپون‎ها و نوار بهداشتی غیر معطر و ساخته شده از مواد طبیعی را انتخاب کنند.

زنان باید در هنگام اقدام به ورزش یا فعالیت‎های منجر به تحریک لابیا مثل دوچرخه‌سواری از پد یا کوسن مناسب برای ناحیه لابیا استفاده کنند.

رعایت بهداشت مناسب و شستشوی دست‎ها با صابون هیپوآلرژنیک عاری از مواد شیمیایی یا عطرهای قوی مفید است.

جراحی

برخی از زنان ممکن است برای کاهش اندازه لابیای خود به عمل جراحی اقدام کنند. این عمل زیر عنوان لابیوپلاستی شناخته می‌شود.

عمل لابیوپلاستی به طور معمول به دلایل زیبایی و بهداشتی انجام می‎شود و شامل برداشتن پوست اضافی و تغییر شکل لابیا برای ایجاد تقارن بیشتر است. این عمل به طور معمول تحت بیهوشی عمومی انجام می‎شود.

جراحی ممکن است در فرآیند التیام لابیا در ناحیه مادگی یا فرج کبودی یا ورم ایجاد کند. مادگی در عین حال در طول دوره التیام بسیار حساس می‎شود. زنان باید مراقبت بیشتری را برای تمیز نگه داشتن ناحیه در راستای اجتناب از عفونت یا خونریزی انجام دهند.

پزشکان در عین حال ممکن است به زنان توصیه کنند تا در دوره بهبود لابیا لباس‎های گشاد به تن کنند و مانع ایجاد سایش در ناحیه مورد بحث شوند.

جراحی همیشه حامل ریسک‎هایی مثل واکنش نسبت به بیهوشی یا ایجاد بافت مجروح است. پزشکان در این مورد پیش از عمل با مردم کاندید عمل مشورت کرده و توضیحات لازم را ارائه می‎دهند.

در عین حال پزشکان در مورد زمان مجاز برای از سرگیری فعالیت فیزیکی و جنسی برای زنان توضیحات لازم را ارائه خواهند داد.

آیا لابیوپلاستی در مورد نوجوانان ایمن است؟

جراحان همچنین ممکن است عمل لابیوپلاستی را برای دختران نوجوانی که در دوره بلوغ با بزرگ شدن با لابیا مواجه می‎شوند انجام دهند. در هر حال، از آنجا که در این دوره زمانی کماکان امکان رشد لابیا وجود دارد، پزشکان به طور معمول توصیه می‎کنند که انجام لابیوپلاستی به بعد از دوران بلوغ موکول شود.

پزشکان با دختران نوجوان صحبت می‎کنند تا آنان درک نمایند که هیپرتروفی لابیال نوعی تغییر نرمال در بدن محسوب می‎شود. آنان در عین حال در مورد عوامل عاطفی و بهداشتی جراحی زیبایی توضیح می‎دهند.

دورنما

هیپرتروفی لابیال در زنان پدیده‎ای معمول است و در بسیاری از موارد هیچ‎گونه عوارض جانبی به دنبال ندارد. جراحی برای موارد شدید هیپرتروفی لابیال یا موارد بروز ناراحتی عاطفی در زنان یک گزینه محسوب می‎گردد. دورنما برای عمل جراحی لابیوپلاستی به طور معمول خوب است و میزان بالایی از رضایت خاطر را به همراه دارد.

دکترها ممکن است نکات بیشتری در پیوند با ایجاد آرامش یا مدیریت اثرات هیپرتروفی در اختیار داشته باشند، و بسیاری از زنان متوجه می‎شوند که ایجاد تغییراتی کوچک در سبک زندگی تخفیف قابل توجهی در ناراحتی ناشی از هیپرتروفی لابیال به وجود می‎آورد.

