با امدن فرزند دوم چه بلای سر فرزند اول می اید؟
لحظۀ اولین دیدار برادر یا خواهر بزرگ با نوزاد، لحظه‌ای هیجان‌انگیز برای تمام افراد خانواده است.
لحظۀ اولین دیدار برادر یا خواهر بزرگ با نوزاد، لحظه‌ای هیجان‌انگیز برای تمام افراد خانواده است. برای به یادماندن این خاطره مهم باید به اخلاق و چیزهای موردعلاقه کودک خود آگاه باشید.
باید بدانید که تصور و برداشت کودک از این دیدار، با سایر افراد خانواده متفاوت است؛ زیرا او مانند همه بچه‌های عادی، نوزاد را کانون توجه همه می‌داند. طرز فکر کودک مانند پدر و مادرش نیست، او دنیا را از چشم والدین یا نوزاد نگاه نمی‌کند.
بزرگ‌ترها باید این احساس را امری عادی تلقی کنند و آن را ازنظر تکامل و رشد کودک یک رفتار عادی بدانند و به‌حساب خودخواهی او نگذارند.
بزرگ‌ترین آرزوی کودک، دیدن مادر و اطمینان از سلامت اوست. کودک می‌خواهد که مادر او را بغل کند و ببوسد تا اطمینان پیدا کند که هنوز هم موردعلاقه و توجه مادر می‌باشد. ازاین‌رو، بهتر است وقتی کودک در بیمارستان به اتاق مادر می‌آید، مادر او را به گرمی در بغل بگیرد و ببوسد.
پس از اینکه کودک از سلامت مادر و عشق او به خود اطمینان پیدا کرد، او را به دیدار نوزاد ببرید. سفارش کنید که قبل از آمدن کودک به بیمارستان، نوزاد را به اتاق نوزادان ببرند.
کودک پس از ملاقات مادر می‌تواند به اتاق نوزادان برود و با برادر یا خواهر کوچک خود آشنا شود. کودک می‌تواند از پنجرۀ اتاق، به همۀ نوزادان نگاه کند. در این هنگام از او بخواهید که خواهر یا برادر کوچک خود را بین نوزادان تشخیص دهد.
برای این کارِ پیدا کردن نوزاد را برای او آسان کنید، قبلاً یکی از عکس‌های خودش را به بیمارستان بیاورید و آن را کنار تخت نوزاد بچسبانید. این عکس به او کمک خواهد کرد که کوچولوی خانواده را زودتر پیدا کند.
پس از پیدا کردن نوزاد، کودک می‌تواند نوزاد را با کالسکه به اتاق مادر برگرداند. شرکت دادن کودک در این کار جالب و به‌یادماندنی، بهترین روش برای جلب‌توجه و علاقه او به نوزاد است.
در اتاقی که مادر استراحت می‌کند، می‌توانید نوزاد را به طرز جالبی معرفی کنید. پدر یا مادر می‌تواند پتوی دور نوزاد را باز کنند و درحالی‌که او را گرفته‌اند، برای مدت کوتاهی روی دامن کودک بگذارند؛ سپس نوزاد را با یک دست بگیرند و کودک را روی زانوی خود بنشانند و به او بفهمانند که هرکدام از آن‌ها در قلب پدر و مادر جای خود را دارند.
فراموش نکنید که از این لحظۀ جالب چند عکس یادگاری برای آلبوم خانوادگی بگیرید و سعی کنید که صورت نوزاد هم در عکس معلوم باشد.
این ملاقات با مادر و نوزاد تقریباً ۲۰ تا ۳۰ دقیقه یا بیشتر طول می‌کشد. برای بیشتر اطفال، این مدت طولانی است و ملاقات طولانی‌تر باعث خستگی و ناآرامی آن‌ها می‌شود.
در طول ملاقات مواظب حال و رفتار کودک باشید و با مشاهدۀ علائم خستگی یا بی‌حوصلگی، او را همراه یکی از آشنایان به منزل بفرستید. اجازه ندهید که طولانی شدن ملاقات، باعث بدرفتاری و خستگی کودک شود و شیرینی و خوشی این خاطره را از بین ببرد.
بعضی والدین دوست دارند که از طرف نوزاد، هدیه‌ای به کودک بدهند. اگر کودک در سنی است که از گرفتن اسباب‌بازی جدید خوشحال می‌شود، از این فرصت خوب استفاده کنید. اگر کودک در شرایطی است که گرفتن هدیه را رشوه‌ای از طرف پدر و مادر تلقی می‌کند، بهتر است از این کار منصرف شوید.
در این شرایط کودک با گرفتن هدیه فکر می‌کند که می‌تواند از نوزاد به‌عنوان وسیله‌ای برای برآوردن تقاضای خود استفاده نماید. درهرصورت تصمیمی که می‌گیرید باید با در نظر گرفتن رفتار و اخلاق کودک باشد.
در پایان ملاقات، مادر باید کودک را ببوسد و از او خداحافظی نماید و در هر فرصتی که پیدا می‌کند، به او تلفن بزند و دربارۀ برگشتن خود به خانه با او صحبت کند.
بعضی از کودکان حاضر نمی‌شوند به‌آسانی از مادر جدا شوند و با صدای بلند و گریه نسبت به ترک اتاق مادر اعتراض می‌کنند. در این شرایط، گریه و عصبانیت کودک امری عادی است و پرستاران و کارکنان بیمارستان به آن عادت کرده‌اند.
گاهی نیز کودک خود را بی‌اعتنا نشان می‌دهد و با خونسردی و بدون خداحافظی از مادر جدا می‌شود. رفتار کودکان در این برخوردها و جدایی‌ها بسیار متفاوت است.
برای بعضی از آن‌ها بااینکه خیلی دل‌تنگ می‌شوند، جدایی از مادر موضوع مهمی نیست. مادر با مشاهدۀ این بی‌اعتنایی و سردی کودک، شاید احساس کند که محبت و دل‌بستگی فرزند اول خود را از دست داده است.
در برخورد با این وضعیت باید خوش‌بین باشید و نگرانی را از خود دور کنید. این رفتار واکنش طبیعی و زودگذر کودک در برابر شرایط و تغییرات جدید است.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