شنای نوزاد در آب، اولین تعلیمات او

اکنون زمان آن رسیده است که اولین بار با کودک خود به استخر شنای بزرگ بروید.

اکنون زمان آن رسیده است که اولین بار با کودک خود به استخر شنای بزرگ بروید. مسلماً آشنایی قبلی با خصوصیات چنین استخری موجب راحتی خیال شما خواهد شد. بدین جهت بهتر است که قبلاً از آن استخر دیداری به عمل آورید.

اندازۀ این استخرهای آموزشی معمولاً ۱۲*۸ متر و کف آنها به منظور تنظیم عمق آب متحرک می باشد. عمق آب باید طوری تنظیم گردد که شما برای بیرون نگهداشتن کودک از آب نه زیاد خم شوید و نه به زحمت سر را از آب بیرون بیاورید. عمق مطلوب تقریباً یک متر و سی سانتیمتر کافی است. زیرا در چنین عمقی حتی کسانی که شنا بلد نیستند نیز ترس به خود راه نمی دهند.

براساس تجارب ما بهتر است که شنای نوزاد از دو ماهگی آغاز گردد. زیرا در این سن زمان های بیداری کودک طولانی تر شده و جهت انتقال به محل شنا به اندازۀ کافی بزرگ و قوی شده است. به خصوص از این نظر که نوزاد دو ماهه فقط قسمت محدودی از تحریکات محیط خود را پذیرا می شود، برای او منشاء ترس و وحشت به مراتب کمتر از کودکان مسن تر خواهد بود.

بی حوصلگی کودک در این سن تقریباً همیشه براساس ناراحتی های جسمی بروز می نماید. حتی الامکان ساعت خواب یا خوراک کودک را جهت شنا انتخاب نکنید زیرا از لحاظ سلامتی و آرامش و نشاط بچه لازم است که نظم و راحتی طبیعی روزانه او را به هم نزنید. به کودک خود یک ساعت قبل از شنا آخرین وعده غذا را بدهید.

چه چیزهایی باید به همراه داشته باشید؟

یک پاکت پلاستیکی برای کهنه های کثیف و یک مایو یا شلوار شنا. پوشاندن مایو برای تفنن نبوده بلکه برای پاکیزه نگه داشتن آب ضروری است. زیرا وقتی بیست نوزاد همزمان در آب باشند مسلماً چند نفر از آنها خود را کنترل نخواهند کرد و بدین ترتیب مدفوع فوراً در آب پخش می شود.

چون مایو برای نوزاد دو ماهه به سختی در بازار یافت می شود در این مورد بهتر است از شلوارهای حوله ای یا شورت های عروسکی استفاده کنید.

چگونه باید با کودک به داخل آب بروید؟

کودک قبل از شنا احتیاج به دوش گرفتن ندارد اولاً به اندازه کافی تمیز است و ثانیاً امکان دارد از صدای دوش دچار ترس و وحشت گردد و شروع به گریه کند. علاوه بر این کودک با سر و صدای خود کودکان دیگر را نیز به گریه وامیدارد.

وقتی که با کودک خود داخل آب می شوید او را تنگ در آغوش بگیرید و در حالیکه کم کم داخل عمق بیشتر آب می شوید دست و پا و تنۀ کودک را به شدت ماساژ دهید. در صورتیکه کودک احساس ترس کند با او حرف بزنید، به وی جرات داده و آرامَش کنید و او را در داخل آب بالا و پایین ببرید.

هنگامی که ملاحظه کردید کودک در آب احساس آرامش می کند، زیر بغل های او را گرفته و از بدن خود دورتر نگه دارید. اگر کودک گریه را شروع نمود و تا پنج دقیقه بعد آرام نشد باید او را از آب خارج کنید. این دستور نه تنها در مورد اولین ساعات شنا بلکه برای همیشه نیز معتبر است.

کودک را چگونه بر روی شکم نگاه داریم؟

کودک در داخل آب این امکانات را دارد که فعالیت های خود را در تمام جهات گسترش و توسعه دهد. برای اینکه او بتواند حرکات خود را حتی الامکان آزادانه انجام دهد باید فقط به اندازه ای که بتواند سر خود را بیرون از آب نگه دارد به او تکیه بدهید.

با کف دست و انگشتان باز، زیر قفسۀ سینۀ او را بگیرید. در اینحالت لازم نیست قفسۀ سینه را مهار کنید یا با دست دیگر پشت کودک را نگه دارید. بعد از کمی تمرین خواهید دید که نیروی آب، خود در حفظ تعادل کودک به شما کمک می کند.