مهم‌ترین مطالب در این‌باره:
واژن - یا دقیق تر بگوییم، ولو و تمام اجزای آن - در اشکال، اندازه ها و رنگ های مختلف وجود دارند. آنها حتی بوی متفاوتی نیز دارند.
بسیاری از زنان نگران این موضوع هستند که آلت تناسلی آنها "طبیعی" نیست. آن چیزی که برای شما طبیعی است، پس طبیعی است. غیر از اینکه طبیعی از نظر شما شامل درد یا ناراحتی باشد، احتمالا همه چیز خوب است.
هنوز مطمئن نیستید؟ برای اطلاعات بیشتر در مورد ظاهر کلی آنها بیشتر مطالعه کنید.

شکل معمول لبیاها چیست؟
وقتی مردم به ظاهر واژن اشاره می کنند، معمولا درباره لبه یا لب واژن صحبت می کنند.
لب بیرونی گوشتی ولوا به عنوان لابیا ماجورا شناخته می شود. لب های درونی - که معمولا راه به ورودی واژن شما دارند - لابیا مینورا نامیده می شود.
حتی اگر لگن شما از یک نوع "معمولی" باشد، احتمالا دارای تغییراتی است که آنها را از فرد دیگر جدا می کند. بعضی از لب ها ویژگی های مربوط به انواع مختلف را دارند و نمی توانند در یک دسته خاص دسته بندی شوند.
اگر میخواهید نگاهی دقیق تر به خودتان بیندازید؟ یک آینه دستی گرفته و به جایی خصوصی بروید. آناتومی منحصر به فرد خود را کشف کرده و بیشتر در مورد بدن خود بدانید.

لب های نامتقارن داخلی
اگر یک لب داخلی، بلند تر، ضخیم تر و یا بزرگتر از دیگری باشد، نامتقارن در نظر گرفته می شود. این در واقع کاملا معمول است که اصلا لبه های کوچکتر وجود نداشته باشند.

لب خارجی منحنی
لب های خارجی خود را مانند یک نعل در نظر بگیرید - یک منحنی دوار که در انتها به هم می رسد. وقتی این اتفاق می افتد، معمولا لب های داخلی در معرض دید قرار می گیرند.
آنها ممکن است خارج از labia majora باشند یا اینکه نباشند.

لبهای داخلی برجسته
اغلب، لب های داخلی بلند تر از لب های خارجی است و از آن خارج می شود. این تفاوت در طول ممکن است ظریف تر باشد، که در آن لب های داخلی به سختی دیده می شوند.

لب خارجی برجسته
لب های خارجی برجسته در ولوای شما بسیار پایین تر است. پوست ممکن است ضخیم و پف کردع یا نازک و کمی سست - یا چیزی بین آنها باشد.

لب های داخلی بلند و آویزان
این ها یک شکل از لبهای داخلی برجسته است. آنها می توانند تا یک اینچ (و یا بیشتر!) گذشته از لب های خارجی بیرون بزنند. آنها حتی ممکن است از لباس زیر نیز آویزان شوند.
ممکن است کمی پوست اضافی و یا پوسته های اضافی را مشاهده کنید.

لب های خارجی بلند و آویزان
اینها یک شکل از لب خارجی برجسته است. آنها معمولا در سمت بزرگتر هستند، اغلب پوست نازک و شکننده است. همانطور که لب های داخلی آویزان، ممکن است به خارج از لباس زیر برسد.
این ممکن است لب های داخلی را بیشتر در معرض قرار دهد.

لبهای کوچک و باز
لب های خارجی شما صاف بوده و در برابر استخوان لگن تان قرار می گیرند، اما اندکی از هم جدا هستند و نشانگر labia minora است.

لبهای کوچک و بسته
لب های خارجی، در این مورد، از هم جدا نیستند، به طوری که به طور کامل پنهان بوده و لب های درونی شما را دربر می گیرند.
اگر چه این نوع از فرج معمولا در فیلمهای مربوط به بزرگسالان دیده می شود، اما در واقع این نوع فرج، کمیاب ترین آنهاست.

لبهای داخلی قابل مشاهده
در این نوع، لب های داخلی و خارجی معمولا یک اندازه هستند. لب های درونی قابل مشاهده نیست زیرا آنها در خارج از حلقه های بیرونی آویزان هستند.
آنها قابل مشاهده هستند زیرا لب های بیرونی به طور طبیعی به سمت هر دو طرف رفته و یا به سمت جلو حرکت می کنند. آنها معمولا از بالا به پایین لب های بیرونی دیده می شود.

