آلرژی غذایی در نوزادان، همه آنچه باید بدانید

آلرژی غذایی یک واکنش ایمنی است که بعد از خوردن یک خوراکی خاص بروز می کند. حتی خوردن مقدار اندکی از غذای عامل آلرژی نشانه ها و علائمی مانند مشکلات گوارشی، کهیر یا تورم راه های تنفسی را به دنبال دارد. در برخی افراد، آلرژی غذایی موجب علائم شدید و یا حتی واکنش مهلکی به نام آنافیلاکسی می شود. آلرژی غذایی در کودکان به راحتی ممکن است با یک واکنش شایع تر به نام عدم تحمل غذا اشتباه گرفته شود. در حالی که عدم تحمل غذا وضعیتی با خطر کمتر است که سیستم ایمنی را درگیر نمی کند. آلرژی غذایی در کودکان ۶-۸ درصد از کودکان زیر ۳ سال را درگیر می کند.
شما همچنین می توانید برای اطلاعات بیشتر در این مورد به مقاله های علائم آلرژی در فصل بهار، ۶ راه برای اجتناب از خارش و سوزش دهان در آلرژی فصلی و انواع و طریقه انجام تست آلرژی که توسط سایت رسانه دکتر سلامت تهیه شده است، مراجعه کنید.

۱- آلرژی های غذایی کودکان که شیوع بیشتری دارند کدامند؟
6-8 درصد از کودکان زیر سن مدرسه که به آلرژی غذایی دچار هستند، عموما دچار آلرژی به تخم مرغ، شیر و بادام زمینی می شوند. آلرژی به شیر در کودکان حدود 2.5 درصد، آلرژی به تخم مرغ در کودکان 1.5 درصد و حساسیت به بادام زمینی در کودکان 1 درصد است. سایر آلرژی های غذایی که در سنین مدرسه شیوع بیشتری در کودکان پیدا می کنند آلرژی به گندم و سویا، صدف، ماهی و مغزیجات هستند.
۲- آلرژی غذایی در کودکان با بزرگ تر شدن آن ها برطرف می شود؟
در بیشتر کودکان با رسیدن به سن 7 سالگی، آلرژی به شیر، گندم و سویا برطرف می شود، اما برخی دیگر از انواع آلرژی غذایی در کودکان مانند آلرژی به بادام زمینی و مغزیجات درختی و آلرژی ماهی و صدف با افزایش سن برطرف نمی شوند. آلرژی های غذایی که با افزایش سن کودک برطرف می شوند، را شناسایی کنید و همچنان که کودک بزرگ تر می شود، برای اطمینان از واکنش ندادن آن ها به برخی خوراکی ها، مراقبت های درمانی را در نظر داشته باشید.
۳- اگر کودک به نوعی آلرژی غذایی دچار است، چگونه می توان جایگزینی برای آن ماده غذایی یافت؟
به طول کلی، آلرژی به شیر و تخم مرغ در کودکان نسبتا قابل کنترل هستند. برای مثال، شما می توانید نیاز کودک به کلسیم را به کمک مکمل ها و آب پرتقال غنی شده با کلسیم جبران نمایید و در غذاهای خود از تخم مرغ استفاده نکنید. در صورت وجود آلرژی به سویا یا گندم در کودکان، جایگزینی آن ها با مواد غذایی دیگر دشوار است، زیرا این مواد در بیشتر خوراکی ها یافت می شوند.
۴- آیا آلرژی به شیر در کودک به معنی عدم تحمل لاکتوز است؟
آلرژی به شیر در کودک بسیار متفاوت از عدم تحمل لاکتوز است. در بسیاری از کودکان با رسیدن به سن مدرسه آلرژی به شیر از بین می رود. در این میان، درمان حساسیت به شیر در کودکان از طریق حذف فرآورده های شیری مانند شیر، پنیر و بستنی از رژیم غذایی کودک است. بسته به نیاز کودک به پروتئین، استفاده از شیر خشک سویا و یا شیر خشک هیپوآلرژن در کودکان مبتلا به آلرژی به شیر مناسب خواهد بود.
۵- در صورت مصرف اتفاقی غذایی که کودک به آن آلرژی دارد چه باید کرد؟
در موارد بسیار شدید آلرژی غذایی در کودک، والدین و خود کودکان می توانند آمپول اپی پن را به همراه داشته باشند. اپی پن یک تزریق کننده خودکار آدرنالین است که بلافاصله می تواند شوک آنافیلاکسی ناشی از قرارگیری کودک در معرض غذای عامل آلرژی را برطرف نماید. این دارو تنها در کودکان که در گذشته دچار واکنش های شدید آلرژیک شده اند، کودکان مبتلا به آسم شدید و آن هایی که به بادام زمینی، مغزیجات، ماهی و صدف آلرژی دارند قابل استفاده است. اگر کودک شما به آلرژی به شیر مبتلا است و دچار واکنش های شدید ناشی از آلرژی غذایی نمی شود و به بیماری آسم مبتلا نیست، نیازی به آمپول اپی پن نخواهید داشت. در این موارد پزشک ممکن است داروهای آنتی هیستامین را برای کنترل علائم آلرژی غذایی در کودک تجویز نماید.
-یک آلرژی غذایی واقعی موجب شکل گیری یک واکنش سیستم ایمنی می شود که ارگان های مختلفی را در بدن تحت تاثیر قرار می دهد. آلرژی غذایی طیفی از علائم را شامل می شود. در برخی موارد، یک واکنش آلرژیک غذایی می تواند مهلک و خطرناک باشد. در مقابل، علائم عدم تحمل غذا عموما شدت کمتری دارند و تنها به مشکلات گوارشی محدود می شوند.
اگر فردی به بیماری عدم تحمل غذا دچار باشد، ممکن است توانایی خوردن مقدار کمی از غذایی که عامل بروز مشکلات گوارشی است را داشته باشد، بدون این که مشکلی بروز کند. حتی در مواردی می تواند از بروز واکنش پیشگیری کرد. برای مثال، اگر فردی به بیماری عدم تحمل لاکتوز مبتلا باشد، می تواند با استفاده از شیر بدون لاکتوز یا قرص های حاوی آنزیم لاکتاز که به هضم لاکتوز کمک می کنند، از بروز علائم عدم تحمل لاکتوز جلوگیری کند.