اگر ترس داشته باشید که مبادا بچه از دست شما سر بخورد به عضلات خود فشار زیاد خواهید آورد و بعد از مدت کوتاهی خسته خواهید شد. پس سعی کنید حتی الامکان کودک را با عضلات شل و آرام نگه دارید. به این ترتیب برای شما مقدور خواهد بود رفتار خود را با ریتم کودک تطبیق دهید.

کودک هر عدم اطمینان را در نزد شما حس می کند و با ترس و وحشت به آن جواب می دهد البته هیچ دلیلی ندارد که شما بیش از حد، احتیاط به خرج داده و دستپاچه شوید. با کمال شجاعت امتحان کنید که کودک شما در چه مرحله ای از تکامل می باشد، در غیر این صورت مانع پیشرفت کودک و تجربه اندوزی او در آب می شوید.

تمرین نگه داشتن کودک بر روی شکم

لازم است نگاهداشتن طفل را بر روی شکم چندان تمرین کنید تا عمل را با اطمینان خاطر انجام دهید. بزرگی و کوچکی دست شما در این عمل اهمیت زیادی ندارد. زیرا به زودی متوجه خواهید شد که نیروی آب باعث حفظ تعادل بدن کودک می گردد.

وظیفۀ شما در درجۀ اول استفاده صحیح از نیروی آب است که از طریق نگاهداشتن کودک با عضلات شل و آزاد امکان پذیر می گردد. اگر می بینید که در شروع کار دچار اشکال می شوید بهتر است موقتاً از هر دو دست کمک بگیرید و هر دو کف دست را پهلوی یکدیگر زیر قفسۀ سینه کودک نگهدارید ولی به هیچوجه بازوی کودک را در کتف نگیرید زیرا بدین وسیله مانع حرکات دست کودک شده و به غلط نگهداشتن او عادت می کنید.

بعضی از نوزادان در دو ماهگی هنوز قادر نیستند سر خود را مدت زیادی بالا نگهدارند. در این صورت می توانید شست یا ساعد خود را زیر چانه کودک تکیه دهید ولی مواظب باشید که او را بیش از اندازه از آب بیرون نکشید. چون در این حالت هم موقعیت قرار گرفتن و تعادل او در آب بهم می خورد و هم خود شما پس از مدتی خسته می شوید.

در مورد نگهداشتن کودک بر روی شکم باید به نکات زیر توجه نمود:

- نگهداشتن بدن به طور آزاد و شل

- نگهداشتن هرچه عمیق تر کودک در آب

- حداکثر آزادی حرکات کودک به وسیله حداقل حمایت

اگر کودک سر را زیاد به طرف پشت گردن متمایل سازد یا پاها را زیاد جمع کند بایستی سطح حمایت یا تکیه گاه را بزرگتر کرد. برای این کار دست خود را با انگشتان باز زیر استخوان های سه گوش کتف کودک قرار دهید و با ساعد پشت گردن و سر او را نگهدارید.

در این حالت خود را طوری روی کودک خم کنید که بازو و ساعد در وضعیت آزاد یک زاویۀ قائمه تشکیل دهند با دست دیگر می توانید با یک فشار آرام بر روی ران کودک او را وادار کنید پاهایش را به صورت کشیده درآورد. گاهی با کمال احتیاط حمایت خود را از پشت گردن و سر کودک کمتر کنید و امتحان نمائید که آیا او به تنهایی قادر به بیرون نگهداشتن سر و صورت خود از آب هست یا نه؟

ضمناً می توانید از این راه به او کمک کنید که اسباب بازی رنگی یا انگشتان خود را تقریباً به فاصلۀ 40 سانتیمتر جلو چشمان او حرکت دهید تا توجهش جلب شود.

چه مدت می توان کودک را در آب نگه داشت؟

برای دو ماه اول بعد از شروع شنای نوزاد مدت توقف در آب، ده تا بیست دقیقه مناسب و کافی تشخیص داده شده است. در سن شش ماهگی نوزاد می تواند ۳۰ دقیقه در آب بماند و برای کودکان بزرگتر نباید مدت زمان شنا از ۴۵ دقیقه طولانی تر باشد. روی هم رفته شدت فعالیت کودک مهم تر از مدت زمان توقف او در آب است.

منبع: کودک آنلاین