پرخاشگری کودک چهار ساله، موندم چیکارش کنم!
در چهار سالگی، کودکان تازه شروع به کنترل امیال خود کرده‌اند اما بعضی از کودکان نسبت به دیگران زمان بیشتری برای یادگیری این مهارت‌ها لازم دارند.
در چهار سالگی، کودکان تازه شروع به کنترل امیال خود کرده‌اند اما بعضی از کودکان نسبت به دیگران زمان بیشتری برای یادگیری این مهارت‌ها لازم دارند، این کودکان بی‌نهایت پرخاشگر هستند.
وقتی عصبانی می‌شوند یا به توجه نیاز دارند یا واقعاً نمی‌دانند چگونه با کودکان دیگر ارتباط برقرار کنند، به مشت زدن، لگد کوبیدن و چنگ زدن متوسل می‌شوند یا به‌دفعات گاز می‌گیرند.
شما به عنوان والدین چنین کودکی باید بدانید که این رفتار بی‌نهایت دردسرساز است، زیرا او آن‌قدر غیرقابل‌پیش‌بینی است که حرکاتش ممکن است خطرناک باشد و همه از دست او ناراحت شوند.
وقتی فرزندتان به کودک دیگری صدمه می‌زند، برای او محدودیتی قاطع اما غیر عاطفی قائل شوید. مثلاً: لگدزدن کار درستی نیست. تو به دوستت صدمه خواهی زد. اگر بر سر او فریاد بکشید یا به او بگویید که بچۀ بدی است، رفتار خشن‌تری از خود نشان خواهد داد.
سعی کنید حواس او را با یک پیشنهاد پرت کنید: چرا هردوی شما ماشین بازی نمی‌کنید. و اگر او دست از رفتارش برنداشت، او را از کودک دیگر دور کنید تا بتوانید با او حرف بزنید. مشخص کنید که چه چیزی او را رنج می‌دهد و به او یادآوری کنید که احساساتش را بیان کند.
شاید لازم باشد که برای او زمان محرومیت در نظر بگیرید یا دربارۀ عواقب طبیعی این کار با او صحبت کنید؛ صحبت‌هایی نظیر این: مشکل است که رفتارت را کنترل کنی. اگر به لگدزدن ادامه بدهی، مجبور می‌شویم ازاینجا برویم. اگر لازم شد این کار را انجام دهید. به‌این‌ترتیب، به او کمک کرده‌اید امیال خود را کنترل کند و احساس امنیت بیشتری بیابد.
گاهی شاید کودکتان احساس کند که کنترل خود را ازدست‌داده، وحشت‌زده شده و احساس بدی نسبت به خود داشته باشد (مردم اغلب از دست او عصبانی می‌شوند).
در این مواقع او به‌شدت به کمک شما نیاز دارد تا درک کند که چه اتفاقی روی‌داده است. شما باید بر طبق الگوی عاطفی سرشت ذاتیِ کودک او را موردحمایت قرار دهید.
به او کمک کنید ارتباط بین پرخاشگری و خشم خود را پیدا کند (مثلاً دوستت را چنگ زدی چون عصبانی بودی). او را تشویق کنید با شما مستقیماً دربارۀ احساس خشم خود صحبت کند یا با استفاده از بعضی از عروسک‌هایش آن را نمایش دهد.
راه‌هایی پیشنهاد کنید که او بتواند خشم خود را به روشی مثبت با دوستان خود در میان بگذارد. در مواقعی که با مشکلی مواجه می‌شود، باید احساسات خود را بیان کند، بزرگ‌تری را مطلع سازد یا از آن محل دور شود، اما حق ندارد به کسی صدمه بزند.
همچنان که توانایی او برای شناخت احساساتش و توجه به رفتارهایش بیشتر می‌شود، کنترل بیشتری بر رفتارهای خود خواهد داشت.
در تعیین زمان‌های بازی او دقت به خرج دهید (ترجیحاً با بچه‌هایی که آرام هستند و درعین‌حال می‌توانند از خود دفاع کنند). اگر می‌دانید وقتی کودکتان بیش‌ازحد تحریک شود پرخاشگری می‌کند، زمان بازی یا شرکت در یک میهمانی را محدود کنید و اجازه ندهید برنامه‌های تلویزیونی جنجال‌برانگیز و خشونت زا را تماشا کند.
روابط خانوادگی را به‌دقت زیر نظر بگیرید. کودکتان از نحوۀ ابراز خشم اعضای خانواده تأثیر می‌پذیرد. اگر افراد خانواده رفتاری پرخاشگرانه نسبت به یکدیگر داشته باشند، او نیز همین روش را در پیش خواهد گرفت.
اگر کسی او را کتک بزند، به‌شدت تنبیه کند یا بیش‌ازحد موردانتقاد قرار دهد، او نیز دست از پرخاشگری بر نخواهد داشت.
اگر او شما را می‌زند، از او فاصله بگیرید و بگویید: وقتی من را می‌زنی نمی‌توانم در کنارت بمانم و به‌جای آنکه مقابله‌به‌مثل کنید، به اتاق دیگر بروید.
باوجود خشم خود، سعی کنید حامی کودکتان باشید. با او مهربان باشید و به او بفهمانید که دوست‌داشتنی است. این رفتار پرخاشگرانه اوست که باید تغییر کند و شما به او کمک خواهید کرد تا این تغییر ایجاد گردد. اعتماد داشته باشید. با رسیدن به سن پنج‌سالگی، شاید شاهد تغییراتی در روحیۀ کودک خود باشید.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