علت عدم تحمل غذا
واکنش های فیزیکی بر اثر مصرف برخی غذاهای خاص بسیار شایع است، اما این واکنش ها بیشتر در اثر عدم تحمل غذا ایجاد می شود، تا آلرژی غذایی. عدم تحمل غذا ممکن است موجب برخی علائم و نشانه های مشابه با آنچه در آلرژی غذایی اتفاق می افتد، شود. بنابراین تفکیک این دو از یکدیگر دشوار خواهد بود.
علل عدم تحمل غذایی شامل موارد زیر می شود:
-نبود آنزیم مورد نیاز برای هضم کامل یک ماده غذایی: عدم تحمل لاکتوز نمونه ای از این حالت است.
-سندرم روده تحریک پذیر: این سندرم که یک حالت مزمن است موجب کرامپ های شکمی، یبوست و اسهال می شود.
-حساسیت به افزودنی های غذایی: برای مثال، سولفیت های مورد استفاده در میوه هایی که خشک نگهداری می شوند، کنسروها و سرکه می توانند عامل محرکی برای حمله های آسمی در افراد حساس باشند.
-استرس مکرر یا فاکتور های روانی: گاهی اوقات تنها فکر کردن به یک ماده غذایی ممکن است شما را بیمار کند. دلیل این حالت به طور کامل مشخص نیست.
-بیماری سلیاک: بیماری سلیاک مشخصه هایی از یک آلرژی غذایی واقعی را دارد، زیرا این بیماری سیستم ایمنی را درگیر می کند. در هر حال، علائم بیماری سلیاک اغلب گوارشی هستند و بیماران مبتلا به این بیماری در معرض خطر آنافیلاکسی قرار ندارند. این بیماری گوارشی مزمن با خوردن گلوتن - پروتئین موجود در گندم و سایر غلات تشدید می شود.

نکات مهم:
-اگر فردی بعد از خوردن ماده غذایی خاص واکنشی نشان می دهد، باید برای بررسی ابتلا به آلرژی غذایی یا عدم تحمل غذا به متخصص داخلی مراجعه کند.
-اگر فرد به آلرژی غذایی مبتلا باشد، ممکن است در خطر واکنش مهلک آلرژیک (آنافیلاکسی) قرار داشته باشد، حتی اگر واکنش های قبلی خفیف بوده اند. آگاهی در مورد شناسایی واکنش آلرژیک شدید و چگونگی مقابله با آن در صورت وقوع، بسیار حائز اهمیت خواهد بود. در برخی موارد فرد برای خود درمانی اورژانسی به دریافت اپی نفرین تزریقی نیاز خواهد داشت.
-اگر فرد به عدم تحمل غذا مبتلا است، متخصص داخلی اقداماتی را برای کمک به هضم مواد غذایی خاص یا درمان بیماری زمینه ای که موجب این واکنش شده است، ارائه می دهد.