عرض و طول متوسط لبیاها چیست؟
اطلاعات زیادی در مورد طول لب وجود ندارد. آنچه ما می دانیم اطلاعات مربوط به دو مطالعه کوچک، یکی در سال ۲۰۰۵ و دیگری در سال ۲۰۱۴ است.
نتایج آنها نشان دهنده موارد زیر در لبه ها است:
- labia majora چپ یا راست تا ۱۲ سانتیمتر - یا حدود ۵ اینچ طول دارد.
- labia minora چپ تا ۱۰ سانتیمتر (حدود ۴ اینچ) طول و تا ۶٫۴ سانتیمتر (۲٫۵ اینچ) عرض دارد.
- labia minora راست تا ۱۰ سانتیمتر (حدود ۴ اینچ) طول و تا ۷ سانتی متر (حدود ۳ اینچ) عرض دارد.
توجه داشته باشید که این ارقام نشان دهنده طیف وسیعی از اندازه گیری های مشاهده شده است.
این مطالعات محدودیت هایی داشته اند. به عنوان مثال، این مطالعات:
- بین طول یا عرض لب چپ و راست labia majora تفاوت قائل نشده اند.
- به طور متوسط نسبتlabia majora به labia minoraرا از نظر طول یا عرض بررسی نمی کنند.
- به طور کامل مشخص نمی کنند که سن چه تاثیری بر روی این عوامل دارد.
اما آنها به این نتیجه می رسند که هر یک از لبها ممکن است بلند تر یا کوتاه تر و یا ضخیم تر و یا لطیف تر از همتای خود باشد.
صرف نظر از اینکه ممکن است اندازه متوسط چقدر است، اگر labia minora یا labia majora حساس یا مستعد درد و ناراحتی باشد، ممکن است علائم هیپرتروفی لب را تجربه کنید. این واژه از نظر پزشکی برای بزرگسالان است.
هیپرتروفی لب می تواند باعث درد یا ناراحتی شده و در نهایت منجر به عفونت شود. اگر این ها به نظرتان آشنا می رسد ، به دکتر خود مراجعه کنید. آنها می توانند علائم شما را ارزیابی کرده و شما را راهنمایی کنند.

آیا آنها باید همرنگ پوست من باشند؟
هر دو مجموعه لوب، تیره تر از پوست اطراف آن است. اما هیچ رنگ متوسطی وجود ندارد.
بعضی از مردم ممکن است لب های صورتی یا ارغوانی داشته باشند، در حالی که دیگران ممکن است دارای لبهای قرمز یا قهوه ای باشند.
همچنین در مورد کلیتوریس و لب های داخلی عادی است که هنگام تحریک شدن تیره تر شوند. این به دلیل افزایش جریان خون منطقه است. پس از ارضا شدن ، و یا فرونشستن احساسات، رنگ آنها به رنگ معمولی خود باز می گردد.
ممکن است گاهی شنیده باشید که زدن موها بر رنگ تاثیر دارد، زدودن موها واقعا روی رنگ لب تأثیر نمی گذارد (درست مثل اینکه رنگ پاهای شما را تحت تاثیر قرار نمی دهد).
مطمئنا، پوست شما ممکن است سبکتر شود، اما این به این دلیل است که دیگر زیر موها پنهان نیست.
تغییر رنگ معمولا سبب نگرانی نیست، مگر اینکه علائم دیگری را نیز تجربه کنید. اگر علائم زیر را دیدید به پزشک خود مراجعه کنید:
- رنگ پس از یک یا دو روز از بین نمی رود
- لب ها متورم یا دارای خارش است
- ترشحات شما به رنگ سبز یا زرد است
- یک بوی غیر معمول دارید
- نقاط کوچکی از تغییر رنگ وجود دارد
این ها می تواند نشانه ای از عفونت مخمر یا سایر تحریکات باشد.